Επιστήμη στο Κοράνι; Σίγουρα θα αστειεύεστε κ. Μουσουλμάνε!

Από τον: Χάρη Φουνταλή

0. Εισαγωγή

Παραδέχομαι οτι αρχικά δεν ήταν πρόθεσή μου να γράψω το παρόν άρθρο. Αναγκάστηκα σχεδόν να το γράψω. Ο λόγος είναι οτι στο παρελθόν είχα γράψει μερικά ακόμα άρθρα για το Ισλάμ (εδώ), που διαβάστηκαν — μεταξύ άλλων — από Μουσουλμάνους. Κάποιοι από τους Μουσουλμάνους αναγνώστες-μου μου έγραψαν, και στη συζήτηση που ακολούθησε πολλοί απ’ αυτούς διατύπωσαν έναν ισχυρισμό που συνήθως διατυπώνεται αποκλειστικά από Μουσουλμάνους: οτι, υποτίθεται, υπάρχουν επιστημονικά δεδομένα που αποκαλύπτονται στο Κοράνι, τα οποία έχουν ανακαλυφθεί από τους επιστήμονες πρόσφατα μόνον· επομένως αυτό αποδεικνύει τη θεία προέλευση του Κορανίου και την αλήθεια της θρησκείας-τους. Αυτά που λένε είναι διάφορα, και περιλαμβάνουν παραδοχές όπως οτι ο Μωάμεθ δεν θα μπορούσε να γνωρίζει το τάδε και το δείνα γεγονός στην εποχή-του, ή οτι το Κοράνι δεν λέει τίποτα που να συγκρούεται με τη σύγχρονη επιστήμη. Εφόσον οι Μουσουλμάνοι αναγνώστες-μου κάνουν τέτοιους ισχυρισμούς συχνά, κατέφυγα στο να γράψω αυτό το άρθρο ώστε να τους παραπέμπω εδώ προκειμένου να ελαχιστοποιήσω το χρόνο που απαιτείται για να απαντώ στον καθένα ξεχωριστά.

Θα ήθελα να ξεκινήσω σημειώνοντας οτι όσοι Μουσουλμάνοι κάνουν τους παραπάνω ισχυρισμούς παραβιάζουν το βαθύτερο και ισχυρότερο θεμέλιο της επιστήμης· συγκεκριμένα, το εξής:

Αυτό που κάνουν οι Μουσουλμάνοι είναι το αντίθετο: έχουν τη “θεωρία” οτι το Κοράνι-τους είναι ο κατευθείαν λόγος του Αλλάχ (που αποκαλύφθηκε στο νου του Μωάμεθ, και μετά υπαγορεύθηκε από αυτόν και γράφτηκε στο Κοράνι), και μετά προσπαθούν να βρουν δεδομένα που — όπως νομίζουν — υποστηρίζουν τη θεωρία-τους. Αυτή είναι μια εντελώς αντιεπιστημονική αντιμετώπιση. Κάνοντάς το αυτό δείχνουν οτι δεν καταλαβαίνουν την επιστήμη, την έννοια που προσπαθούν να βάλουν κάτω από το θρησκευτικό ζυγό-τους.

Σε ότι ακολουθεί προτιμώ να χρησιμοποιήσω το δεύτερο πρόσωπο για να μιλήσω κατευθείαν με τους Μουσουλμάνους αναγνώστες-μου, προς τους οποίους, στο κάτω-κάτω, αυτό το άρθρο απευθύνεται.

Έτσι λοιπόν, αγαπητέ-μου Μουσουλμάνε αναγνώστη:

Υιοθετείτε, όπως μόλις είπα, την εντελώς αντιεπιστημονική προσέγγιση του να προσπαθείτε να βρείτε δεδομένα (εδάφια από το Κοράνι-σας) που να υποστηρίζουν τη θεωρία-σας (οτι ο Αλλάχ είναι ο συγγραφέας του Κορανίου-σας). Αν θέλετε να δείξετε οτι δεν είστε επιστημονικά αμόρφωτος, και οτι καταλαβαίνετε τί είναι αυτό που επιχειρείτε, προτείνω να ακολουθήσετε την επιστημονικά παραδεκτή προσέγγιση του να κοιτάξετε πρώτα τα δεδομένα (τα εδάφια του Κορανίου-σας) και μετά να προσπαθήσετε να δειτε ποια θεωρία εξηγεί καλύτερα εκείνα τα δεδομένα: η θεωρία #1, σύμφωνα με την οποία ο Αλλάχ είναι ο συγγραφέας του Κορανίου, ή η θεωρία #2, σύμφωνα με την οποία ο συγγραφέας του Κορανίου είναι ο Μωάμεθ, που παρήγαγε το Κοράνι από το μυαλό-του, χωρίς θεία έμπνευση από τον Αλλάχ. Οπότε σας προσκαλώ να κάνουμε αυτή τη διανοητική άσκηση μαζί: ας εξετάσουμε μαζί τα δεδομένα, για να δούμε ποια από τις δύο αυτές θεωρίες τα εξηγεί καλύτερα. Αλλά πρέπει να σας προειδοποιήσω οτι αν θέλετε να τηρήσετε επιστημονική στάση (αφού η επιστήμη είναι στο κέντρο της συζήτησής μας, έτσι δεν είναι;) τότε πρέπει να είστε αντικειμενικός. Το να είστε αντικειμενικός σημαίνει οτι δεν πρέπει να υποθέσετε εκ των προτέρων αυτό το οποίο προσπαθείτε να αποδείξετε, δηλαδή οτι ο Αλλάχ είναι ο συγγραφέας του Κορανίου. Σημαίνει οτι πρέπει να υποθέσετε, έστω προσωρινά μόνο, οτι δεν ξέρετε ποιος είναι ο συγγραφέας του Κορανίου, και οτι προσπαθείτε να το ανακαλύψετε αυτό από τα όσα λέει το Κοράνι, και απ’ όσα γνωρίζουμε σήμερα για το Μωάμεθ, και για τον κόσμο που μας περιτριγυρίζει. Μπορείτε να το κάνετε αυτό; Αν ναι, τότε θα είστε αντικειμενικός και το συμπέρασμά σας επιστημονικό. Αλλά δεν νομίζω οτι μπορείτε να το κάνετε· γιατί υποθέτοντας — έστω και για μια στιγμή — οτι δεν γνωρίζετε ποιος είναι ο συγγραφέας του Κορανίου διαπράτετε αμαρτία κατά τη θρησκεία-σας. Επομένως, αν πραγματικά δεν μπορείτε, τότε αυτό το κείμενο σίγουρα δεν είναι για σας. Θα μπορούσατε ν’ ασχοληθείτε με άλλα πράγματα, όπως η προσευχή και η νηστεία, αλλά όχι με την ανακάλυψη επιστήμης στο Κοράνι· γιατί πριν να το κάνετε αυτό θα πρέπει να έχετε καταλάβει τί είναι η επιστήμη, και πώς λειτουργεί.

Αν εντούτοις συμφωνείτε με την επιστημονική αρχή της αντικειμενικότητας, που μας απαγορεύει να υποθέσουμε εκ των προτέρων σαν αληθινό αυτό το οποίο προσπαθούμε να αποδείξουμε, και μας υποχρεώνει να παραμερίσουμε προσωρινά τις πίστεις-μας, να ψάξουμε για ενδείξεις — δεδομένα — πρώτα, και επί τη βάσει των ενδείξεων ν’ αποφασίσουμε ποια θεωρία τις εξηγεί καλύτερα, τότε λοιπόν ας εξετάσουμε μαζί κάποια από τα δεδομένα στο Κοράνι. Συγκεκριμένα, θα ήθελα να εξετάσουμε την ακόλουθη ιδέα πρώτα:

Θα εξετάσουμε την παραπάνω ιδέα στην περιοχή της κοσμολογίας (του πώς φτιάχτηκε ο κόσμος):

• Το Κοράνι αναφέρει κάποια θέματα κοσμολογικής φύσης (για τη Γη, τον Ήλιο, το Φεγγάρι, κλπ.) και εσείς, αγαπητέ-μου Μουσουλμάνε αναγνώστη, πιστεύετε οτι το Κοράνι συμφωνεί με τη σύγχρονη γνώση.

Μετά απ’ αυτό θα εξετάσουμε μερικούς από τους άλλους δικούς-σας ισχυρισμούς (δηλ. των Μουσουλμάνων αναγνωστών-μου), οι περισσότεροι των οποίων βασίζονται σε μια άλλη ιδέα:

Τα θέματα που στηρίζουν αυτή την ιδέα είναι τα ακόλουθα:

• Το Κοράνι περιλαμβάνει πληροφορίες βιολογικής φύσης τις οποίες ο Μωάμεθ δεν θα μπορούσε να γνωρίζει, που οι σημερινοί βιολόγοι τις έμαθαν πρόσφατα μόνο.

• Το Κοράνι περιλαμβάνει πληροφορίες γεωλογικής φύσης, που εξηγούν το ρόλο των βουνών, και την περιεκτικότητα σε αλάτι του νερού στα σημεία όπου τα ποτάμια συναντούν τη θάλασσα· πληροφορίες που είναι υποτίθεται σωστές, και που ο Μωάμεθ δεν θα μπορούσε να γνωρίζει.

• Το Κοράνι μας λέει κάποια πράγματα νοολογικής φύσης, εξηγώντας το ποιο μέρος του εγκεφάλου είναι σε λειτουργία όταν λέμε ψέματα, και άλλα· και πάλι, ο ισχυρισμός είναι οτι αυτά είναι σωστά και οτι ο Μωάμεθ δεν θα μπορούσε να τα γνωρίζει.

Τα παραπάνω είναι σαν πίνακας περιεχομένων αυτής της σελίδας, οπότε κάνοντας κλικ στους συνδέσμους μεταφέρεστε κατευθείαν στο αντίστοιχο θέμα. Συνιστώ όμως να διαβάσετε με τη σειρά το κείμενο αυτό, γιατί όταν εισάγω κάποια ιδέα μπορεί ν’ αναφερθώ σ’ αυτήν αργότερα, οπότε τα θέματα που ακολουθούν δεν είναι αυτοτελή.

1. Η “Κοσμολογία” του Κορανίου

1.1 Οι επτά ουρανοί

Θέλουμε να εξετάσουμε το αν ο Αλλάχ είναι ο συγγραφέας του Κορανίου (η δική-σας θεωρία), ή αν ο συγγραφέας είναι άνθρωπος (ο Μωάμεθ, κατά πάσα πιθανότητα), που είναι μια άλλη θεωρία. Ας δούμε λοιπόν αντικειμενικά κάποια δεδομένα, δηλαδή εδάφια από το Κοράνι σχετικά με τον τομέα της κοσμολογίας (πώς δημιουργήθηκε ο κόσμος, από τί αποτελείται, κλπ.), για ν’ αποφασίσουμε ποια από τις δυο θεωρίες εξηγεί καλύτερα τα δεδομένα.

Η παρατήρησή μου σχετικά με την κοσμολογία είναι οτι τα όσα περιλαμβάνονται στο Κοράνι είναι μόνο αυτά για τα οποία ο Μωάμεθ είχε άμεση εμπειρία: κατά κύριο λόγο ο “Ουρανός” και η Γη, και κατά δεύτερο λόγο ο Ήλιος, το Φεγγάρι, και τα άστρα.

Εικόνα από την επιφάνεια της Γης: ο “ουρανός” και η Γη, όπως θα φαίνονταν στον παρατηρητή της εποχής που γράφτηκε το Κοράνι.

Στην προηγούμενη πρόταση έβαλα τον “ουρανό” σε εισαγωγικά γιατί, όπως ασφαλώς γνωρίζετε από τη μοντέρνα επιστημονική-σας γνώση, δεν υπάρχει κανένας “ουρανός” στην πραγματικότητα. Αυτό που βλέπουμε πάνω από τα κεφάλια-μας την ημέρα είναι το γαλαζωπό χρώμα του κατώτερου τμήματος της ατμόσφαιρας που περιβάλλει τη Γη, όπως δείχνει η ακόλουθη φωτογραφία.

Εικόνα από δορυφόρο: η λεπτότατη αχνή γαλάζια καμπύλη μεταξύ Γης και διαστήματος είναι η γήινη ατμόσφαιρα.

Το γαλάζιο χρώμα οφείλεται στα μόρια του αέρα που διαχέουν το ηλιακό φως, απορροφώντας τα χρώματα με τα μεγαλύτερα μήκη κύματος (όπως το κόκκινο, κίτρινο, και πράσινο) και αφήνοντας μόνο τα χρώματα μικρότερων μηκών κύματος, όπως το ανοιχτό κυανό και το μπλε, να φτάσουν στα μάτια-μας. Τη νύχτα, επειδή δεν υπάρχει ηλιακό φως, δεν υπάρχει και αυτή η διάχυση στα σωματίδια σκόνης, οπότε μπορούμε να δούμε διαμέσου της ατμόσφαιρας και το βλέμμα-μας φτάνει πολύ μακρύτερα, μέχρι τα αστέρια της γαλαξιακής γειτονιάς-μας. Εντούτοις, ακόμα και τα κοντινότερα άστρα είναι πολύ-πολύ μακριά, τουλάχιστο σε σχέση με τις αποστάσεις του Φεγγαριού και του Ήλιου. Το Φεγγάρι είναι το πιο κοντινό φυσικό αντικείμενο στη Γη (παρακαλώ σημειώστε-το αυτό), ευρισκόμενο σε μέση απόσταση 384.400 χλμ.

Η Γη (αριστερά) και το Φεγγάρι (δεξιά), με τα μεγέθη-τους και τη μεταξύ-τους απόσταση στις σωστές αναλογίες.

Ο Ήλιος είναι μακρύτερα, σε μια μέση απόσταση 149.000.000 χλμ. (149 εκατομμύρια) μακριά-μας.

Ο Ήλιος (αριστερά) και το σύστημα Γης–Σελήνης (δεξιά), με τα μεγέθη-τους και τη μεταξύ-τους απόσταση στις σωστές αναλογίες.
Η κουκκίδα στα δεξιά είναι ο κύκλος που διαγράφει το Φεγγάρι έχοντας τη Γη στο κέντρο του κύκλου (2 pixel στο διάγραμμα αυτό)

Αλλά ακόμα και το κοντινότερο άστρο (που λέγεται Εγγύτατος του Κενταύρου) είναι πολύ-πολύ μακριά, σε απόσταση περίπου 40.519.553.200.000 χλμ. (40 τρισεκατομμύρια). Το κοντινότερο άστρο λοιπόν είναι τόσο μακριά που είναι αδύνατο να το βάλουμε σε ένα διάγραμμα όπως τα παραπάνω και να συγκρίνουμε την απόστασή του με τις αποστάσεις που μόλις είδαμε. Για να πάρετε μια ιδέα, αν η απόσταση Ήλιου–Γης είναι γύρω στα 20 εκατοστά (όπως εμφανίζεται στο παραπάνω διάγραμμα σε μια μέσου μεγέθους οθόνη υπολογιστή), τότε το κοντινότερο άστρο πρέπει να τοποθετηθεί περισσότερο από 54 χιλιόμετρα μακριά!

Όλα τα άστρα που βλέπουμε με γυμνό μάτι δεν είναι περισσότερο από 28.000 τρισεκατομμύρια χλμ. μακριά (ή 28 τετράκις εκατομ.), αλλά πέρα από κείνα τα άστρα υπάρχουν άλλα που τα βλέπουμε μόνο με τηλεσκόπιο, και που αποτελούν το γαλαξία-μας.

Κάπως έτσι πρέπει να μοιάζει ο γαλαξίας-μας, αν μπορούσαμε να τον δούμε από μακριά.
(Ο εικονιζόμενος είναι ο πιο μεγάλος γειτονικός-μας γαλαξίας, αυτός της Ανδρομέδας.)

Στην παραπάνω φωτογραφία, αν βάζαμε σε έναν κύκλο όλα τα άστρα που βλέπουμε με το γυμνό μάτι τη νύχτα, αυτός ο κύκλος δεν θα ήτανε μεγαλύτερος από 2 pixel στην εικόνα. Όλα τα υπόλοιπα άστρα του γαλαξία παραμένουν αόρατα (ως μεμονωμένα) στο γυμνό οφθαλμό, και εμφανίζονται (κάποια από αυτά) μόνο με χρήση τηλεσκοπίου.

Υπολογίζεται οτι από ’δώ μέχρι το κέντρο του γαλαξία-μας είναι μια απόσταση περίπου 1.100 τετράκις εκατομ. χλμ. Μα και πάλι, ο γαλαξίας-μας είναι μόνο ένα μικρό “νησί” σ’ ένα σύμπαν γεμάτο γαλαξίες — δισεκατομμύρια γαλαξίες. Μερικοί απ’ αυτούς είναι σχετικά κοντά ο ένας στον άλλον, σχηματίζοντας σμήνη (ομάδες) γαλαξιών, κι αυτά τα σμήνη σχηματίζουν υπερ-σμήνη, κ.ο.κ. Υπάρχουν πάνω-κάτω 200 δισεκατομμύρια γαλαξίες στο σύμπαν.

Σμήνος γαλαξιών στον αστερισμό των Ιχθύων. Κάθε φωτεινή οντότητα σ’ αυτή την εικόνα είναι ένας ολόκληρος γαλαξίας.

Με λίγα λόγια, κανένας “ουρανός” δεν υπάρχει στην πραγματικότητα. Ο “ουρανός” είναι μόνο μια οπτική απάτη, που δημιουργείται λόγω κάποιων ιδιοτήτων της ατμόσφαιρας του πλανήτη-μας. Και το κοντινότερό μας φυσικό αντικείμενο είναι το Φεγγάρι. Πιο μακριά είναι ο Ήλιος (και οι πλανήτες του ηλιακού-μας συστήματος)· πολύ-πολύ πιο μακριά είναι τα αστέρια του γαλαξία-μας, με τους άλλους γαλαξίες ακόμα μακρύτερα. Τώρα, τί διαβάζουμε στο Κοράνι; Ποια είναι τα δεδομένα-μας;

Διαβάζουμε πως ο ίδιος ο Αλλάχ λέει οτι είναι ο δημιουργός της Γης, του Ουρανού, του Ήλιου, του Φεγγαριού, και των άστρων. Στο εδάφιο 71:15 διαβάζουμε: «Ο Αλλάχ έχει φτιάξει τους επτά ουρανούς, τον έναν πάνω στον άλλον».

Πρώτον, πρέπει να σημειώσω οτι η σύγχρονη επιστήμη δεν αναγνωρίζει τέτοιες διαιρέσεις του ουρανού. Ένας από σας, ένας νεαρός Μουσουλμάνος που έγραψε σ’ εμένα, ισχυρίστηκε οτι υποτίθεται πως η επιστήμη διαιρεί τον “ουρανό” (τον ποιον;) σε στρώματα, όπως η τροπόσφαιρα, η στρατόσφαιρα, η ιονόσφαιρα, κλπ. Ναι, η επιστήμη διαιρεί την ατμόσφαιρα της Γης σε στρώματα (πέντε, στην πραγματικότητα, όχι επτά). Αλλά ο Αλλάχ δεν εννοούσε την ατμόσφαιρα της Γης με τη λέξη “ουρανός”, γιατί ο Ήλιος και το Φεγγάρι βρίσκονται σε κάποιον από τους “επτά ουρανούς”, σύμφωνα με το Κοράνι, και αυτά τα αστρονομικά αντικείμενα φυσικά δεν βρίσκονται στην ατμόσφαιρα της Γης. Επιπλέον, στο εδάφιο 37:6 ο Αλλάχ μας λέει οτι τοποθέτησε τα άστρα στον κατώτερο από τους επτά ουρανούς:

37:6 «Έχουμε τωόντι στολίσει τον κατώτερο ουρανό με ένα διάκοσμο, τα αστέρια.»

Αν ο κατώτερος ουρανός είναι στολισμένος με αστέρια, σίγουρα η λέξη “ουρανός” δεν μπορεί να αναφέρεται στην ατμόσφαιρά μας, έτσι δεν είναι αγαπητέ-μου Μουσουλμάνε αναγνώστη; Πάμε παρακάτω.

Τώρα όμως έρχεται η καταστροφή: αν τα αστέρια είναι στον κατώτερο (ή κοντινότερο) ουρανό, τί υπάρχει εκεί στους άλλους ουρανούς; Αλλίμονο! Το Φεγγάρι βρίσκεται ακριβώς εκεί! Ιδού το δεδομένο, στο 71:16, σαν συνέχεια του 71:15:

71:15 «Σεις δεν βλέπετε πώς ο Αλλάχ έχει φτιάξει τους επτά ουρανούς, τον έναν πάνω στον άλλον,»

71:16 «και έφτιαξε το φεγγάρι σαν φως ανάμεσά τους, και έφτιαξε τον ήλιο σαν λάμπα;»

Όχι, αγαπητέ-μου Μουσουλμάνε, «μεις δεν βλέπουμε» αυτά που λέει το βιβλίο-σας. Αν το Φεγγάρι είναι ένα φως κάπου μεταξύ των (υποτιθέμενων) επτά ουρανών, τότε το Φεγγάρι είναι υποχρεωτικά τουλάχιστον τόσο μακριά όσο και τ’ άστρα, που στολίζουν τον «κατώτερο ουρανό», αυτόν που είναι κοντύτερα σ’ εμάς. Κατά πάσαν πιθανότητα, το Φεγγάρι δεν είναι στον κατώτερο ουρανό, γιατί αν ήταν εκεί τότε ο συγγραφέας του Κορανίου θα είχε αναφέρει και το Φεγγάρι μαζί με τα άστρα, όταν μας πληροφόρησε οτι στόλισε τον κατώτερο ουρανό με άστρα, στο 37:6. Υπάρχει κανένας τρόπος ν’ αποφύγουμε αυτό το συμπέρασμα;

Λέει το Κοράνι οτι ο Αλλάχ έβαλε τα άστρα στον κατώτερο ουρανό;

Λέει το Κοράνι οτι το Φεγγάρι είναι ανάμεσα στους (υποτιθέμενους) επτά ουρανούς;

Συμπεραίνουμε απ’ αυτά οτι το Φεγγάρι πρέπει να είναι τουλάχιστον τόσο μακριά όσο και τ’ άστρα;

Συγκρούεται το προηγούμενο συμπέρασμα με τη σύγχρονη επιστημονική γνώση;

Πριν να βρείτε ικανοποιητικές απαντήσεις για τα παραπάνω ερωτήματα, θυμηθείτε παρακαλώ οτι οφείλετε να είσαστε αντικειμενικοί. Μην προσπαθείτε να βρείτε τρόπους να παραποιήσετε, να διαστρεβλώσετε, ή να “επανερμηνεύσετε” τα δεδομένα ώστε να ταιριάξουν με τη θεωρία-σας που λέει οτι το Κοράνι δεν μπορεί να έχει λάθος επειδή προήλθε από το νου του Αλλάχ. Γιατί αυτό είναι ακριβώς εκείνο που θέλουμε να εξετάσουμε αν είναι σωστό. Βάλτε τα δεδομένα πρώτα, δεχτείτε-τα ως έχουν, και τότε συμπεράνετε αντικειμενικά οτιδήποτε έπεται φυσιολογικά από αυτά. Ορίστε ένα παράδειγμα “επανερμηνείας” των δεδομένων: «Λέγοντας “επτά ουρανοί” το Κοράνι εννοεί, ξεκινώντας από την ατμόσφαιρα της Γης, να φτάσουμε μέχρι τα όρια του σύμπαντος!» Η απάντησή μου: Πρώτο, στην περίπτωση αυτή — όπως ήδη σημείωσα — θα πρέπει να εξηγήσετε γιατί τα άστρα δεν κρέμονται ακριβώς πάνω απο τα κεφάλια-μας, στον «κατώτατο ουρανό», στην τροπόσφαιρα της Γης (όπου βρίσκονται τα σύννεφα). Και δεύτερο, παρακαλώ διαβάστε την §1.5.1 λίγο παρακάτω, να δείτε οτι η λέξη “ουρανός” δεν είναι δυνατό να αναφέρεται στο “υπόλοιπο του σύμπαντος” στο Κοράνι. Άλλο παράδειγμα: «Με τη λέξη “κατώτατο” το Κοράνι εννοεί τον ουρανό πιο είναι πιο απομακρυσμένος από μας, γιατί αυτός είναι ο ουρανός που βρίσκεται πιο κοντά στον Αλλάχ!» Η απάντησή μου: Αλήθεια; Δεν ήξερα οτι ο Αλλάχ είναι μια φυσική οντότητα, που κατοικεί κάπου έξω από το σύμπαν-μας! (Και ας αφήσουμε το οτι η φράση «έξω από το σύμπαν-μας» στερείται νοήματος.) Είστε έτοιμος να παραδεχτείτε οτι ο Αλλάχ-σας είναι φυσική οντότητα; Αυτή είναι η παραδοχή που πρέπει να κάνετε αν ισχυριστείτε οτι τα αστέρια είναι “κοντά στον Αλλάχ”. Εν πάση περιπτώσει, κοιτάξτε απλώς τις άλλες περιπτώσεις όπου το επίθετο “κατώτατος” υπάρχει στο Κοράνι, εκτός από το εδάφιο 37:6, για να δείτε ποιο είναι το νόημά του. Μη φαντάζεστε νέα νοήματα όπου σας συμφέρει ώστε να βολέψετε τη θεωρία-σας (αυτό σημαίνει το “επανερμηνεύω τα δεδομένα” που σας έλεγα).

Αντικειμενικά λοιπόν, κατόπιν των παραπάνω, ποια από τις ακόλουθες δύο θεωρίες φαίνεται να εξηγεί πιο πειστικά τα δεδομένα που βρίσκουμε στο Κοράνι:

1. Οτι μια πάνσοφη οντότητα, ο Αλλάχ, έκανε ένα σοβαρότατο λάθος λέγοντάς μας οτι το Φεγγάρι είναι τουλάχιστον τόσο μακριά όσο και τ’ άστρα, κ’ επίσης μίλησε για ανύπαρκτα πράγματα όπως για τον “ουρανό”, που αποτελείται — υποτίθεται — από “επτά στρώματα, το ένα πάνω στο άλλο”, τη στιγμή που τέτοιες ιδέες κρίνονται σαν επιεικώς ανόητες από τη σκοπιά της σύγχρονης γνώσης.

2. Οτι τα παραπάνω λάθη ειπώθηκαν γιατί τα σκέφτηκε ένας άνθρωπος που έζησε την εποχή του Μωάμεθ — ο ίδιος ο Μωάμεθ, κατά πάσαν πιθανότητα — κι ο οποίος είχε άγνοια των πραγματικών αποστάσεων του Φεγγαριού, του Ήλιου, και των άστρων, όπως και του οτι δεν υπάρχει το αντικείμενο που ονομάζουμε “ουρανό” στην πραγματικότητα.

Ένδειξη που συνηγορεί υπέρ της δεύτερης θεωρίας είναι οτι το Κοράνι ποτέ δεν μιλάει για πράγματα που σήμερα μπορούμε να τα δούμε με το τηλεσκόπιο, αλλά όχι με γυμνό οφθαλμό. Γιατί π.χ. το Κοράνι δεν κάνει την παραμικρή, την πιο έμμεση αναφορά στους γαλαξίες; Αν δούμε τον κόσμο (το σύμπαν) σε μεγάλη κλίμακα — και σίγουρα ο Αλλάχ μπορεί να το κάνει — θα συμπεράνουμε οτι αποτελείται από γαλαξίες. Γιατί οι γαλαξίες είναι περίοπτα απόντες από ένα υποτιθέμενα τόσο “σοφό” βιβλίο; Μπορεί ν’ απαντήσετε οτι ο Αλλάχ έπρεπε να μιλήσει με τέτοιον τρόπο ώστε να γίνει κατανοητός από τους Βεδουΐνους της εποχής του Μωάμεθ. Μάλιστα, αλλά εφόσον ο Αλλάχ είναι “πάνσοφος”, σίγουρα θα είναι σε θέση να μιλήσει έτσι ώστε καί να γινόταν κατανοητός από τους Βεδουΐνους, καί να εντυπωσιάσει εμάς σήμερα, κάνοντας έμμεση αναφορά σε πράγματα που οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να δουν τότε, όπως γαλαξίες, νεφελώματα, πλανητικά νεφελώματα, πάλσαρ, μαύρες τρύπες, κουάζαρ, και ένα σωρό άλλα αστρονομικά αντικείμενα. Δεν χρειαζόταν να αναφερθεί σε όλα αυτά ο Αλλάχ. Απλώς μια μικρή έμμεση (αλλά ξεκάθαρη) αναφορά σε ένα απ’ αυτά θα μας έπειθε σήμερα οτι η πρώτη από τις παραπάνω δύο θεωρίες είναι η σωστή. Ορίστε, είναι τόσο εύκολο που ακόμα κ’ εγώ μπορώ να το κάνω: ο Αλλάχ θα μπορούσε να πει: «Σεις δεν βλέπετε πως ο Αλλάχ δημιούργησε τεράστια σμήνη από αστέρια, και έκανε τα σμήνη αυτά να γυρίζουν γύρω-γύρω;» Αυτό θα έπρεπε ν’ ακούγεται αρκετά αθώο στους Βεδουΐνους γιατί μπορεί κανείς να ερμηνεύσει αυτήν την πρόταση σαν αναφερόμενη στα αστέρια του νυχτερινού ουρανού, που «γυρίζουν γύρω-γύρω» (από τον Πολικό Αστέρα). Εμείς όμως, σήμερα, θα είχαμε καταλάβει οτι με τα «σμήνη αστεριών που γυρίζουν γύρω-γύρω» ο Αλλάχ αναφερόταν στους γαλαξίες. Και, εγώ προσωπικά, θα γινόμουν αμέσως ένας πιστός Μουσουλμάνος. Ο Αλλάχ όμως δεν διατύπωσε καμία τέτοια εντυπωσιακή πρόταση, που καί θα περνούσε απαρατήρητη από τους αρχαίους Μουσουλμάνους, και θα μας εντυπωσίαζε εξαιρετικά σήμερα.

Ένα «σμήνος αστέρων που γυρίζουν γύρω-γύρω», ή αλλιώς, ένας γαλαξίας. Αυτό είναι το είδος του αντικειμένου
με τα οποία είναι γεμάτο το σύμπαν. Πώς μπόρεσε ο Αλλάχ να αποτύχει να κάνει μνεία αυτού του γεγονότος;

Ο Αλλάχ θα μπορούσε τουλάχιστο να αναφέρει οτι τα άστρα βρίσκονται σε εξαιρετικά διάφορες αποστάσεις· δεν είναι όλα πάνω σε μια σφαίρα (ή έναν “ουρανό”). Υπάρχουν άστρα μόνο 4 έτη φωτός μακριά-μας, και άστρα 4 δισεκατομμύρια (4.000.000.000) έτη φωτός μακριά-μας (και ακόμα μακρύτερα).

Ο Αλλάχ θα μπορούσε να αναφέρει οτι τα άστρα υπάρχουν σε εξαιρετικά διάφορα φυσικά μεγέθη. Η διάμετρος ενός αστέρα (π.χ. ενός αστέρα νετρονίων) μπορεί να έχει μήκος μόνο μερικά χιλιόμετρα, ή μπορεί να είναι τόσο μεγάλη που να περιλαμβάνει την τροχιά του πλανήτη Άρη (όπως π.χ. ο αστέρας Μπετελγκέζ), ή ακόμη και του Δία. Έτσι, ένα άστρο μπορεί να είναι δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερο από ένα άλλο (απλώς σε διάμετρο, γιατί σε όγκο μπορεί να είναι τρισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερο).

Ο Αλλάχ θα μπορούσε να αναφέρει οτι τα άστρα διαρκούν για εξαιρετικά διαφορετικά χρονικά διαστήματα. Ένας αστέρας (π.χ., ένας εξαιρετικά μεγάλος, ένας υπεργίγας) μπορεί να ζήσει ακόμη και μόνο 50.000 χρόνια πριν εκραγεί σαν σουπερνόβα, ενώ άλλος αστέρας (π.χ. ένας ασήμαντος ερυθρός νάνος) μπορεί να εξακολουθήσει να φωτίζει για ένα τρισεκατομμύριο (1.000.000.000.000) χρόνια ή και παραπάνω.

Ο Αλλάχ θα μπορούσε να επιλέξει να αναφέρει ένα από χιλιάδες γεγονότα (δεδομένα) που γνωρίζουμε τώρα στην αστρονομία. Και, όπως έδειξα, ακόμη κ’ ένας απλός άνθρωπος μπορεί να βρει τρόπους να πει τα πράγματα με τέτοιον τρόπο ώστε ν’ ακούγονται ταυτόχρονα καί “αθώα” στον αρχαίο ακροατή, καί εκπληκτικά σ’ εμάς σήμερα. Γιατί ο Αλλάχ — αν είναι όντως ο συγγραφέας του Κορανίου — επέλεξε να μιλήσει μόνο για πράγματα που ήσαν γνωστά στο Μωάμεθ, και μάλιστα γνωστά με λάθος τρόπο (“επτά ουρανοί”, Σελήνη μακρύτερα από τα άστρα);

Αλλά υπάρχουν κι άλλα δεδομένα. Αν πιστεύετε οτι η (λανθασμένη) ιδέα οτι υπάρχουν στρώματα από τα οποία αποτελείται ο (ανύπαρκτος) ουρανός είναι πρωτότυπη και μοναδική στο Κοράνι, κάνετε λάθος. Άλλοι, πιο αρχαίοι πολιτισμοί, ήδη πίστευαν τέτοια πράγματα. Για παράδειγμα, οι αρχαίοι Ινδοί (που, σημειωτέον, δεν είναι “λαός του βιβλίου”), είχαν παρόμοιες δοξασίες. Μάλιστα αυτά που πίστευαν οι Ινδοί είναι πιο συμβατά με την πραγματικότητα σήμερα απ’ τις ανοησίες του Κορανίου. Οι Ινδοί χώριζαν τη Γη, την ατμόσφαιρα, και τον υπόλοιπο κόσμο, σε τρία στρώματα το καθένα. Μπορούμε λοιπόν να “ταιριάξουμε” την ιδέα αυτή με τη σημερινή γνώση αρκετά άνετα: τα τρία στρώματα της Γης θα μπορούσαν να είναι ο πυρήνας-της, ο μανδύας, και ο φλοιός· τα τρία στρώματα της ατμόσφαιρας θα μπορούσαν να είναι η τροπόσφαιρα, η στρατόσφαιρα, και η ιονόσφαιρα· και τα τρία στρώματα του υπόλοιπου σύμπαντος να είναι το πλανητικό-μας σύστημα, ο γαλαξίας-μας, και ότι απομένει εκτός του γαλαξία. Βλέπετε; Με λίγη καλή θέληση και φαντασία μπορούμε να κάνουμε τη θεωρία των Ινδών να ταιριάξει με την πραγματικότητα καλύτερα απ’ ότι η ιστορία του Κορανίου, με τους ασυμμάζευτους και υπερβολικά πολλούς “επτά ουρανούς”-της. Αλλά η σημαντική ιδέα δεν είναι ποια ιστορία ταιριάζει καλύτερα με την πραγματικότητα· η σημαντική ιδέα είναι οτι η ιστορία των “επτά ουρανών” του Κορανίου δεν είναι πρωτότυπη. Είναι “κλεμένη”. Έχει αντιγραφεί από άλλες ιστορίες αρχαιότερων πολιτισμών, και πιθανώς τροποποιήθηκε μέσω της φαντασίας του συγγραφέα του Κορανίου.

Όσο για τη θέση του Φεγγαριού μεταξύ των άλλων ουράνιων σωμάτων, οι αρχαίοι Έλληνες την είχαν εκτιμήσει σωστότερα από το συγγραφέα του Κορανίου-σας. Χίλια χρόνια πριν από τη γέννηση του Μωάμεθ, ο Έλληνας φιλόσοφος Πλάτων είχε γράψει: «Τη Σελήνη, ο Θεός την έβαλε σε τροχιά που είναι η κοντινότερη στη Γη, και τον Ήλιο στην επόμενη, και το αστέρι της αυγής [την Αφροδίτη] και εκείνο που είναι αφιερωμένο στον Ερμή [τον Ερμή] σε τροχιές που συμπληρώνουν στον ίδιο χρόνο όπως ο Ήλιος.» (Πλάτων, Τιμαίος, I vii 37–9.) Το αντιληφθήκατε, αγαπητέ-μου Μουσουλμάνε; Ο Πλάτων πίστευε οτι το Φεγγάρι ήταν το πιο κοντινό ουράνιο σώμα στη Γη — και είχε δίκιο! Ο συγγραφέας του Κορανίου-σας νόμιζε οτι τα άστρα είναι πιο κοντά στη Γη, και το Φεγγάρι μακρύτερα. Επί τη βάσει αυτού και μόνο, ποιος μοιάζει να είναι σοφότερος: ο συγγραφέας του Κορανίου-σας, ή ο Πλάτων;

Για τελευταία φορά θα επαναλάβω την ερώτησή μου: βάσει των παραπάνω παρατηρήσεων, πείτε-μου, αλλά αντικειμενικά παρακαλώ: ποια από τις παραπάνω δύο θεωρίες εξηγεί καλύτερα τα δεδομένα των εδαφίων του Κορανίου που ανέφερα νωρίτερα; (Θυμηθείτε: πρώτα βάζουμε τα δεδομένα, και ύστερα ακολουθούν οι θεωρίες!)

1.2 Ο Ήλιος και τα σούρτα–φέρτα-του

Στο Κεφ. 18 του Κορανίου (“Al Kahf” : «Η Σπηλιά»), στα εδάφια 86–90, διαβάζουμε κάτι που κανονικά θα έπρεπε να προκαλέσει τρομερή αμηχανία σε κάθε μορφωμένο Μουσουλμάνο του σήμερα που έχει σώας τας φρένας.

Πρώτα πρέπει να σας πω οτι έχω διαβάσει ολόκληρο το κεφάλαιο (στην πραγματικότητα έχω διαβάσει ολόκληρο το Κοράνι), οπότε γνωρίζω ποια είναι τα συμφραζόμενα. Λοιπόν, κατά βάση η αλήθεια είναι οτι... δεν υπάρχουν συμφραζόμενα, γιατί το Κεφάλαιο 18 είναι ένα συνονθύλευμα από άσχετα μεταξύ-τους κομμάτια, που ακούγονται σαν προϊόντα ενός νου που δεν μπορούσε να εστιάσει την προσοχή-του σε μια ιδέα, και πηδούσε από το ένα άσχετο θέμα στο άλλο. Συγκεκριμένα, στο Κεφάλαιο 18 ο Αλλάχ αρχίζει μιλώντας για γεγονότα σχετιζόμενα με «τη σπηλιά» (1–25), δίνει μερικές προειδοποιήσεις και αραδιάζει απειλές και υποσχέσεις (26–31), εξιστορεί μια άσχετη παραβολή «δύο ανδρών» (32–44), δίνει μερικές ακόμα προειδοποιήσεις και απειλές (45–59), και συνεχίζει με μια ακόμα άσχετη ιστορία, στην οποία ένας άγγελος του Αλλάχ («ένας από τους υπηρέτες-Μας») παίρνει τον Μουσά (Μωυσή) σε μια περιοδεία (60–82), και του μαθαίνει διάφορα πράγματα. Ο Μουσά συμπεραίνει οτι αυτός ο συνοδός-του είναι πολύ σοφός. Παρεμπιπτόντως, ένα από τα “σοφά” πράγματα που κάνει ο υπηρέτης του Αλλάχ είναι οτι σκοτώνει ένα μικρό αγόρι εν ψυχρώ (18:74), επειδή «οι γονείς-του ήσαν πιστοί, και φοβόμασταν οτι θα έδειχνε ανυπακοή και αγνωμοσύνη προς εκείνους» (18:80). Αυτή είναι η απίστευτα πρωτόγονη ηθική, η ηθική της λίθινης εποχής του βιβλίου-σας· αλλά δεν είναι πρόθεσή μου να σχολιάσω εδώ την ηθική αθλιότητα του Κορανίου, την οποία είμαι βέβαιος οτι είστε ανίκανοι να αντιληφθείτε. Μετά, στο 18:83, το θέμα αλλάζει εντελώς και πάλι (για μια ακόμα φορά, ύστερα από τα παραπάνω ασύνδετα μέρη), κι ο Αλλάχ αρχίζει να μιλά για έναν ταξιδιώτη που ονομάζεται Ζουλ-καρνάιν (ή Δουλ-Καρνέιν — εξαρτάται απ’ το πώς μεταγράφουμε από τα αραβικά χρησιμοποιώντας ελληνικά γράμματα), και που οι ιστορικοί λένε οτι πρόκειται για το Μέγα Αλέξανδρο.^(*) (Μόνο που δεν αναφέρεται καθόλου ως «Αλέξανδρος» στο Κοράνι — αραβικά: αλ-Ισκάνταρ, — σαν ο συγγραφέας να ήταν εντελώς ανιστόρητος· αλλά ας προχωρήσουμε.)

Εκεί, και συγκεκριμένα στο εδάφιο 18:86, μαθαίνουμε πού δύει ο Ήλιος. Ο Αλλάχ μας λέει οτι ο Ζουλ-καρνάιν επισκέφθηκε το σημείο της Γης στη Δύση όπου δύει ο Ήλιος, και είδε τον Ήλιο να δύει σε μια λασπερή πηγή. Βρήκε και μερικούς ανθρώπους εκεί γύρω:

18:86 «Μέχρις ότου, όταν εκείνος [ο Ζουλ-καρνάιν] έφτασε στον τόπο της δύσης του ήλιου, τον βρήκε να βυθίζεται σε μια πηγή με λασπερό νερό, και κοντά-της βρήκε ένα Λαό· Είπαμε: “Ω Ζουλ-καρνάιν! (έχεις την εξουσία) είτε να τους τιμωρήσεις, είτε να τους φερθείς με ευγένεια.”»

Ορίστε το εδάφιο 18:86 στο πρωτότυπο, στην αραβική γλώσσα, και σε λέξη-προς-λέξη μετάφραση (διαβάστε τη μετάφραση από τα δεξιά προς τα αριστερά):

Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τις ακριβείς αραβικές λέξεις, για τη συζήτηση που θα ακολουθήσει.

Στη συνέχεια, στα εδάφια 18:89–90 μαθαίνουμε οτι ο Ζουλ-καρνάιν ταξίδεψε επίσης στην Ανατολή, και διαπίστωσε οτι ο Ήλιος ανατέλλει από ένα άλλο σημείο εκεί, που επίσης κατοικείται από μια άλλη φυλή ανθρώπων:

18:89 «Μετά ακολούθησε μια (άλλη) οδό,”

18:90 «Μέχρις ότου, όταν έφτασε στην ανατολή του ήλιου, τον βρήκε να ανατέλλει πάνω από ένα λαό τον οποίο Εμείς δεν είχαμε εφοδιάσει με κάλυμμα για προστασία απέναντι στον ήλιο.» (Εκείνο το «Εμείς» είναι ο Αλλάχ φυσικά· οπότε ο Αλλάχ μας δίνει μια περιγραφή “από πρώτο χέρι” για το τί συνάντησε ο Ζουλ-καρνάιν όπου πήγε.)

Μετά ο Ζουλ-καρνάιν ταξιδεύει σε άλλα μέρη, και το κεφάλαιο κλείνει με μια ακόμα ομοβροντία υποσχέσεων και απειλών για την επερχόμενη καταστροφή (91–110).

Τώρα, ελπίζω να καταλαβαίνετε οτι σήμερα ακόμα και τα μικρά παιδιά γνωρίζουν οτι ο Ήλιος δεν μπορεί να κάνει βουτιά μέσα στη Γη κατά τη δύση-του, ούτε μπορεί να ξεπεταχτεί μέσα από τη Γη κατά την ανατολή-του, για τον απλό λόγο οτι ο Ήλιος είναι μια πυρακτωμένη σφαίρα πολύ-πολύ μεγαλύτερη από τη σφαίρα της Γης. Αν η σφαίρα του Ήλιου είναι σαν μπάλα ποδοσφαίρου, τότε η Γη είναι σαν το κεφαλάκι μιας καρφίτσας. Μπορείτε να φανταστείτε μια πυρακτωμένη μπάλα ποδοσφαίρου να βυθίζεται σε ένα κεφαλάκι καρφίτσας; Τί νόημα μπορείτε να δώσετε στα εδάφια 18:86–18:90;

Μήπως πιστεύετε οτι ο λαμπρός τύπος στη φωτογραφία ετοιμάζεται να βουτήξει μέσα σε μια λασπερή πηγή;

Αλλά πριν απαντήσετε την παραπάνω ερώτηση, θυμηθείτε την επιστημονική αρχή: δεν πρέπει να υποθέτετε οτι η θεωρία-σας είναι σωστή, και μετά να προσπαθείτε να στραμπουλήξετε τα δεδομένα ώστε να ταιριάζουν με τη θεωρία-σας. Αν το κάνετε αυτό, δείχνετε άγνοια επιστημονικής σκέψης, άρα θα έπρεπε να σταματήσετε να μιλάτε για επιστήμη στο βιβλίο-σας, και να κάνετε μια νηστεία, ή κάτι άλλο το οποίο καταλαβαίνετε καλύτερα. Ορίστε ένα παράδειγμα στραμπουλήγματος των δεδομένων· θα μπορούσατε να πείτε: «Α, μα στα εδάφια 18:86–18:90 ο Αλλάχ μιλούσε όχι κυριολεκτικά, αλλά αλληγορικά! Ο Αλλάχ δεν εννοούσε κατά κυριολεξία μια λασπερή πηγή και κάποιους πραγματικούς ανθρώπους· αυτό ήταν απλώς μια αλληγορία!» Η απάντησή μου: σε τί στηρίζεστε όταν λέτε οτι ο Αλλάχ μιλούσε αλληγορικά; Πώς μπορείτε να ξέρετε οτι οτιδήποτε άλλο στο Κοράνι δεν είναι αλληγορία; Πώς μπορείτε να ξέρετε, για παράδειγμα, οτι όταν ο Αλλάχ λέει οτι ένας μοιχός ή εκπορνευτής (άντρας ή γυναίκα) πρέπει να μαστιγωθεί με 100 βουρδουλιές (24:2) το εννοεί αυτό κυριολεκτικά, ή όταν δεν σας επιτρέπει να φάτε χοιρινό το εννοεί επίσης κυριολεκτικά, αλλά όταν μιλάει για λασπερές πηγές το εννοεί αλληγορικά; Το μόνο-σας κίνητρο για να ερμηνεύσετε τα δεδομένα των εδαφίων 18:86–18:90 σαν «μια αλληγορία» είναι η τωρινή-σας γνώση πως η ιδέα οτι ο Ήλιος δύει βουτώντας σε μια λασπερή πηγή είναι εντελώς ηλίθια, σε συνδυασμό με τη θεωρία-σας οτι ο Αλλάχ είναι ο συγγραφέας του Κορανίου. (Επιπλέον, αλληγορία τίνος πράγματος; Ποια είναι η πραγματική κατάσταση στην οποία αλληγορικά αναφέρονται τα εδάφια 18:86–18:90;)

Άλλη εναγώνια προσπάθεια για επανερμηνεία, πολύ δημοφιλής και συχνά απαντώμενη μεταξύ των απολογητών Μουσουλμάνων, είναι η εξής: «Α, μα όταν το αραβικό κείμενο λέει οτι ο Ζουλ-καρνάιν “βρήκε” τη δύση του Ήλιου, δεν εννοεί οτι κυριολεκτικά βρήκε τον Ήλιο να δύει σε μια πηγή, αλλά οτι είδε το είδωλο του Ήλιου να αντανακλάται στην επιφάνεια του νερού! Είδε τον Ήλιο “ωσάν” να δύει στην πηγή!»

Αλήθεια;

Τότε γιατί η ίδια ρίζα, وجدَ («βρήκε»), χρησιμοποιείται και στην επόμενη πρόταση για να μας πει οτι ο Ζουλ-καρνάιν βρήκε ένα λαό κοντά στην πηγή; Μπορούσε αυτός ο Ζουλ-καρνάιν να δει τίποτα κατευθείαν τέλος πάντων, ή έβλεπε μόνο μέσω αντανακλάσεων;

Σίγουρα θα αστειεύεστε κ. Μουσουλμάνε.

Ελπίζω να αντιλαμβάνεστε οτι εφόσον η ίδια αραβική λέξη (وجدَ) χρησιμοποιείται και στις δύο περιπτώσεις, δεν μπορείτε να την ερμηνεύετε μερικές φορές έτσι, ενώ άλλες φορές αλλιώς, ανάλογα με το πώς σας συμφέρει, ώστε να τροποποιείτε τα δεδομένα και να τα κάνετε να ταιριάζουν στη θεωρία-σας οτι το Κοράνι είναι αλάνθαστο.

Γιατί αυτό ακριβώς είναι που εξετάζουμε βάσει των δεδομένων: είναι το Κοράνι αλάνθαστο; Λέμε οτι ερευνούμε στο παρόν κείμενο αν το Κοράνι είναι επιστημονικά σωστό. Άρα δεν μπορούμε να θεωρούμε εκ των προτέρων ως δεδομένο οτι είναι σωστό! Αυτό είναι που εξετάζουμε!

Ιδού και μια τρίτη, και μάλλον ατυχής προσπάθεια επανερμηνείας: «Α, μα όταν το αραβικό κείμενο λέει “όταν έφτασε στη δύση του ήλιου” το εννοεί αυτό υπό χρονική έννοια: έφτασε στη λασπερή πηγή κατά το χρόνο κατά τον οποίο έδυε ο ήλιος, όχι στον τόπο στον οποίο έδυε!»

“Ο πνιγμένος απ’ τα μαλλιά-του πιάνεται”, θα έλεγα εγώ. Πρώτ’ απ’ όλα, το κείμενο λέει: «Μέχρι, όταν έφτασε στον τόπο δύσης του ήλιου» (حَتَّىٰ إِذَا بَلَغَ مَغْرِبَ الشَّمْسِ). Η λέξη مَغْرِبَ μεταφράζεται ως «τόπος δύσης» σε όλες τις έγκυρες μεταφράσεις, όχι σαν «χρόνος δύσης». (Δείτε, για παράδειγμα, αυτή την κατά λέξη μετάφραση, ειδικά για το مَغْرِبَ, από μια έγκυρη πηγή.) Και δεύτερο, και πιο σημαντικό, τίποτα δεν αλλάζει στο νόημα ακόμη κι αν υποχρεώσουμε το مَغْرِبَ να σημαίνει «κατά την ώρα της δύσης». Δοκιμάστε:

«Μέχρι που, αφού προχώρησε ως την ώρα που έδυε ο ήλιος, τον είδε (هَا – “her”) να δύει σε μια λασπερή πηγή [...]»

Σημειώσατε καμιά διαφορά; Καμία. Ο φουκαράς ο Ήλιος και πάλι έδυε σε μια λασπερή πηγή. Η αντωνυμία هَا , που μεταφράζεται με το «τον» στα ελληνικά, είναι στην πραγματικότητα «την» στα αραβικά επειδή ο Ήλιος είναι θηλυκού γένους στη γλώσσα εκείνη. Και δεν υπάρχει υποψήφιο ουσιαστικό άλλο από τον Ήλιο για να αναφερθεί η αντωνυμία  هَا σ’ αυτό, χάρη σε έναν κανόνα της αραβικής γλώσσας που λέει οτι μια αντωνυμία πάντοτε αναφέρεται στο ουσιαστικό που είναι κοντύτερα στην αντωνυμία και έχει ήδη εμφανιστεί στην πρόταση. Το μοναδικό τέτοιο υποψήφιο ουσιαστικό είναι το θηλυκού γένους “Ήλιος”. Άρα, ο Ζουλ-καρνάιν βρήκε τον Ήλιο να χώνεται σε μια λασπερή πηγή (وَجَدَهَا تَغْرُبُ فِي عَيْنٍ حَمِئَةٍ  ...). Σε κάθε περίπτωση, με χρονική ερμηνεία ή χωρίς, ο Ήλιος βουτά σε λασπερή πηγή!

Επιπλέον, υπάρχει κι άλλο πρόβλημα με αυτή την επανερμηνεία, το οποίο είναι ανεξάρτητο γλώσσας — Αραβικής ή όποιας άλλης — και αφορά στο βαθύτερο νόημα. Σύμφωνα με την προκείμενη επανερμηνεία, η πρόταση λέει οτι ο Ζουλ-καρνάιν προχώρησε μέχρι την ώρα της δύσης, οπότε και βρήκε το τάδε και το δείνα. Τίποτα σ’ αυτή την επανερμηνεία δεν μας λέει οτι ο Ζουλ-καρνάιν προχώρησε μέχρι τα πέρατα της Γης. Πιθανώς προχώρησε επί μία ημέρα μόνο, μέχρι που συνέβη το ηλιοβασίλεμα. Αυτό συνάγεται από τη “χρονική ερμηνεία”. Τώρα όμως, παρακαλώ αναρωτηθείτε: πόσο σημαντικό είναι το γεγονός οτι κάποιο άτομο (ο Ζουλ-καρνάιν) με το στρατό-του περπάτησε μέχρι που συνέβη το ηλιοβασίλεμα, και βρήκε αυτά που βρήκε; Γιατί να σκοτιστεί ο Αλλάχ να μας πει για ένα τέτοιο ασήμαντο γεγονός; Πόσες άλλες φορές στην ιστορία έχει συμβεί να προχωρήσει ένας αρχηγός στρατιάς ώσπου να δύσει ο Ήλιος; Αμέτρητες! Απλά δεν βγάζει νόημα το οτι ο Αλλάχ επέλεξε να μιλήσει στο “πιο σημαντικό βιβλίο της ανθρωπότητας” για έναν αρχηγό στρατού που προχώρησε μέχρι που έδυσε ο Ήλιος. Σπουδαία τα λάχανα! Αλλά αν ο αρχηγός εκείνος προχώρησε μέχρι το απόμακρο μέρος όπου δύει ο Ήλιος, αυτό πραγματικά ακούγεται αξιοσημείωτο, ως ένα σπάνιο γεγονός, που δεν έχει κατορθωθεί από κανέναν άλλον, ούτε γίνεται σε καθημερινή βάση. Τουλάχιστον αυτό φαίνεται να είχε κατά νου ο συγγραφέας του Κορανίου, μη γνωρίζοντας οτι δεν υπάρχει τόπος όπου ο Ήλιος δύει (ή ανατέλλει), και οτι ηλιοβασίλεμα και ανατολή είναι μόνο οπτικές απάτες.

Καταμέτρησα ήδη τρεις εναγώνιες προσπάθειες επανερμηνείας του εδαφίου 18:86. Αλήθεια, χρειάζεται τόση πολλή επανερμηνεία η “τέλεια γλώσσα” του Αλλάχ; Γιατί μίλησε ο Αλλάχ με τρόπους που μας ωθούν σήμερα στο να σκάμε στα γέλια με τα λεγόμενά του; Δεν ήξερε ο Αλλάχ οτι αν μιλήσει με τέτοιο αφελή τρόπο τότε σήμερα θα αμφιβάλλουμε σοβαρά για το οτι είναι ο συγγραφέας του Κορανίου; Αν ήταν ο πραγματικός συγγραφέας, ασφαλώς το ήξερε — ο Αλλάχ υποτίθεται οτι ξέρει τα πάντα. Αλλά τότε γιατί είναι η γλώσσα που χρησιμοποιεί τόσο αφελής ώστε να κάνει τους Μουσουλμάνους να αισθανθούν οτι χρειάζονται τόσες απέλπιδες προσπάθειες επανερμηνείας των λεγομένων-του;

Επιπλέον, όσο και να προσπαθούν οι Μουσουλμάνοι με τις σημερινές γνώσεις να επανερμηνεύσουν το Κοράνι και να μιλήσουν σαφέστερα από τον Αλλάχ (πράγμα που αποτελεί βλασφημία, ούτως ή άλλως), ο Μωάμεθ τους έχει ήδη διαψεύσει, από αιώνες πριν! Μάλιστα, έτσι είναι. Σε μία από τις σχετικά αποδεκτές ισλαμικές διηγήσεις (ΟΚ, έτσι-κ’-έτσι), στη συλλογή του Αμπού Νταβούντ, ο ίδιος ο Μωάμεθ φέρεται να δίνει μια απλή και άμεση ερμηνεία του 18:86:

Αμπού Νταβούντ, 3991:

Ο Αμπού Δαρρ (Abu Dharr) είπε: «Καθόμουν πίσω από τον Απόστολο του Αλλάχ, που ήταν καβάλα σε ένα γάιδαρο ενώ έδυε ο ήλιος. Με ρώτησε: “Ξέρεις πού δύει αυτός;” Εγώ απάντησα: “Ο Αλλάχ και ο Απόστολός Του ξέρουν καλύτερα.” Εκείνος είπε: “Δύει σε μια πηγή με ζεστό νερό.”»

Τώρα τί έχετε να πείτε; Ο ίδιος ο Μωάμεθ υποτίθεται οτι μιλάει εδώ, δίνοντάς σας τη γνώση-του για το πού δύει ο Ήλιος, με συμφραζόμενα που είναι τελείως ανεξάρτητα από τον Ζουλ-καρνάιν και τις περιηγήσεις-του στον κόσμο. Ο Μωάμεθ λέει οτι ο Ήλιος «δύει σε μια πηγή με ζεστό νερό»! Μήπως υπάρχουν “αντανακλάσεις” του Ήλιου στο νερό στην περίπτωση αυτή; Μήπως υπάρχει κάποια ασάφεια σχετικά με το χρόνο ή τον τόπο όπου δύει ο Ήλιος; Τίποτα απ’ όλα αυτά. Ο Μωάμεθ αποκάλυψε στον Αμπού Δαρρ τις τεράστιες γνώσεις-του για το πώς λειτουργεί ο κόσμος: ο Ήλιος, μια πυρακτωμένη σφαίρα που είναι περίπου 1,3 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερος σε όγκο από τη Γη, πηγαίνει και κάνει βουτιά σε «μια πηγή με ζεστό νερό.» Τάδε έφη Μωάμεθ, ένας υποτιθέμενα θεόπνευστος άνθρωπος. Δοσμένων αυτών, και σκεφτόμενοι επιστημονικά — που σημαίνει οτι πρέπει να εξετάσετε τα δεδομένα πρώτα, και μετά να προσπαθήσετε να τα ζυγίσετε αντικειμενικά — ποια από τις παρακάτω δύο θεωρίες ταιριάζει με τα δεδομένα καλύτερα;

Δοκιμάστε τη θεωρία #1: είναι ποτέ δυνατόν ο Αλλάχ να μη γνωρίζει το αληθινό μέγεθος του Ήλιου και της Γης, και τη σχέση που έχουν ο ένας με την άλλη στο διάστημα; Φυσικά όχι. Τότε γιατί ο Αλλάχ είπε τέτοιες ανοησίες; Για να εντυπωσιάσει τους Βεδουΐνους, αλλά ταυτόχρονα να μας κάνει εμάς σήμερα να γελάμε και να αναρωτιόμαστε για τη διανοητική-του υγεία; Αδύνατον. Η θεωρία #1 δεν στέκει.

Τώρα δοκιμάστε τη θεωρία #2: είναι δυνατόν ο Μωάμεθ, χωρίς να καθοδηγείται από τον Αλλάχ, να είπε τέτοιες ανοησίες; Και βέβαια είναι. Οι αρχαίοι λαοί δεν είχαν ιδέα πόσο μεγάλος είναι ο Ήλιος. Οι αρχαίοι Έλληνες, για παράδειγμα, — τουλάχιστον ένας φιλόσοφος μεταξύ-τους — πίστευαν οτι ο Ήλιος έχει το μέγεθος της Πελοποννήσου. (Πάλι καλύτερα απ’ το Μωάμεθ βέβαια, που νόμιζε οτι ο Ήλιος χωράει να βυθιστεί σε μια πηγή.) Η γνώση για το μέγεθος του Ήλιου δεν είχε βελτιωθεί καθόλου μέχρι την εποχή του Μωάμεθ, κι ακόμα αργότερα. Επιπλέον, ο Μωάμεθ δεν είχε ιδέα οτι η Γη είναι μια σφαίρα, κι οτι ο Ήλιος είναι μια άλλη σφαίρα, εντελώς ξεχωριστή από εκείνη της Γης. Αντίθετα, στο εδάφιο 15:19 («Και τη γη, την έχουμε απλώσει (σαν χαλί)· βάλαμε επάνω-της βουνά, σταθερά και αμετακίνητα· και δημιουργήσαμε εκεί όλα τα πράγματα με μέτρο.») μας δίνεται η εντύπωση οτι ο συγγραφέας του Κορανίου (όποιος κι αν είναι: ο ίδιος ο Αλλάχ, ή ο “άλλος εαυτός” του Μωάμεθ) νομίζει οτι η Γη είναι επίπεδη, απλωμένη σαν χαλί. Αν ο συγγραφέας του Κορανίου νόμιζε οτι η Γη είναι απλωμένη σαν χαλί, θα το θεωρούσε φυσικό να συναντά ο Ήλιος το επίπεδο του χαλιού κάπου στη δύση και κάπου στην ανατολή. Αυτή η λανθασμένη γεωμετρία ταιριάζει απόλυτα με τη γνώση του Μωάμεθ (του αγράμματου), και καθόλου με τη γνώση του Αλλάχ (του πάνσοφου).

Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η ακόλουθη διήγηση, παρμένη από έναν από τους πιο έγκυρους αρχαίους-σας συγγραφείς, τον Σαχί αλ-Μπουκαρί, με την οποία παίρνουμε περαιτέρω πληροφορίες για τη γνώση του Μωάμεθ περί δύσης και ανατολής του Ήλιου. Ακούγεται σαν διαφορετική εκδοχή της ίδιας διήγησης του Αμπού Νταβούντ, που είδαμε προηγουμένως:

Σαχί αλ-Μπουκαρί 3199 (Βιβλίο 59, Διήγηση 10) (V4B54N421):

Διηγήθηκε ο Αμπού Δαρρ (Abu Dharr):
Ο Προφήτης με ρώτησε κατά το ηλιοβασίλεμα: «Ξέρεις πού πάει ο Ήλιος (την ώρα που βασιλεύει);» Εγώ απάντησα: «Ο Αλλάχ και ο Απόστολός του γνωρίζουν καλύτερα.» Είπε: «Πηγαίνει (δηλ. ταξιδεύει) μέχρι να προσκυνήσει μπροστά στο Θρόνο, και ζητά την άδεια να υψωθεί και πάλι, και του δίνεται η άδεια, και αργότερα (θα έρθει μια ώρα που) θα είναι έτοιμος να προσκυνήσει, αλλά η προσκύνησή του δεν θα γίνει δεκτή, και θα ζητήσει άδεια να συνεχίσει την πορεία-του αλλά δεν θα του επιτραπεί, αλλά θα διαταχθεί να γυρίσει εκεί απ’ όπου ήρθε, κ’ έτσι θα ανατείλει από τη Δύση. Και αυτή είναι η ερμηνεία της φράσης του Αλλάχ: “Και ο Ήλιος συνεχίζει την πορεία-του για ένα διάστημα (κατά διαταγήν). Αυτό είναι το Διάταγμα (του Αλλάχ) του Ένδοξου σε Ισχύ, του Παντογνώστη.”» (36:38)

Αυτή ήταν η ελεεινή κατάσταση της γνώσης του Μωάμεθ. Νόμιζε οτι ο Ήλιος είναι έμβιο και νοήμον ον, ώστε να μπορεί να πάει να προσκυνήσει, να ζητήσει άδεια, και λοιπά· κι οτι ο Αλλάχ θα έδινε “διαταγές” σε έναν ανθρωπομορφικό Ήλιο! Αν είστε ξυλουργός, δίνετε ποτέ διαταγές στις καρέκλες που φτιάχνετε; Αν είστε οικοδόμος, δίνετε διαταγές στα τούβλα-σας; Για ποιο λόγο, αν είστε ο δημιουργός του Ήλιου, θα του δίνατε διαταγές; Τέτοιες σκέψεις μπορούν να κάνουν σήμερα μόνο τα μικρά παιδιά, κι ακόμα και τα παιδιά σταματούν να σκέφτονται τέτοιες ανοησίες όταν μαθαίνουν τί είναι ο Ήλιος, στα πρώτα χρόνια του Δημοτικού Σχολείου. Επιπλέον, όπως ξέρετε πολύ καλά, ο Ήλιος δεν «πηγαίνει» πουθενά την ώρα του ηλιοβασιλέματος. Η Γη είναι που γυρίζει· ο Ήλιος απλώς ταξιδεύει στο Γαλαξία-μας, και εμείς ακολουθούμε την πορεία-του, στροβιλιζόμενοι γύρω-του μια φορά το χρόνο. Αλλά ο Μωάμεθ δεν είχε την παραμικρή ιδέα γι’ αυτά, και νόμιζε οτι ο Ήλιος χρειάζεται να πάει κάπου όταν βασιλέψει (κι ακόμα και να ζητήσει άδεια από τον Αλλάχ)! Αν ο Μωάμεθ ήταν φωτισμένος από τον Αλλάχ, γιατί είπε τέτοια τεκμηριωμένα λάθος πράγματα, τέτοιες καθαρές ανοησίες, όπως μαθαίνουμε από τον Αμπού Δαρρ μέσω του Σαχί αλ-Μπουκαρί;

Αυτή η χαντίθ μας δείχνει τί πραγματικά πίστευε ο Μωάμεθ. Αλλά ούτε καν εφηύρε από μόνος-του τα όσα πίστευε. Δεν ήταν αρκετά έξυπνος για να δημιουργήσει πρωτότυπες ιδέες. Ο Μωάμεθ απλούστατα έκανε μέσα στο κεφάλι-του μια σαλάτα από ιδέες που ήδη υπήρχαν σε αρχαίους πολιτισμούς εκείνης της περιοχής του κόσμου. Για παράδειγμα, οι πιο πολλοί αρχαίοι λαοί πίστευαν οτι ο Ήλιος και η Σελήνη ήσαν θεοί που διέσχιζαν τον ουράνιο θόλο. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι πίστευαν πως ο θεός-ήλιος Ρα γεννιόταν κάθε πρωί, δυνάμωνε σε δύναμη μέχρι το μεσημέρι, και διέσχιζε τον ουρανό με μια βάρκα. Το μεσημέρι άλλαζε βάρκα με την οποία ταξίδευε ως την είσοδο του Κάτω Κόσμου, όπου άλλες βάρκες τον μετέφεραν κατά τη διάρκεια της νύχτας. Μήπως αυτό σας φέρνει στο νου την ερώτηση του Μωάμεθ, «Ξέρεις πού πάει ο Ήλιος (την ώρα που βασιλεύει);»; Ασφαλώς και σας τη φέρνει στο νου, γιατί η γνώση του Μωάμεθ σχετικά με το τί συμβαίνει στον Ήλιο τη νύχτα βασιζόταν σε μυθολογικές δοξασίες αρχαίων ειδωλολατρών λαών, όπως οι Αιγύπτιοι και οι Έλληνες. (Και στην ελληνική μυθολογία, επίσης, ο Ήλιος ήταν προσωποποιημένος σαν θεός: ο θεός Ήλιος, ο οποίος τις νυκτερινές ώρες διέσχιζε τη θάλασσα — τον Ωκεανό, που περικύκλωνε την ξηρά — με μια βάρκα από τη Δύση προς την Ανατολή.) Άρα δεν προκαλεί καμία έκπληξη το οτι ο Μωάμεθ προσωποποίησε ουράνια αντικείμενα όπως ο Ήλιος και το Φεγγάρι, όταν οι αντιλήψεις-του ειδωθούν στο υπόβαθρο των μύθων και των μυθολογιών των λαών που περιέβαλλαν αυτόν και την κουλτούρα-του. Αυτή η παρατήρηση όμως θα έπρεπε να κάνει τον κάθε πιστό Μουσουλμάνο να αναρωτηθεί: πώς θα μπορούσε ποτέ ο Μωάμεθ να θεωρηθεί “θεϊκά εμπνευσμένος” όταν πίστευε σε τέτοιες ανοησίες;

Συμπερασματικά, η θεωρία #2 εξηγεί όλα τα δεδομένα-μας (τόσο τα του Κορανίου, όσο και εκείνα που προέρχονται από τις ανωτέρω διηγήσεις), και ακούγεται απολύτως λογική. Τουλάχιστον έτσι μου φαίνεται εμένα. Ποια είναι η άποψή σας;

Τέλος, ανεξάρτητα από το ποια θεωρία (1 ή 2, παραπάνω) είναι σωστή, η ιδέα οτι υπάρχουν σημεία δύσης και ανατολής πάνω στη Γη είναι ανόητη. Ήτοι, είτε ο Αλλάχ είπε αυτή την ανοησία (θεωρία #1), είτε την είπε ο Μωάμεθ (θεωρία #2), είναι ανοησία σε κάθε περίπτωση. Επιτρέψτε-μου παρακαλώ να το πω με διαφορετικές λέξεις: το Κοράνι-σας, στα προαναφερθέντα χωρία, λέει βλακείες, ανεξάρτητα από το ποιανού έργο είναι. Δεν υπάρχει τρόπος διαφυγής από αυτό το συμπέρασμα, όσο και να το επιθυμείτε — δικαιολογημένα βέβαια. Τα χωρία 18:86–90 ακούγονται τόσο ανόητα σήμερα που κάνουν να γελάνε ακόμη και τα μικρά παιδιά.

1.3 Το Φεγγάρι και τα σούρτα–φέρτα-του

Στα εδάφια 36:38–40 διαβάζουμε τα ακόλουθα (δική-μου η έντονη γραφή):

36:38 «Και ο ήλιος προχωρά στην πορεία-του για μια περίοδο που είναι προαποφασισμένη γι’ αυτόν: αυτό είναι το διάταγμα (Αυτού), του Υψίστου σε Δύναμη, του Πάνσοφου. 36:39 Και το Φεγγάρι, — Εμείς έχουμε μετρήσει γι’ αυτό διαμερίσματα (για να διατρέξει) μέχρις ότου επιστρέψει σαν το παλιό (και γηρασμένο) κατώτερο τμήμα ενός κοτσανιού χουρμά. 36:40 Δεν επιτρέπεται στον Ήλιο να φτάσει το Φεγγάρι, ούτε μπορεί η Νύχτα να προσπεράσει την Ημέρα· η κάθε μία (απλώς) κολυμπά κατά μήκος της (δικής-της) τροχιάς (σύμφωνα με το Νόμο).»

Ορίστε; «Δεν επιτρέπεται στον Ήλιο να φτάσει το Φεγγάρι;» Η παραπάνω ρήση είναι είτε γελοία ή λανθασμένη, εξαρτώμενη από το αν προσπαθούμε να την ερμηνεύσουμε από τη μοντέρνα σκοπιά ή από τη σκοπιά του Βεδουΐνου, αντίστοιχα. Ιδού γιατί:

Από τη μοντέρνα σκοπιά, το να πούμε οτι ο Ήλιος προσπαθεί να φτάσει το Φεγγάρι (αλλά αυτό δεν του επιτρέπεται) είναι αφελές σε σημείο που προκαλεί γέλιο. Η τροχιά του Φεγγαριού γύρω από τη Γη δεν έχει κανένα κοινό σημείο με τη θέση του Ήλιου στο διάστημα, αφού το Φεγγάρι περιφέρεται γύρω από τη Γη μια φορά κάθε 27,3 ημέρες, και το σύστημα Γης-Σελήνης κάνει μια περιφορά γύρω από τον Ήλιο σε ένα έτος (βλ. διάγραμμα).

Η τροχιά του Φεγγαριού (σε γκρι) γύρω από την τροχιά της Γης (μπλε κύκλος) και γύρω από τον Ήλιο (κόκκινος, κέντρο).
Σημείωση: όχι υπό κλίμακα! Η τροχιά του Φεγγαριού δεν δημιουργεί βρόχους όπως στο διάγραμμα, αλλά είναι κυματοειδής, ακολουθώντας
τη Γη από πολύ πιο κοντινή απόσταση από την απεικονιζόμενη. Επίσης το Φεγγάρι συμπληρώνει περίπου 13 γύρους το χρόνο, όχι ακριβώς 13.
Παρατήρηση από αυτό το διάγραμμα: το να πούμε οτι ο Ήλιος «προσπαθεί να φτάσει το Φεγγάρι», δεν έχει κανένα νόημα.

Επομένως, επειδή σύμφωνα με τα όσα γνωρίζουμε σήμερα είναι ξεκάθαρη ανοησία το να πούμε οτι ο Ήλιος προσπαθεί να φτάσει το Φεγγάρι, απομένει μόνο μία δυνατότητα: οτι το εδάφιο 36:40 ειπώθηκε με τη δοσμένη φρασεολογία έτσι ώστε οι Βεδουΐνοι να το καταλάβουν κατά κάποιον τρόπο. Αλλά σ’ αυτήν την περίπτωση... είναι και πάλι λάθος!

Από τη σκοπιά του Βεδουΐνου, βλέποντας τον Ήλιο και το Φεγγάρι να διασχίζουν τον (ανύπαρκτο) θόλο του “στερεώματος” (του ουρανού), είχε κάποιο νόημα να σκεφτεί κανείς οτι ο Ήλιος μπορεί να προσπαθεί να φτάσει το Φεγγάρι, αλλά δεν του το επιτρέπει αυτό ο Αλλάχ. Αλλά κι αυτή η ιδέα είναι λανθασμένη, γιατί αυτό είναι ακριβώς που συμβαίνει κατά τη διάρκεια μιας ηλιακής έκλειψης: ο Ήλιος φτάνει το Φεγγάρι!

Όχι Θεούλη-μου! Ο Ήλιος έφτασε το Φεγγάρι! (Ή το Φεγγάρι έφτασε τον Ήλιο — εξαρτάται από την οπτική-σας.)
Αυτό συμβαίνει κάθε τόσο, αντίθετα απ’ ότι ο Αλλάχ (ή μήπως ο Μωάμεθ;) καυχήθηκε στο εδάφιο 36:40, και ονομάζεται έκλειψη Ηλίου!

Τώρα, μέρος των δεδομένων-μας είναι οτι οι αρχαίοι λαοί δεν καταλάβαιναν τί συμβαίνει κατά τη διάρκεια μιας ηλιακής έκλειψης. Νόμιζαν οτι ο Ήλιος απλώς σκοτεινιάζει, και πανικοβάλλονταν. Ο αρχαίος Έλληνας ιστορικός Ηρόδοτος περιγράφει το πώς δύο αρχαίοι στρατοί, οι Λυδοί και οι Μήδοι, σταμάτησαν να πολεμούν και συμφώνησαν να κάνουν ειρήνη, τρομοκρατημένοι από μια έκλειψη Ηλίου που συνέβη καθώς μάχονταν μεταξύ-τους (Ηροδότου Ιστορίαι, Βιβλίο 1, §74). Οι αρχαίοι λαοί δεν μπορούσαν να καταλάβουν οτι η σκοτεινή περιοχή του Ήλιου κατά την έκλειψη είναι το Φεγγάρι, το οποίο ο Ήλιος “φτάνει” και ξεπερνά από τη σκοπιά του παρατηρητή στη Γη, αντίθετα με τον ισχυρισμό του εδαφίου 36:40. Υπάρχουν ενδείξεις οτι και ο Μωάμεθ επίσης τρομοκρατήθηκε από μια ηλιακή έκλειψη, όπως μας περιγράφει η ακόλουθη χαντίθ, και πάλι από την αξιόπιστη πηγή του Σαχί αλ Μπουκαρί:

Σαχί αλ-Μπουκαρί, Τόμος 2, Βιβλίο 18, Αριθμός 167:

Διηγήθηκε ο Αμπού Μουσά:
Ο ήλιος έπαθε έκλειψη και ο Προφήτης σηκώθηκε, φοβούμενος οτι είχε φτάσει η Ώρα (δηλ. η Ημέρα της Κρίσης). Πήγε στο Τζαμί και έκανε την προσευχή με το πιο μακροσκελές Qiyam, υποκλινόμενος και μπρούμυτα, με τρόπο που δεν τον είχα δει ποτέ πριν να το κάνει. Μετά είπε: «Αυτά τα σημάδια, που στέλνει ο Αλλάχ, δεν έρχονται λόγω της ζωής ή του θανάτου κάποιου, αλλά ο Αλλάχ κάνει τους προσκυνούντες Αυτόν να φοβηθούν μ’ αυτά. Άρα όταν βλέπετε κάτι τέτοιο, να θυμάστε τον Αλλάχ, να τον επικαλείστε, και να ζητάτε τη συγχώρεσή Του.»

Αυτό που διαπιστώνουμε είναι οτι, τρομοκρατημένος και αστοιχείωτος καθώς ήταν, ο Μωάμεθ αδυνατούσε να καταλάβει οτι κατά τη διάρκεια μιας έκλειψης τα δύο ουράνια σώματα, Ήλιος και Σελήνη, φτάνουν το ένα το άλλο στον ουρανό, από τη σκοπιά ενός παρατηρητή στη Γη. Κατά συνέπεια, αποτύπωσε την άγνοιά του στο Κοράνι.

Θέλω λοιπόν να σας ρωτήσω: αν ο Μωάμεθ ήταν καθοδηγούμενος από τον Αλλάχ, γιατί τρομοκρατήθηκε σαν σχολιαρόπαιδο που νόμισε πως είδε φάντασμα; Σήμερα εσείς τρομοκρατείστε από μια ηλιακή έκλειψη, γνωρίζοντας οτι είναι απλώς το φυσικό φαινόμενο κατά το οποίο ο Ήλιος πηγαίνει ακριβώς πίσω από το Φεγγάρι; Τί το τρομακτικό υπάρχει σ’ αυτό; Δεν φοβάστε γιατί ξέρετε τί συμβαίνει. Αλλά αν ο Μωάμεθ τρομοκρατήθηκε, ήταν γιατί δεν ήξερε. Αλλά πώς μπορούσε ο προφήτης-σας να μην ξέρει, αν ήταν αληθινός προφήτης του Αλλάχ; Πώς μπόρεσε να πει οτι η έκλειψη είναι ένα σημάδι που στέλνει ο Αλλάχ, όταν ξέρουμε ακριβώς πότε θα έρθει η έκλειψη, με την ίδια βεβαιότητα που ξέρουμε πότε θα έρθει η Παρασκευή; Θα λέγατε ποτέ οτι «Ο Αλλάχ στέλνει την Παρασκευή σαν σημάδι»; Όχι βέβαια, ακούγεται ανόητο. Παρόμοια, το να πει κανείς οτι «Ο Αλλάχ στέλνει τις εκλείψεις σαν σημάδια» είναι εξίσου ανόητο, γιατί ξέρουμε ακριβώς πότε θα γίνει μια έκλειψη. Ένα “σημάδι” είναι κάτι που δεν μπορεί να προβλεφθεί από την επιστήμη ή από οποιονδήποτε άνθρωπο. Αλλά η επιστήμη προβλέπει τις εκλείψεις με ακρίβεια δευτερολέπτου. Πώς μπόρεσε ο προφήτης-σας να παρουσιαστεί τόσο αδαής, τόσο ακαθοδήγητος από τον Αλλάχ;

Τώρα βέβαια, δεν μπορούμε να είμαστε 100% βέβαιοι οτι η παραπάνω χαντίθ είναι αληθινή. Αλλά εξίσου σπουδαίο είναι οτι δεν πρέπει να την απορρίψετε επειδή “δεν σας αρέσει”, επειδή αυτό που περιγράφει σας ενοχλεί. Δεν μπορείτε να βάλετε τη θεωρία — οτι ο Μωάμεθ ήταν σοφός και δεν θα έλεγε τις παραπάνω βλακείες — μπροστά από τα δεδομένα (δηλαδή το εδάφιο αυτό του Σαχί αλ-Μπουκαρί). Ο Μωάμεθ ήταν αγράμματος, και είχε τη γνώση (ή μάλλον την έλλειψη γνώσης) των αρχαίων λαών σχετικά με εκλείψεις. Αυτά είναι τα δεδομένα-σας. Μπορείτε να εκχωρήσετε μια βεβαιότητα μικρότερη του 100% για την αλήθεια της παραπάνω χαντίθ, αλλά θυμηθείτε οτι σε όλες τις χαντίθ του Σαχί αλ-Μπουκαρί έχει δοθεί μεγάλος βαθμός εμπιστοσύνης από Μουσουλμάνους μελετητές. Το να μη σας αρέσει μια χαντίθ λόγω των προσωπικών-σας προτιμήσεων είναι μια υποσυνείδητη αντίδραση, κάθε άλλο παρά επιστημονική.

Παρεμπιπτόντως, η συνέχεια της παραπάνω φράσης στο ίδιο εδάφιο 36:40 του Κορανίου είναι επίσης λανθασμένη: «ούτε μπορεί η Νύχτα να ξεπεράσει την Ημέρα». Ναι, δεν μπορεί, αλλά στην Αραβία, στα γεωγραφικά πλάτη του Μωάμεθ. Γιατί αν πάτε προς το μακρινό Βορρά, κάπου στο αρχιπέλαγος των νορβηγικών νήσων Σβάλμπαρντ, ή στα νησιά του βόρειου Καναδά, ή στο μεγαλύτερο μέρος της Γροιλανδίας, θα διαπιστώσετε οτι η νύχτα ξεπερνά την ημέρα (φαινόμενο που ονομάζεται “πολική νύχτα”), κάποια στιγμή κατά τα τέλη Νοεμβρίου ή αρχές Δεκεμβρίου (εξαρτάται από το γεωγραφικό-σας πλάτος, δηλαδή πόσο ψηλά στο βορρά είστε). Στα πλάτη εκείνα, κατά τη συγκεκριμένη εποχή του έτους, η νύχτα γίνεται όλο και μεγαλύτερη, και η ημέρα αντίστοιχα όλο και μικρότερη, μέχρις ότου η ημέρα εξαφανίζεται τελείως, οπότε την “ξεπερνά” η νύχτα. Η νύχτα τότε κρατάει μέχρι κάποια στιγμή του Ιανουαρίου. Το ίδιο φαινόμενο εμφανίζεται πρακτικά οπουδήποτε στην Ανταρκτική, αλλά γύρω στον Ιούνιο και Ιούλιο.

Αυτό δεν είναι απλώς μια γλωσσική αντίρρηση. Έχει σοβαρότατες συνέπειες στη ζωή των Μουσουλμάνων. Δύο από τους λεγόμενους “πυλώνες του Ισλάμ”, συγκεκριμένα η προσευχή και η νηστεία, βασίζονται στον κύκλο του Ήλιου, δηλαδή στο πότε ανατέλλει ο Ήλιος και πότε δύει. Τί γίνεται λοιπόν με τους Μουσουλμάνους που τώρα ζουν και σε πολύ βόρεια γεωγραφικά πλάτη; Στα μέρη-τους, η ημέρα μπορεί να διαρκέσει για τόσο σύντομο ή μακρό χρόνο (ή και να εξαφανιστεί τελείως, να “ξεπεραστεί” από τη νύχτα, ή να διαρκέσει για αρκετά εικοσιτετράωρα), ώστε το να ρυθμίζονται η νηστεία και η προσευχή σύμφωνα με τον Ήλιο είναι αδύνατο. Έτσι, οι Μουσουλμάνοι σε τέτοια μέρη καταφεύγουν στο να ακολουθούν τους ρυθμούς του Ήλιου στην Αραβία. (Αλλά βέβαια όχι ταυτόχρονα με την Αραβία, γιατί μπορεί να βρίσκονται σε πολύ διαφορετική ζώνη ώρας.) Γιατί λοιπόν ο Αλλάχ — αν αυτός είναι ο συγγραφέας του Κορανίου — έθεσε τέτοιους παρωχημένους κανόνες, κανόνες που εφαρμόζουν σε ένα μέρος του κόσμου μόνο; Δεν ήξερε ο Αλλάχ οτι το Ισλάμ μια μέρα θα εξαπλωνόταν πέρα από την Αραβία;

Πάμε πάλι στο εδάφιο 36:40. Πώς μπόρεσε ο Αλλάχ να πει τόσα αποδεδειγμένα λάθος πράγματα σε μια τόσο σύντομη πρόταση;

Και αν υποθέσουμε πως ο Αλλάχ προσπαθούσε μόνο να εντυπωσιάσει τους αγράμματους Βεδουΐνους, που δεν είχαν ιδέα τί συμβαίνει κατά τις ηλιακές εκλείψεις ή σε βόρεια γεωγραφικά πλάτη του πλανήτη-μας, τότε γιατί θα έπρεπε σήμερα εμείς να πάρουμε στα σοβαρά ένα βιβλίο που γράφτηκε για εκείνους τους αστοιχείωτους ανθρώπους, εκείνης της εποχής; Δεν είμαστε ούτε Βεδουΐνοι, ούτε αγράμματοι, ούτε και ζούμε στη Λίθινη Εποχή.

Δεδομένων των ανωτέρω, δεν νομίζετε οτι η θεωρία πως ο Αλλάχ είναι ο πραγματικός συγγραφέας του Κορανίου είναι λανθασμένη; Δεν νομίζετε οτι η θεωρία πως το Κοράνι είναι το προϊόν του νου του Μωάμεθ (χωρίς έμπνευση από τον Αλλάχ) εξηγεί καλύτερα τα όσα διαβάζουμε σ’ αυτό; (Θυμηθείτε πως πρέπει να είστε αντικειμενικοί σαν τους επιστήμονες: τα δεδομένα από τις παρατηρήσεις έχουν προτεραιότητα, ενώ οι θεωρίες που εξηγούν τα δεδομένα έπονται, και στηρίζονται σ’ αυτά.)

1.4 Ουρανός και Γη ήσαν αρχικά ένα, και μετά χωρίστηκαν; Μήπως το έχουμε ξανακούσει;

Στο εδάφιο 21:30, όπως και σε άλλα μέρη του Κορανίου, μαθαίνουμε το ποια νόμιζαν οι αρχαίοι λαοί πως ήταν η σωστή κοσμολογία, που όμως δεν έχει καμία σχέση με όσα γνωρίζουμε σήμερα πως ισχύουν:

21:30 «Δεν γνωρίζουν, αυτοί που δεν πιστεύουν, οτι ο ουρανός και η γη ήσαν ένα, μετά τα χωρίσαμε, και φτιάξαμε κάθε ζωντανό πλάσμα από νερό; Δεν θα πιστέψουν τότε;»

Όχι, λυπούμαστε. Δεν θα πιστέψουν (τουλάχιστον στο Ισλάμ), γιατί η ιδέα πως ο “ουρανός” (που είναι μια οπτική απάτη όπως είδαμε στην §1.1) και η γη αποτελούσαν ένα όλον (που μετά ο Θεός χώρισε στα δύο) είναι (1) όχι πρωτότυπη (οι αρχαίοι Εβραίοι πίστευαν το ίδιο πράγμα, που περιγράφεται στη Γένεση της Παλαιάς Διαθήκης), και (2) λανθασμένη σε κάθε περίπτωση, καθώς είναι αντίθετη με όλα όσα γνωρίζουμε σήμερα. Πώς είναι δυνατόν κάτι το ανύπαρκτο στην πραγματικότητα, όπως ο “ουρανός”, να είναι ενωμένο με τη Γη; Αν πάλι με τη λέξη “ουρανός” νοείται “οτιδήποτε στο σύμπαν εκτός της Γης” (μια κουτή ιδέα, δεδομένης της ασημαντότητας του μορίου σκόνης που εμείς ονομάζουμε Γη σε σύγκριση με όλο το σύμπαν), τότε δεν γνώριζε ο Αλλάχ οτι πέρασαν οκτώ και μισό δισεκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη και πριν να σχηματιστεί η Γη; Πώς μπόρεσε ο Αλλάχ να πει οτι “ο ουρανός και η γη ήσαν ένα” αν επί 8,5 δισεκατομμύρια χρόνια η Γη δεν υπήρχε, αλλά υπήρχε ο “ουρανός”; (Αν βέβαια το “ουρανός” σημαίνει το υπόλοιπο του σύμπαντος· αλλά διαβάστε την §1.5.1, παρακάτω, για να διαπιστώσετε οτι ο “ουρανός” δεν μπορεί να έχει αυτό το νόημα.) Ακόμα κ’ εγώ, ένας κοινός θνητός, μπορώ να τα καταφέρω καλύτερα: «Δεν γνωρίζουν, αυτοί που δεν πιστεύουν, οτι ο ουρανός υπήρχε πριν από τη Γη, για χρόνο μεγαλύτερο απ’ όσο μπορείτε να φανταστείτε, και μετά σχηματίσαμε τον Ήλιο και τη Γη από στροβιλιζόμενη σκόνη των ουρανών;» Αυτή η διατύπωση σίγουρα δεν θ’ ακουγόταν και τόσο παράξενη στο νου του λογικού και τόσο-μα-τόσο κοσμολογικά ευαίσθητου Βεδουΐνου, έτσι δεν είναι; Αλλά σίγουρα θα μετέτρεπε όλους εμάς σε Μουσουλμάνους. Γιατί λοιπόν επέλεξε ο Αλλάχ να χρησιμοποιήσει μια τόσο ανακριβή, τόσο “ότι να ’ναι” γλώσσα στο Κοράνι;

Όσο για τη φράση «και φτιάξαμε κάθε ζωντανό πλάσμα από νερό», κι αυτή είναι λάθος. Τα ζωντανά πλάσματα δεν έγιναν από νερό. Το νερό είναι σημαντικό για την εξέλιξη και τη διατήρηση της ζωής όπως τη γνωρίζουμε στον πλανήτη-μας, αλλά το ίδιο ισχύει και για μερικές άλλες χημικές ουσίες που βρίσκονται στα σώματα όλων των έμβιων όντων. Μία από αυτές είναι ο άνθρακας. Δεν υπάρχει ζωντανό πλάσμα που να μην έχει άνθρακα στο σώμα-του. Αν το Κοράνι είχε απλώς αναφέρει τον άνθρακα (ξέρετε, το “κάρβουνο”) ως απαραίτητο για τη ζωή, όλος ο κόσμος σήμερα θα έπρεπε να προσηλυτιστεί στο Ισλάμ, γιατί αυτό θα αποτελούσε αδιάσειστη ένδειξη της βαθύτερης γνώσης που θα αποκαλυπτόταν στο Κοράνι. Αντί γι’ αυτό, ο συγγραφέας του Κορανίου είπε οτι ο Αλλάχ έφτιαξε «κάθε ζωντανό πλάσμα από νερό». Από σκέτο νερό, μόνο νερό μπορεί να προκύψει, όχι ζωή. Ούτε είναι σωστό οτι η ζωή εξελίχθηκε στη θάλασσα ή στις λίμνες. Και πάλι, αυτή είναι μια αρχαία ιδέα που ήταν (1) όχι πρωτότυπη, και (2) επιστημονικά ανακριβής. Οι αρχαίοι Εβραίοι πίστευαν οτι ο Θεός δημιούργησε τη ζωή πρώτα στις θάλασσες (διαβάστε τα πρώτα λίγα εδάφια της Γενέσεως)· επίσης ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Αναξίμανδρος (~6ος αι. π.Χ.) πρότεινε οτι η ζωή πρωτοεμφανίστηκε στο νερό, και το ισχυρίστηκε αυτό πάνω από 1000 χρόνια πριν γεννηθεί ο Μωάμεθ. Σήμερα πιστεύουμε οτι το νερό έπαιξε σπουδαίο ρόλο στην εξέλιξη της ζωής, αλλά το να πει κανείς οτι «φτιάξαμε κάθε ζωντανό πλάσμα από νερό» είναι επιστημονικά ανακριβές. Σίγουρα ο Αλλάχ, με την άπειρη σοφία-του, θα μπορούσε να επιλέξει μια επιστημονικά πιο ακριβή φράση για να διατυπώσει την ιδέα οτι το νερό είναι σημαντικό για τη ζωή. Ιδού μία, για παράδειγμα: «και κάναμε σχεδόν κάθε ζωντανό πλάσμα να εξαρτάται από το νερό». (Έγραψα “σχεδόν” γιατί υπάρχουν κάποια έμβια όντα, και συγκεκριμένα βακτήρια, και πιο συγκεκριμένα ορισμένα μεταξύ αυτών που λέγονται “αρχαιοβακτήρια”, που δεν εξαρτώνται από το νερό ούτε το χρησιμοποιούν καθόλου.)

Δεδομένων των ανωτέρω, αγαπητέ Μουσουλμάνε αναγνώστη, εσείς που σκέπτεστε πάντα αντικειμενικά, ποια από τις παρακάτω δύο θεωρίες νομίζετε οτι είναι αληθινή;

1. Ο Αλλάχ είπε πράγματα που ήδη πίστευαν οι αρχαίοι Εβραίοι και Έλληνες (πολύ πριν η θρησκεία-σας εγκαθιδρύθηκε), και τα είπε με τέτοιον τρόπο που ν’ ακούγονται σήμερα είτε ξεκάθαρα λάθος, είτε επιστημονικά ανακριβή.

2. Ο Μωάμεθ, ο πραγματικός νους πίσω από το Κοράνι, είπε τα παραπάνω γιατί αυτά είχε ακούσει. Όσα είπε συμφωνούν με όσα πιστεύονταν από αρχαίους λαούς, αλλά είναι λάθος — ή στην καλύτερη περίπτωση επιστημονικά ανακριβή — σύμφωνα με τη σημερινή γνώση.

Σας θυμίζω οτι το να σκέφτεστε αντικειμενικά σημαίνει να εγκαταλείψετε προσωρινά τη βεβαιότητά σας οτι η θεωρία #1 είναι σωστή, να εξετάσετε τα δεδομένα (αυτά που λέει το Κοράνι, αυτά που πίστευαν οι αρχαίοι λαοί, αυτά που γνωρίζουμε σήμερα), και, βασιζόμενοι στα δεδομένα, να συνάγετε τα συμπεράσματά σας σχετικά με το αν η θεωρία #1 ή η θεωρία #2 εξηγεί τα δεδομένα καλύτερα.

Επί τη ευκαιρία, γιατί συμβαίνει διαρκώς να μπορώ να πω τα πράγματα με μεγαλύτερη ακρίβεια απ’ ότι το Κοράνι-σας; Δεν μπορεί να γνωρίζω περισσότερα από τον Αλλάχ, γιατί ο Αλλάχ υποτίθεται οτι είναι άπειρα σοφός. Τότε, μπορεί μήπως να συμβαίνει επειδή επωφελούμαι από τη σύγχρονη γνώση, που είναι πολύ πιο ακριβής από τη γνώση του Μωάμεθ; Αλλά στην περίπτωση αυτή, μήπως δεν σημαίνει αυτό οτι ο Μωάμεθ δεν άντλησε τη γνώση-του από τον Αλλάχ, αλλά από τον δικό-του πολιτισμό, που με τη σειρά-του την άντλησε από άλλους, αρχαίους πολιτισμούς;

1.4.1 Παραπλανητικές μεταφράσεις του Κορανίου από σημερινούς Μουσουλμάνους μεταφραστές

Μερικές φορές κάποιοι Μουσουλμάνοι προσπαθούν να εντυπωσιάσουν τους μη-Μουσουλμάνους δίνοντας τις δικές-τους, εντελώς αυθαίρετες κι αδικαιολόγητες μεταφράσεις του Κορανίου. Οι μεταφράσεις αυτές ακούγονται σαν να συμφωνούν με κάποια σύγχρονη ιδέα της σημερινής επιστήμης. Όμως δεν είναι απλώς κακές, αλλά παραπλανητικές μεταφράσεις. Για παράδειγμα, ας πάρουμε το εδάφιο 21:30, όπως δόθηκε παραπάνω. Δείτε εδώ (στα αγγλικά) μια τέτοια παραπλανητική μετάφρασή του, όπου αποδίδεται ως εξής (η έμφαση δική-μου):

21:30 «Δεν αναγνωρίζουν οι άπιστοι οτι ο ουρανός και η γη ήσαν στο παρελθόν μια στερεή μάζα την οποία φέραμε σε ύπαρξη με μία έκκρηξη; Και οτι από το νερό κάναμε όλα τα έμβια όντα. Άραγε θα πιστέψουν;»

Συγγνώμη; «την οποία φέραμε σε ύπαρξη με μία έκκρηξη;» Μετάφρασε μήπως κανείς τις Αραβικές λέξεις ως «έκκρηξη» προτού να υπάρξει η γνώση περί Μεγάλης Έκκρηξης (Big Bang) — την οποία λανθασμένα φαντάζονται σαν έκκρηξη οι μη επιστήμονες; Δείξτε-μου παρακαλώ μία τέτοια μετάφραση του Κορανίου, που να γράφτηκε πριν από τα μέσα του 20ού αιώνα, και που να χρησιμοποιεί τη λέξη «έκκρηξη». Ορίστε τί λενε πασίγνωστες μεταφράσεις του 21:30 (και πάλι, η έμφαση δική-μου):

21:30 (μεταφραστής: Yusuf Ali): «Δεν βλέπουν οι Άπιστοι οτι ο ουρανός και η γη ήσαν ενωμένοι μεταξύ-τους (σαν μία μονάδα δημιουργίας), πριν να διαχωρίσουμε το ένα από το άλλο; Κάναμε από νερό κάθε έμβιο ον. Δεν θα πιστέψουν τότε;»

21:30 (μεταφραστής: Pickthal): «Δεν γνωρίζουν αυτοί που δεν πιστεύουν οτι ο ουρανός και η γη ήσαν ένα κομμάτι, μετά τα χωρίσαμε, και κάναμε κάθε έμβιο ον από νερό; Δεν θα πιστέψουν τότε;»

21:30 (μεταφραστής: Shakir): «Δεν βλέπουν αυτοί που δεν πιστεύουν οτι ο ουρανός και η γη ήσαν κλειστά, αλλά τα ανοίξαμε· και κάναμε από νερό κάθε έμβιο ον, δεν θα πιστέψουν τότε;»

Μπορεί κάποιος παρακαλώ να εξηγήσει στον ανόητο που μετάφρασε το 21:30 σαν «μια στερεή μάζα την οποία φέραμε σε ύπαρξη με μία έκκρηξη» οτι οι εκκρήξεις ήσαν άγνωστες στους τόπους και την εποχή του Μωάμεθ; Η πυρίτιδα ανακαλύφθηκε μόλις τον 9ο αι. από Κινέζους αλχημιστές, ενώ η νιτρογλυκερίνη και από εκεί ο δυναμίτης φτιάχτηκαν στην Ευρώπη τον 19ο αι. Οι μόνες εκκρήξεις που θα μπορούσαν να συμβούν την εποχή του Μωάμεθ ήσαν οι φυσικές, των ηφαιστείων. Ατυχώς, η νότια Αραβία δεν έχει ούτε ένα ηφαίστειο. Άρα, η γλώσσα του Κορανίου δεν θα μπορούσε ποτέ να έχει λέξη για να αναφέρεται σε μια άγνωστη, ανύπαρκτη έννοια.

Επιπρόσθετα, η Μεγάλη Έκκρηξη (Big Bang) δεν έμοιαζε καθόλου με έκκρηξη — παρά το «Έκκρηξη» στον τίτλο-της. Σε μία έκκρηξη, θερμική ενέργεια διασκορπίζεται βίαια εντός ενός ήδη υπάρχοντος χώρου. Στη Μεγάλη Έκκρηξη, ο ίδιος ο χώρος διαστάλθηκε, και ελαττώθηκε η κυρτότητά του, χωρίς να επεκταθεί εντός κάποιου άλλου προϋπάρχοντος χώρου. Αυτό δεν μοιάζει καθόλου με έκκρηξη, αλλά όποιος μετάφρασε το 21:30 όπως παραπάνω (βλ. κόκκινα γράμματα) προφανώς ήξερε τόσο λίγο από φυσική που νόμιζε οτι ο Αλλάχ θα αναφερόταν στη Μεγάλη Έκκρηξη ως «έκκρηξη».

Το παραπάνω είναι ένα τέτοιο παράδειγμα, αλλά όχι το μοναδικό. Νομίζω οτι η προσπάθεια να μεταφραστούν φράσεις του Κορανίου κατά οποιονδήποτε τρόπο επιθυμεί κανένας ώστε να μοιάζουν σαν να βρίσκονται σε συμφωνία με τη σημερινή γνώση, είναι ένας εξαιρετικά ανόητος τρόπος για να ξεγελαστούν όσοι δεν μπορούν να διαβάσουν στα Αραβικά. Δεν γνωρίζουν οι πιστοί οτι στη Δύση δεν βασιζόμαστε στο κύρος του Ιμάμη ή του Χ εξηγητή για να μάθουμε κάτι, αλλά ψάχνουμε το Διαδίκτυο και αποκαλύπτουμε κάτι τέτοιες κουτές προσπάθειες παραπλάνησης; Δεν αντιλαμβάνονται εκείνοι οι Μουσουλμάνοι που τα κάνουν αυτά οτι επιδεικνύουν νοημοσύνη που αποδείχνεται ανεπαρκής για εκείνους που θέλουν να ξεγελάσουν; (Υποθέτω πως όχι, γιατί ο κουτός δεν μπορεί ποτέ να αντιληφθεί την κουταμάρα-του.)

1.5 Το ηλιακό-μας σύστημα όπως φαίνεται με τα μάτια ενός Βεδουΐνου

1.5.1 Η σύγχυση σχετικά με το τί είναι το “στερέωμα”

Σε διάφορα μέρη στο Κοράνι γίνεται αναφορά στο “στερέωμα”. Σας προτείνω να διαβάσουμε μαζί εκείνα τα εδάφια που αναφέρονται στο “στερέωμα”, αγαπητέ-μου Μουσουλμάνε αναγνώστη, και να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τί πίστευε ο συγγραφέας του Κορανίου οτι είναι το “στερέωμα”, ο ουρανός δηλαδή, χωρίς να επηρρεαζόμαστε από τη σύγχρονη γνώση. Βλέπετε, αν υποθέσετε οτι ο συγγραφέας του Κορανίου ήξερε αυτά που ξέρουμε σήμερα, βάζετε το κάρο μπροστά απ’ το άλογο για μία ακόμη φορά (τη θεωρία μπροστά απ’ τα δεδομένα). Ξεχάστε ότι γνωρίζετε σήμερα απ’ την αστρονομία. Ξεχάστε το γεγονός οτι ο μπλε ουρανός που βλέπουμε πάνω από τα κεφάλια-μας δεν είναι ένα πραγματικό αντικείμενο αλλά μια οπτική απάτη, κ’ ελάτε στη θέση ενός αρχαίου Βεδουΐνου που διασχίζει την Αραβική έρημο πάνω στην καμήλα-του μια ηλιόλουστη μέρα, και υψώνει το βλέμμα προς τον ουρανό. Τί θα έβλεπε; Τί θα βλέπατε αν ήσασταν στη θέση-του; Θα βλέπατε ένα γαλάζιο θόλο, τον ουρανό, το “στερέωμα”, το ίδιο πράγμα που μοιάζει να διασχίζεται από τον Ήλιο την ημέρα, το Φεγγάρι συνήθως τη νύχτα, και που γεμίζει με αστέρια τη νύχτα. Κοιτάξτε τώρα πώς, αρκετά εδάφια του Κορανίου, περιγράφουν ακριβώς αυτή την οπτική απάτη, αυτό το ανύπαρκτο πράγμα, το “στερέωμα”:

21:32 «Και κάναμε το στερέωμα ως φρουρούμενο θόλο, και (πάλι) αποστρέφονται τα σημεία-του.»

Επομένως το στερέωμα είναι ένας θόλος, που σημαίνει σκεπή πάνω από τις κεφαλές των ανθρώπων. (Πράγματι, άλλες μεταφράσεις χρησιμοποιούν τη λέξη «σκεπή».) Εσείς, φυσικά, γνωρίζετε σήμερα οτι δεν υπάρχει τίποτα που να μοιάζει με σκεπή πάνω από το κεφάλι-σας. Αλλά ο Βεδουΐνος δεν το γνώριζε αυτό. Επομένως, μπορώ να σκεφτώ δύο θεωρίες που εξηγούν το παραπάνω εδάφιο, όπως και τα άλλα που θα ακολουθήσουν αμέσως:

1. Είναι πραγματικά ο Αλλάχ που μιλά στο Κοράνι και ο οποίος, ενώ φυσικά γνωρίζει ορι δεν υπάρχει τίποτα που να μοιάζει με θόλο, χρησιμοποιεί αυτή την παραπλανητική εικόνα για να ενισχύσει την ιδέα της σκεπής στο νου του Βεδουΐνου.

2. Είναι όντως ο Μωάμεθ που μιλάει στο Κοράνι, πιθανώς έντιμα πιστεύοντας οτι του μιλά ο Αλλάχ, αλλά στην πραγματικότητα λέγοντας πράγματα από την οπτική που τα έβλεπε η γνώση του Βεδουΐνου που διέθετε.

Αν η θεωρία #1 είναι σωστή, συμπεραίνουμε οτι ο Αλλάχ μιλά στους Βεδουΐνους της εποχής εκείνης, όχι σ’ εμάς σήμερα.

Ας δούμε ποια από τις παραπάνω δύο θεωρίες υποστηρίζεται καλύτερα από τα δεδομένα. Θυμίζω οτι δεδομένα για μας είναι σίγουρα όσα περιλαμβάνονται στο Κοράνι (με βεβαιότητα 100%), και σε ένα μικρότερο βαθμό όσα περιλαμβάνονται στις ιερές χαντίθ (με βεβαιότητα μικρότερη από 100%).

Τώρα, εκείνο το θόλο, την υποτιθέμενη σκεπή που στέκεται πάνω από τα κεφάλια-μας, ο Αλλάχ λέει οτι την κρατάει ώστε να μην πέσει στη γη! Ιδού:

22:65 «Δεν βλέπεις οτι ο Αλλάχ έχει θέσει στην υπηρεσία-σου οτιδήποτε είναι στη γη, και τα πλοία που κινούνται στη θάλασσα με τις δικές-Του εντολές; Και κρατά το στερέωμα για να μη πέσει στη γη εκτός μόνο με την άδειά Του· ασφαλώς ο Αλλάχ είναι Φιλεύσπλαχνος, Οικτίρμων προς τους ανθρώπους.»

Η φράση «εκτός μόνο με την άδειά Του» μπορεί να σημαίνει ένα από τα ακόλουθα δύο πράγματα: (α) εκτός όταν ο Αλλάχ ορίσει οτι η Ημέρα της Κρίσεως έφτασε, ή (β) εκτός όταν βρέχει. Έτσι, έχουμε δύο θεωρίες εδώ: την (α) και την (β). Η θεωρία (β) μου φαίνεται πιο λογική, γιατί σε άλλα εδάφια του Κορανίου διαβάζουμε οτι είναι ο Αλλάχ που επιτρέπει τη βροχή να πέφτει και να ποτίζει τα σπαρτά, πράγμα που είναι ευεργετικό στους ανθρώπους, κι όλο αυτό “δένει” με τη φράση: «ασφαλώς ο Αλλάχ είναι Φιλεύσπλαχνος, Οικτίρμων προς τους ανθρώπους.» Επίσης, όταν κοιτάμε τη βροχή από μακριά, μοιάζει όντως σαν ο ουρανός να πέφτει στη γη στα μέρη εκείνα που βρέχει, όπως φαίνεται στην παρακάτω φωτογραφία.

Βροχή, σε μακρινή απόσταση: μήπως εκεί «ο ουρανός πέφτει» με την άδεια του Αλλάχ;

Σε κάθε περίπτωση, βλέπουμε οτι αυτός ο θόλος, το “στερέωμα”, συγκρατείται για να μην πέσει στη γη (άρα στα κεφάλια-μας) από τον Αλλάχ. Σε άλλα εδάφια, ο Αλλάχ καυχιέται οτι ο θόλος, η στέγη αυτή, δεν έχει ορατές κολώνες που να τη στηρίζουν:

31:10 «Εκείνος [ο Αλλάχ] δημιούργησε το στερέωμα χωρίς κάποιες κολώνες που να μπορείτε να δείτε.»

Αν ο Αλλάχ γνώριζε οτι η Γη είναι σφαιρική, και οτι η ατμόσφαιρά της (υπεύθυνη για την οπτική απάτη του “στερεώματος”) καλύπτει τη γήινη σφαίρα και συγκρατείται σ’ αυτή χάρη στη βαρύτητα, γιατί να καυχηθεί οτι δεν υπάρχουν ορατές κολώνες που να τη στηρίζουν; Οι κολώνες χρησιμοποιούνται για να στηρίζουν οροφές, στέγες, ή άλλες στερεές επιφάνειες. Αλλά η ατμόσφαιρα δεν είναι στερεή επιφάνεια.

Παρεμπιπτόντως, μήπως δεν μας λέει το 31:10 οτι το “στερέωμα” αντιστοιχεί στην ατμόσφαιρα, και όχι σε κάποια αφηρημένη έννοια όπως “το υπόλοιπο του σύμπαντος εκτός της Γης”; Αν ο Αλλάχ εννοούσε αυτή την τελευταία έννοια, γιατί να καυχηθεί για “μη ορατές κολώνες”; Πώς μπορεί το υπόλοιπο αχανές σύμπαν να πέσει πάνω στον κόκκο σκόνης που είναι η Γη (22:65) — δεν είναι αυτό απίστευτα γελοίο; Εδώ λοιπόν έχουμε μια ένδειξη που μας αποδεικνύει χωρίς ίχνος αμφιβολίας οτι όταν το Κοράνι λέει “στερέωμα”, αναφέρεται στον ουρανό της Γης, στην ατμόσφαιρά της.

Υπάρχει όμως μια επιπλέον ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια στο εδάφιο 31:10.

Όταν κάποιος σας πει: «Έχτισα αυτό το σπίτι χωρίς κάποιες συσκευές θέρμανσης που να μπορείς να δεις!», τί καταλαβαίνετε; Οτι δεν υπάρχουν καθόλου συσκευές θέρμανσης σ’ αυτό το σπίτι; Οτι τέτοιες συσκευές λείπουν; Ασφαλώς όχι. Με τον προσδιορισμό «που να μπορείς να δεις» αντιλαμβάνεστε οτι υπάρχουν συσκευές θέρμανσης, αλλά είναι κρυμένες από τον επισκέπτη–παρατηρητή, ώστε δεν μπορείτε να τις δείτε. Ίσως υπάρχουν σωλήνες πίσω από τους τοίχους, που θερμαίνουν τους τοίχους και ολόκληρο το σπίτι. Και γιαυτό το άτομο αυτό μοιάζει σαν να καυχιέται τόσο πολύ: γιατί γνωρίζει οτι για σας η συνηθισμένη κατάσταση είναι οτι αντικείμενα όπως θερμαντικά σώματα είναι ορατά στα δωμάτια των σπιτιών· επομένως αν σας πει οτι δεν μπορείτε να τα δείτε σ’ αυτό το σπίτι που έφτιαξε, ασφαλώς θα τον θαυμάσετε: «Ω! Μα πώς το κάνατε αυτό; Πώς κρύψατε τα θερμαντικά σώματα;» Παρόμοια, αν κάποιος σας πει οτι έφτιαξε μια στέγη χωρίς κάποιες κολώνες που να μπορείτε να δείτε, αυτό σημαίνει οτι οι κολώνες δεν είναι άμεσα ορατές· αλλά όχι οτι είναι και ανύπαρκτες!

Ο Αλλάχ μας λέει, στο εδάφιο 31:10, οτι η υποτιθέμενη “στέγη” της γης, ο ουρανός-της, έχει κολώνες! Μόνο που δεν μπορείτε να τις δείτε! («Μπράβοοο!!!» — χειροκρότημα.)

Μεταφερόμενοι τώρα στο εδάφιο 7:40, μαθαίνουμε εκεί οτι όχι μόνο ο θόλος του στερεώματος είναι ένα στερεό αντικείμενο με αόρατες κολώνες, αλλά διαθέτει ακόμα και πύλες! Και άνθρωποι σαν εμένα, που δεν είναι πιστοί, δεν θα περάσουν ποτέ από εκείνες τις ουράνιες πύλες. Ορίστε:

7:40 «Ιδού! Εκείνοι που αρνούνται τις αποκαλύψεις-μας και τις περιγελούν, για εκείνους οι πύλες του στερεώματος δεν θα ανοιχτούν, ούτε θα μπουν στον Κήπο μέχρι η καμήλα να περάσει από το μάτι της βελόνας. Έτσι ανταμείβουμε Εμείς τους ενόχους.»

Όπως βλέπετε, οι ενδείξεις συσσωρεύονται για το οτι ο συγγραφέας του Κορανίου πιστεύει οτι το στερέωμα είναι κάτι το απτό, το χειροπιαστό. Περαιτέρω ενδείξεις υπάρχουν στο εδάφιο 21:104, όπου ο συγγραφέας βλέπει το στερέωμα σαν κάτι που μπορεί να τυλιχτεί σαν ένας αρχαίος κύλινδρος παπύρου:

21:104 «Η Ημέρα [της Κρίσεως είναι εκείνη] κατά την οποία θα τυλίξουμε το στερέωμα όπως ένας γραφεύς τυλίγει έναν γραμμένο κύλινδρο. Όπως αρχίσαμε την πρώτη δημιουργία, θα την επαναλάβουμε. Είναι μια υπόσχεση που Μας δεσμεύει. Ιδού! Θα την πραγματοποιήσουμε!»

Αν είστε οπαδός της ερμηνείας οτι το “στερέωμα” είναι το υπόλοιπο του σύμπαντος εκτός από τον πλανήτη Γη, πείτε-μου παρακαλώ, τί νόημα έχει να σκέφτεται κανείς για το στερέωμα σαν έναν κύλινδρο παπύρου που μπορεί να τυλιχτεί;

Όμως αν φαντάζεστε το “στερέωμα” με τον τρόπο που θα το φανταζόταν ένας Βεδουΐνος, τότε ασφαλώς το 21:104 έχει νόημα: το στερέωμα είναι ένας φυσικός θόλος, μια γαλάζια σκεπή πάνω από τα κεφάλια-μας, υποστηριζόμενη από αόρατες κολώνες και με πύλες από τις οποίες μπορεί κανείς να περάσει στον Κήπο. Οπότε μπορεί κανείς να το φανταστεί να τυλίγεται σαν κύλινδρος αρχαίου παπύρου την Ημέρα της Κρίσεως. Σίγουρα, αυτό βγάζει νόημα· αλλά σε αρχαία, αμόρφωτα μυαλά· όχι στα δικά-μας.

Το οτι ο συγγραφέας του Κορανίου θεωρεί τον ουρανό σαν κάτι το στερεό είναι προφανές και από το εδάφιο 78:19:

78:19 «Και το στερέωμα θα ανοιχτεί σαν να υπήρχαν πύλες»

Πώς μπορεί το “στερέωμα”, ο ουρανός δηλαδή όπως τον αντιλαμβανόμαστε σήμερα, να “ανοιχτεί”; Μόνον απτά, στερεά αντικείμενα ανοίγουν. Αλλά οι αρχαίοι Βεδουΐνοι πίστευαν οτι ο ουρανός είναι ακριβώς ένα τέτοιο στερεό αντικείμενο, άρα το να “ανοίξει” ήταν μια λογική σκέψη στο νου-τους.

Περαιτέρω ενδιαφέρουσες ενδείξεις για τη φυσική υπόσταση του στερεώματος υπάρχουν στο 50:6:

50:6 «Δεν έχουν άραγε παρατηρήσει [οι άπιστοι] το στερέωμα από πάνω-τους, πώς το φτιάξαμε και το στολίσαμε, και οτι δεν υπάρχουν σ’ αυτό χάσματα;»

Συγνώμη; «Χάσματα»; Μα μόνο στερεά αντικείμενα μπορούν να έχουν χάσματα! Πώς μπορεί ο αέρας, η γήινη ατμόσφαιρα, να έχει χάσματα; Και, δεδομένου οτι ο ουρανός αποτελείται από αέρα, γιατί να πρέπει κανείς να θαυμάσει το γεγονός οτι δεν έχει χάσματα; Εκτός εάν ο συγγραφέας του Κορανίου δεν μπορούσε να καταλάβει οτι το “στερέωμα” είναι απλώς αέρας, και νόμιζε πως ήταν — όπως επανειλημμένα έδειξε σε όλα τα εδάφια που αναφέρθηκαν — ένας στερεός γαλάζιος θόλος.

Εν περιλήψει: σύμφωνα με τον συγγραφέα του Κορανίου, το “κατώτερο στερέωμα” (ο ουρανός) είναι ένας στερεός γαλάζιος θόλος, αποτελούμενος από κομμάτια που ταιριάζουν τέλεια μεταξύ-τους (χωρίς χάσματα), μια σκεπή πάνω από τα κεφάλια των ανθρώπων που ο Αλλάχ κρατάει για να μην πέσει στη Γη, που υποστηρίζεται από αόρατες κολώνες (ουάου! μα πώς το κατάφερε αυτό!), που έχει πύλες από τις οποίες περνούν μόνο οι πιστοί που πέθαναν ώστε να πάνε στον Κήπο του παραδείσου, που είναι επίπεδος γιατί θα τυλιχτεί σαν μια σελίδα παπύρου την Ημέρα της Κρίσεως, και ακόμη είναι στολισμένος με μικρά φωτάκια (τα άστρα), όπως θα δούμε στην §1.5.3!

Γιατί ο Αλλάχ — αν είναι ο πραγματικός συγγραφέας του Κορανίου, σύμφωνα με τη θεωρία #1 — συνεχίζει να μιλά δείχνοντας τόσο απέραντη άγνοια, που σήμερα θα έκανε ακόμα και τα σχολιαρόπαιδα να κυλιστούν στο πάτωμα απ’ τα γέλια;

Αντίθετα, η θεωρία #2 δεν έχει τέτοια προβλήματα. Σύμφωνα με τη θεωρία #2, ο Μωάμεθ απλώς προβάλλει στον Αλλάχ την άγνοιά του σχετικά με αυτό που έβλεπε σαν “στερέωμα”. Βάζει την άγνοιά του στο στόμα του Αλλάχ, κάνοντάς τον να μοιάζει σαν να λέει πράγματα που δείχνουν παιδαριώδη άγνοια για την ατμόσφαιρα που περιβάλλει τη Γη, και τη φύση-της. Αλλά στην πραγματικότητα είναι ο Μωάμεθ που μιλά. Αυτό λέει η θεωρία #2, και δεν βρίσκω κάποια ένδειξη που ν’ αντίκειται σ’ αυτήν. Αν μπορείτε να βρείτε εσείς κάποια, αγαπητέ-μου Μουσουλμάνε αναγνώστη, παρακαλώ να μου τη γνωστοποιήσετε.

Εντούτοις, ανεξάρτητα από το ποια θεωρία είναι σωστή (η #1 ή η #2), πρέπει να παραδεχτείτε οτι κάποιος λέει ανοησίες στο βιβλίο-σας· κάποιος λέει μερικές φορές λανθασμένα πράγματα (στερέωμα ως θόλος που συγκρατείται από τον Αλλάχ ώστε να μην πέσει στα κεφάλια-μας), και άλλες φορές πράγματα τόσο βλακώδη που προκαλούν το γέλιο (ουρανός–σκεπή που υποστηρίζεται από αόρατες κολώνες, με πύλες που οδηγούν “στον Κήπο”, χωρίς ραγίσματα, στολισμένος με μικρά φωτάκια (§1.5.3), και προορισμένος να τυλιχτεί  σαν κύλινδρος αρχαίου παπύρου). Επαναλαμβάνω: κάποιος έγραψε βλακείες. Αυτό το συμπέρασμα είναι ανεξάρτητο από το ερώτημα του ποιος είναι ο συγγραφέας του Κορανίου.

1.5.2 Η σύγχυση σχετικά με το τί είναι η Ημέρα και η Νύχτα

Διαβάζοντας τα διάφορα εδάφια του Κορανίου που μιλούν για αντικείμενα τα οποία συνθέτουν το ηλιακό-μας σύστημα (Γη, Ήλιος, Σελήνη, κλπ.), ο σύγχρονος αναγνώστης δεν μπορεί παρά να αισθανθεί περίεργα παρατηρώντας οτι, μαζί με τα άλλα ουράνια σώματα, γίνεται μια επίμονη αναφορά στην “Ημέρα” και τη “Νύχτα”. Από τη δική-μας, σύγχρονη οπτική, η ημέρα και η νύχτα είναι γεγονότα στερούμενα εντελώς ενδιαφέροντος από κοσμολογική άποψη. Πρώτα απ’ όλα, καταλαβαίνουμε οτι πρόκειται για καταστάσεις, όχι για αντικείμενα που απαιτούν δημιουργία, όπως υποδηλώνουν πολλά εδάφια του Κορανίου. Από τη στιγμή που υπάρχει ο Ήλιος και ένας πλανήτης σαν τη Γη που περιστρέφεται γύρω από τον άξονά του και άρα δείχνει ένα ημισφαίριο στον Ήλιο ανά πάσα στιγμή, οι κάτοικοι του πλανήτη αυτού είναι υποχρεωμένοι να παρατηρούν την ύπαρξη ημέρας και νύχτας — τί πιο τετριμμένο και ανιαρό από αυτό, σκεφτόμαστε σήμερα. Αλλά οι αρχαίοι λαοί δεν είχαν το σωστό μοντέλο κατά νου, μιας σφαιρικής Γης που περιστρέφεται γύρω από τον άξονά της. Επιπλέον — πράγμα που μας προκαλεί έκπληξη σήμερα — δεν μπορούσαν να κάνουν τη σύνδεση μεταξύ Ήλιου και φωτός της ημέρας! Αδυνατούσαν να το “πιάσουν” πως ο Ήλιος είναι η αιτία της ημέρας, κι οτι η απουσία του Ήλιου είναι η αιτία της νύχτας. Αντίθετα, παρατηρούσαν την “Ημέρα” να αρχίζει να εμφανίζεται κάποια ώρα νωρίς, ενώ ο Ήλιος βγαίνει αργότερα, ως “πετράδι στο στέμμα” της “Ημέρας”. Το ίδιο και κατά τη δύση: έβλεπαν τον Ήλιο να εξαφανίζεται, αλλά η “Ημέρα” (σαν αντικείμενο) εξακολουθούσε να υφίσταται για κάποια ώρα· οπότε — φυσιολογικά — πίστευαν οτι η “Ημέρα” δεν εξαρτάται από τον Ήλιο, εφόσον μπορεί να υπάρχει ακόμη και όταν ο Ήλιος έχει δύσει. Από τη δική-τους σκοπιά, ο Ήλιος δεν προκαλούσε την ημέρα, αλλά ήταν απλώς ένα λαμπερό αντικείμενο που διέσχιζε τον γαλάζιο θόλο, το “στερέωμα”, όσο η “Ημέρα” ήταν παρούσα. Οπότε, σύμφωνα με τις απόψεις-τους, οι αρχαίοι λαοί θεωρούσαν την “Ημέρα” και τη “Νύχτα” όχι σαν καταστάσεις αλλά σαν αντικείμενα που θα έπρεπε να έχουν δημιουργηθεί, σαν όλα τα άλλα αντικείμενα. Ορίστε ένα χαρακτηριστικό εδάφιο που μας λέει ακριβώς οτι η “Ημέρα” και η “Νύχτα” δημιουργήθηκαν, ανεξάρτητα και πριν από τη δημιουργία της Γης.

79:27 «Ποιος είναι πιο δύσκολο να δημιουργηθεί, εσύ ή το στερέωμα που Εκείνος έκτισε; 79:28 Ύψωσε το θόλο, και του έδωσε τάξη και τελειότητα. 79:29 Και έφτιαξε σκοτεινή τη νύχτα ως εκ τούτου, και έφερε στο προσκήνιο το πρωί ως εκ τούτου. 79:30 Και μετά από αυτό άπλωσε τη γη.»

Προσέξτε πώς ο Ήλιος δεν φαίνεται να αξίζει να αναφερθεί στο παραπάνω εδάφιο· ο Αλλάχ “υψώνει” το θόλο του στερεώματος (τί νόημα βγάζει αυτό αν με το “στερέωμα” εννοήσουμε “οτιδήποτε άλλο στο σύμπαν εκτός από τη Γη”;) και δημιουργεί την ημέρα και τη νύχτα στο στερέωμα. Στη συνέχεια, ο Αλλάχ απλώνει τη Γη. (Και ας παρατηρήσουμε εδώ οτι αν θέλουμε να δημιουργήσουμε μια σφαίρα δεν την απλώνουμε — αυτό είναι πράγμα που κάνουμε για να δημιουργήσουμε μια επίπεδη επιφάνεια.) Έτσι η Ημέρα και η Νύχτα είναι αντικείμενα που δημιουργούνται, σχετιζόμενα με το στερέωμα, αλλά μη σχετιζόμενα με τη Γη, η οποία δημιουργείται αργότερα. Τί νόημα έχουν όμως οι έννοιες ημέρα και νύχτα, απόντος του πλανήτη Γη;

Κάποιοι Μουσουλμάνοι αναγνώστες θα μπορούσαν να κάνουν την ένσταση οτι η αραβική λέξη που χρησιμοποιείται στο πρωτότυπο κείμενο δεν απαιτείται να μεταφραστεί σαν «μετά από αυτό» (όπως τη μετέφρασαν οι μεταφραστές Pickthal και Shakir), αλλά σαν “επιπλέον” (οπως τη μετέφρασε ο Yusuf Ali). Αλλά αυτό δεν επιφέρει κάποια σημαντική διαφορά. Προσπαθήστε να διαβάσετε το κείμενο με το “επιπλέον”: 79:29 «Και έφτιαξε σκοτεινή τη νύχτα ως εκ τούτου, και έφερε στο προσκήνιο το πρωί ως εκ τούτου. 79:30 Επιπλέον, άπλωσε τη γη.» Και πάλι, η ημέρα και η νύχτα ακούγονται σαν δύο αντικείμενα δημιουργημένα ξεχωριστά. Αν έχει κανείς το σωστό, σύγχρονο μοντέλο του ηλιακού-μας συστήματος στο νου, και πει οτι η Γη δημιουργήθηκε, τί νόημα έχει να πει πως η ημέρα και η νύχτα επίσης δημιουργήθηκαν; Και ακόμα να αναφερθεί στη δημιουργία-τους στο κείμενο (79:29) πριν από τη δημιουργία της Γης; Με το σωστό μοντέλο κατά νου, θα έπρεπε να αναφέρει τη δημιουργία του Ήλιου πρώτα, μετά της Γης, και μετά (ενδεχομένως) την ημέρα και τη νύχτα, αν και κάτι τέτοιο θα ήταν περιττό. Τα εδάφια 79:29–30 ακούγονται σαν να είστε ένας ξυλουργός και λέτε κάτι σαν το εξής: «Και δημιούργησα τη σκοτεινή επιφάνεια και τη φωτεινή επιφάνεια. Επιπλέον, άπλωσα το τραπέζι.» Θα λέγατε ποτέ κάτι το τόσο ασυνάρτητο; Θα μιλούσατε ποτέ για τη δημιουργία επιφανειών πριν να αναφέρετε το αντικείμενο στο οποίο ανήκουν αυτές οι επιφάνειες; Ακόμα χειρότερα, θα λέγατε ποτέ οτι δημιουργήσατε τη σκοτεινή και τη φωτεινή επιφάνεια όταν εσείς, όντας ξυλουργός, ξέρετε πολύ καλά οτι η σκοτεινότητα και η φωτεινότητα δεν είναι ανεξάρτητα αντικείμενα αλλά καταστάσεις, ιδιότητες των επιφανειών του τραπεζιού-σας, που προκύπτουν από τη θέση ενός εξωτερικού λαμπρού αντικειμένου, όπως μια λάμπα; Δεν θα έπρεπε να ξέρετε οτι η σκοτεινότητα και η φωτεινότητα δεν απαιτούν δημιουργία, αλλά οτι αυτό που πρέπει να πείτε είναι το πού τοποθετήσατε το τραπέζι σε σχέση με τη λάμπα; Και γιατί να πείτε οτι “απλώσατε” το τραπέζι, όταν αυτό που πραγματικά φτιάξατε ήταν μία σφαίρα; Πώς μπορείτε να διατείνεστε οτι είστε ξυλουργός, ειδήμων στην κατασκευή επίπλων, και από αυτά που λέτε να φαίνεται οτι δεν ξέρετε πού πάν’ τα τέσσερα στον τομέα-σας;

Τα εδάφια του Κεφαλαίου 79 δεν είναι βέβαια τα μόνα που δείχνουν έλλειψη κατανόησης του τί είναι η μέρα και η νύχτα, και τί τις προκαλεί. Ορίστε ένα εδάφιο που δείχνει και πάλι ένα διαχωρισμό μεταξύ μέρας & νύχτας από τη μια μεριά, και Ήλιου και λοιπών ουρανίων σωμάτων από την άλλη:

7:54 «Ιδού! Ο Κύριός σου είναι ο Αλλάχ, που δημιούργησε το στερέωμα και τη γη σε έξι Ημέρες, και κατόπιν στερέωσε το Θρόνο. Αυτός σκεπάζει την ημέρα με τη νύχτα, που βιάζεται να την ακολουθήσει, και έκανε τον ήλιο, το φεγγάρι, και τα άστρα υποτακτικά στην εντολή-Του. Δική-Του αληθινά είναι όλη η δημιουργία και η διαταγή. Ευλογημένος ας είναι ο Αλλάχ, ο Κύριος των Κόσμων!»

Μπορεί παρακαλώ ο «Κύριος των Κόσμων» να μιλήσει με τρόπο που να δείχνει οτι καταλαβαίνει ορισμένες βασικές ιδιότητες της δημιουργίας-του; Συγκεκριμένα, οτι η νύχτα και η ημέρα δεν είναι ανεξάρτητα δημιουργήματα, ξεχωριστά από ένα από τα αντικείμενα (τον Ήλιο) που δημιούργησε; Γιατί μιλάει σαν ένα αδαές, αγράμματο άτομο; Αν η απάντησή σας είναι οτι ήθελε να γίνει κατανοητός από τους Βεδουΐνους, τότε η ανταπάντησή μου είναι οτι ο Αλλάχ, όντας πάνσοφος, θα μπορούσε να επιλέξει να μιλήσει έτσι ώστε καί να γίνει κατανοητός από μέλη φυλών της εποχής, καί να βγάζει νόημα σήμερα. Ένας πολύ απλός τρόπος για να γίνει αυτό στο 7:54 είναι ο εξής: «Ιδού! Ο Κύριός σου είναι ο Αλλάχ, που δημιούργησε το στερέωμα και τη γη σε έξι Ημέρες. Έφτιαξε τα αστέρια, τον Ήλιο, τη Γη, και το Φεγγάρι [με αυτή τη σειρά, παρακαλώ!], και έβαλε τον Ήλιο να λάμπει την ημέρα, που σκεπάζεται από τη νύχτα μετά το ηλιοβασίλεμα· αλλά και η νύχτα με τη σειρά-της σκεπάζεται από τη μέρα με βιασύνη πριν από την ανατολή. Δική-Του αληθινά είναι όλη η δημιουργία [μπλα-μπλα, αλλά θα προτιμούσα λιγότερη έπαρση και πιο πολλή μετριοφροσύνη από έναν αληθινά σοφό Αλλάχ].» Δεν νομίζω πως οι υπερευαίσθητοι Βεδουΐνοι θα δυσκολεύονταν να καταπιούν το παραπάνω, δεδομένου οτι κατάπιαν πολύ πιο δύσκολες ιδέες, όπως οτι οι πολλοί άλλοι θεοί-τους ήσαν ψεύτικοι, κι οτι ο Μωάμεθ είχε έναν ιδιαίτερο, κατευθείαν δίαυλο επικοινωνίας με τον ένα Θεό, τον Αλλάχ. Θέλω να πω, αν είσαι τόσο αφελής και εύπιστος(*) όσο για να πιστέψεις ένα άτομο που λέει οτι ο Αλλάχ του μιλά σε μια σπηλιά μέσω του αρχάγγελου Γαβριήλ, και τον πιστεύεις απλώς επειδή εκείνος το ισχυρίστηκε, νομίζεις πως είναι δύσκολο να δεχτείς τις προτάσεις που έγραψα με μπλε χρώμα; Θα είχες δυσκολία στην κατανόησή τους; Δεν νομίζω, εκτός αν ήσουν πραγματικά καθυστερημένος. Και, εν πάση περιπτώσει, εφόσον ο Αλλάχ είναι απεριόριστα σοφός, θα μπορούσε να βρει πολλούς και διαφορετικούς — υπέρτερους του δικού-μου — τρόπους για να εκφράσει τις ίδιες έννοιες.

(*) Παρακαλώ σημειώστε οτι όταν λέω «αφελής και εύπιστος» δεν αναφέρομαι στους σημερινούς Μουσουλμάνους, αλλά στα μέλη των φυλών του Μωάμεθ. Οπότε, καλού–κακού, διαβάστε κι αυτή την υποσημείωση^(*).

Παρεμπιπτόντως, γιατί λέει το Κοράνι οτι η μέρα «βιάζεται» να καλύψει τη νύχτα; Γνωρίζετε οτι αυτό μας αποκαλύπτει κάτι για τον τόπο της Γης όπου γράφτηκε το Κοράνι;

Η ημέρα εμφανίζεται σχετικά γρήγορα μετά από τη νύχτα μόνο σε γεωγραφικά πλάτη της Γης που είναι κοντά στον ισημερινό! Και, όπως γνωρίζει ο καθένας, τέτοια είναι τα γεωγραφικά πλάτη της νότιας Αραβίας! Σε νότια πλάτη, η αυγή είναι σύντομη· το ίδιο και η δύση. Αυτό συμβαίνει γιατί το τόξο που διαγράφει ο Ήλιος στον ουρανό, καθώς ανατέλλει ή δύει, είναι κοντύτερα στην κατακόρυφη διεύθυνση απ’ ότι στα βόρεια πλάτη, όπου το τόξο του Ήλιου είναι κοντύτερα στην οριζόντια διεύθυνση (βλ. εικόνες, παρακάτω). Αν πάτε στο μακρινό βορρά της Γης (στο βόρειο Καναδά, τη Σκανδιναβία, ή τη Σιβηρία), θα δείτε τον Ήλιο να παίρνει ώωωωωρα πολλή καθώς δύει, και αφού δύσει να παραμένει εξίσου πολύ κάτω από τον ορίζοντα, αλλά κοντά-του, οπότε το λυκόφως διαρκεί πολύ σε εκείνα τα μέρη· για τον ίδιο λόγο, το λυκαυγές διαρκεί εξίσου πολύ. Συνεπώς, το αν η ημέρα «βιάζεται» να καλύψει τη νύχτα ή όχι, εξαρτάται από το πού βρίσκεται κανείς στη Γη. Άρα βλέπουμε οτι το Κοράνι, όταν μελετηθεί προσεκτικά, με κάτι μικρές φράσεις και λέξεις-του, μας αποκαλύπτει το γεγονός οτι έχει μια πολύ περιορισμένη οπτική για το πώς είναι πραγματικά ο κόσμος. Μοιάζει αληθινά να έχει γραφεί για τους Βεδουΐνους της Αραβίας — και, κατά πάσα πιθανότητα, από ένα Βεδουΐνο της Αραβίας.

Ο Ήλιος δύει έτσι σε νότια πλάτη, όπως αυτό της Αραβίας. Συνεπώς, ημέρα & νύχτα αλληλοκαλύπτονται «με βιασύνη».		Αλλά, εν αγνοία των Βεδουΐνων, ο Ήλιος δύει έτσι στο Βορρά. Κατά συνέπεια, το λυκαυγές και το λυκόφως διαρκούν πολύ.

Και κάτι ακόμα: στο 7:54 ο Αλλάχ θα μπορούσε να αποφύγει τη φράση: «κατόπιν στερέωσε το Θρόνο.» Ποιο «Θρόνο»; Χρειάζεται θρόνο ο Αλλάχ για να κάτσει; Ο θρόνος είναι ένα φυσικό αντικείμενο, ειδικά μάλιστα αν στερεώνεται κάπου. Μήπως ο Αλλάχ έχει ένα υλικό σώμα (με τα απαραίτητα μέρη που οι άνθρωποι χρησιμοποιούν για να κάτσουν κάπου), χάρη στο οποίο κάθεται σε θρόνο; Τί σας λέει αυτό για το πώς φανταζόταν τον Αλλάχ ο συγγραφέας του Κορανίου; (Σκεφτείτε, και μετά ξαναδιαβάστε αυτό το απόσπασμα από τον Σαχί αλ-Μπουκαρί, για να δείτε τί σκεφτόταν πραγματικά ο συγγραφέας για το Θρόνο και πού βρίσκεται αυτός.)

Όπως σημείωσα, το βρίσκω ανάρμοστο να υπερηφανεύεται ο Αλλάχ αυτάρεσκα και να ζητά να είναι ευλογημένος κάθε λίγο και λιγάκι («Ευλογημένος ας είναι ο Αλλάχ, ο Κύριος των Κόσμων!»). Αυτό είναι το παράδειγμα που θα θέλατε να ακολουθήσετε; Να καυχιέστε διαρκώς για όσα έχετε δημιουργήσει; Αλλά δεν πρόκειται να προβάλω ένσταση για τη συνολικά απαράδεκτη ηθική στάση του Κορανίου εδώ, γιατί αυτό το θέμα ανήκει σε άλλο άρθρο. Ας επιστρέψουμε στον τομέα της κοσμολογίας. Ιδού μερικά ακόμα εδάφια που δείχνουν το διαχωρισμό μεταξύ μέρας-νύχτας και Ήλιου:

5:1 «Και ο έπαινος είναι για τον Αλλάχ, που δημιούργησε το στερέωμα και τη γη, και έκανε τη νύχτα και τη μέρα· και όμως αυτοί που δεν πιστεύουν βάζουν άλλους ίσους με τον Κύριό τους.» Η νύχτα και η μέρα δημιουργήθηκαν από τον Αλλάχ, αλλά ο Ήλιος — το κατ’ εξοχήν ουράνιο σώμα που είναι υπεύθυνο για το φως και την απουσία φωτός  — δεν αναφέρεται καθόλου σ’ αυτό το εδάφιο.

21:33 «Και Αυτός είναι που δημιούργησε τη νύχτα και τη μέρα, και τον ήλιο, και το φεγγάρι. Πλέουν, το καθένα σε μια τροχιά.»

36:40 «Δεν επιτρέπεται στον Ήλιο να φτάσει και να πιάσει το Φεγγάρι, ούτε μπορεί η Νύχτα να ξεπεράσει την Ημέρα. Το καθένα κολυμπά στη (δική-του) τροχιά (σύμφωνα με το Νόμο).» Αν αντιλαμβάνεστε οτι η νύχτα και η μέρα προκαλούνται απλώς μέσω του φωτισμού της Γης από τον Ήλιο, τί νόημα έχει να καυχηθείτε οτι δεν επιτρέπετε στη νύχτα να ξεπεράσει την ημέρα; Πώς αλλιώς δηλαδή θα μπορούσε να συμβαίνει σε ένα σφαιρικό σώμα όπως η Γη;

41:37 «Ανάμεσα στα Σημεία-Του περιλαμβάνονται η Νύχτα και η Ημέρα, και ο Ήλιος και το Φεγγάρι. Μην προσκυνάτε τον ήλιο και το φεγγάρι, αλλά προσκυνάτε τον Αλλάχ, που τα δημιούργησε, αν είναι Εκείνος που επιθυμείτε να υπηρετείτε.»

78:8 «Και σας δημιουργήσαμε κατά ζεύγη, 78:9 Και διορίσαμε τον ύπνο-σας για ανάπαυση, 78:10 Και διορίσαμε τη νύχτα σαν μανδύα, 78:11 Και διορίσαμε την Ημέρα για βιοπορισμό. 78:12 Και χτίσαμε από πάνω-σας επτά ισχυρά (στερεώματα), 78:13 Και διορίσαμε έναν εκθαμβωτικό λαμπτήρα, [δηλ. τον Ήλιο]» Και πάλι, βλέπουμε το διαχωρισμό: νύχτα και ημέρα στα 78:10–11, αλλά ο Ήλιος στο 78:13.

Δεν νομίζω οτι χρειάζεται να συνεχίσω με πιο πολλά παραδείγματα.

Κοιτώντας πάλι σε όλα τα παραπάνω εδάφια, βλέπουμε δύο θεωρίες, όπως και πριν:

1. Ο Αλλάχ, ο ξυλουργός του σύμπαντος, λέει οτι (α) ύψωσε την οροφή σαν θόλο πάνω από τα κεφάλια των μυρμηγκιών που θα ζήσουν σ’ ένα τραπέζι, δίνοντας στο θόλο τάξη και τελειότητα· (β) έφτιαξε μια φωτεινότητα και μια σκοτεινότητα· και (γ) στη συνέχεια (ή επιπλέον) έφτιαξε το τραπέζι για να ζήσουν τα μυρμήγκια επάνω-του. Αλλά στην πραγματικότητα η “φωτεινότητα” και η “σκοτεινότητα” είναι μόνο καταστάσεις των δύο επιφανειών (άνω και κάτω) του τραπεζιού, καθώς φωτίζονται από μια λάμπα, την οποία ο καυχησιάρης ξυλουργός ξέχασε να αναφέρει. Ακόμα χειρότερα, το τραπέζι δεν είναι τραπέζι αλλά ένα σφαιρικό αντικείμενο.

2. Ο Μωάμεθ, ο αγράμματος Άραβας νομάς, χωρίς να καταλαβαίνει οτι η φωτεινότητα και η σκοτεινότητα είναι καταστάσεις του τραπεζιού που εξαρτώνται από την ύπαρξη μιας εξωτερικής πηγής φωτός (μιας λάμπας), ισχυρίστηκε οτι ο Αλλάχ, ο πραγματικός ξυλουργός, είπε πράγματα με τρόπο που δείχνουν ουσιαστική έλλειψη κατανόησης εννοιών όπως φωτεινότητα, σκοτεινότητα, επιφανειών, τραπεζιών, λαμπών, και της σχέσης που έχει το ένα αντικείμενο με τ’ άλλο.

Ποια από τις δύο θεωρίες εξηγεί καλύτερα τα όσα διαβάζουμε στα εδάφια που ανέφερα; Ποια θεωρία θα διαλέγατε αν ήσασταν επιστήμονας, εκπαιδευμένος να κοιτάτε τα δεδομένα πρώτα, χωρίς να έχετε προεπιλέξει τη θεωρία που συναισθηματικά θα θέλατε να είναι σωστή;

1.5.3 Η σύγχυση σχετικά με τους αστέρες και τους διάττοντες αστέρες

Από τη μια μεριά, στην ενότητα §1.1 είδαμε οτι το “στερέωμα” είναι μια ανύπαρκτη οντότητα, μια αυταπάτη που την προκαλούν τα σωματίδια σκόνης του ουρανού, όταν φωτίζονται την ημέρα από το ηλιακό φως, “σκεδάζοντας” (διασκορπίζοντας) το γαλάζιο χρώμα του φάσματος περισσότερο από τα άλλα χρώματα, και δίνοντας έτσι στον ουρανό την όψη ενός γαλάζιου θόλου. Μπορούμε να δούμε το “θόλο” αυτόν στη δεύτερη από τις εικόνες του παρόντος κειμένου (εδώ). Πρόκειται για την ατμόσφαιρα, ένα σφαιρικό “κέλυφος” που περικλείει τη Γη, μόνο μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα σε ύψος. Παρακαλώ σημειώστε αυτή τη φράση: «μόνο μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα σε ύψος.» Συγκεκριμένα, το εξωτερικό στρώμα της ατμόσφαιρας όπου η ύλη εξακολουθεί να έχει ιδιότητες αερίου λέγεται “θερμόσφαιρα”, και εκτείνεται μόνο μέχρι τα 700 χλμ. σε ύψος από την επιφάνεια της θάλασσας.

Από την άλλη, μάθαμε επίσης για τις απίστευτα μεγάλες αποστάσεις στις οποίες βρίσκονται τα άστρα από τη Γη. Είδαμε οτι ακόμα και το κοντινότερο άστρο, — πέρα από τον Ήλιο — που ονομάζεται “Εγγύτατος Κενταύρου” (επειδή βρίσκεται στον αστερισμό του Κενταύρου, στο νότιο ημισφαίριο), είναι εκπληκτικά μακριά από μας, σε απόσταση 40.519.553.200.000 χλμ. Ορίστε μια χρήσιμη σύγκριση: αν τα απώτατα στρώματα της γήινης ατμόσφαιρας ήσαν σε απόσταση όσο το πάχος μιας τρίχας (0,08 του χιλιοστού), και αυτή η τρίχα βρισκόταν στη Μέκκα της Σαουδικής Αραβίας, τότε το κοντινότερο άστρο (ο Εγγύτατος) θα βρισκόταν στο Λονδίνο! Τέτοια είναι η τεράστια διαφορά μεταξύ της μιας απόστασης και της άλλης.

Και όμως, στο Κοράνι αυτές οι δύο εξαιρετικά διαφορετικές αποστάσεις συγχέονται σε μία: την απόσταση ως το “κοντινότερο από τα επτά στερεώματα”. Ακόμα χειρότερα: τα ίδια τα άστρα — τα οποία, για τα ανθρώπινα μέτρα, είναι τεράστιες εκτυφλωτικές μπάλες αποτελούμενες κυρίως από υδρογόνο και ήλιο — συγχέονται με τους “διάττοντες αστέρες”, που είναι κομματάκια σκόνης (συχνά με το μέγεθος ενός κόκκου άμμου) που εισέρχονται στην ατμόσφαιρα της Γης και αναφλέγονται λόγω τριβής, αφήνοντας πίσω-τους ένα φωτεινό ίχνος που διαρκεί όχι περισσότερο από δέκατα του δευτερολέπτου στο νυχτερινό ουρανό. (Δείτε την εικόνα που ακολουθεί.)

Ένας “διάττων αστέρας” με φόντο τους πραγματικούς αστέρες της νύχτας. Η λαμπρή ευθεία (“διάττων αστέρας”), που φαίνεται για μια στιγμή,
συμβαίνει εδώ κοντά-μας, στην ατμόσφαιρα. Οι λαμπρές κουκκίδες (τα άστρα) υπάρχουν “για πάντα”, και βρίσκονται απίστευτα μακριά-μας.

Ιδού η “σοφία” χάρη στην οποία συγχέονται εντελώς διαφορετικές αποστάσεις και αντικείμενα:

37:6 Τωόντι, έχουμε στολίσει το κοντινότερο στερέωμα με ένα στολισμό από άστρα,

37:7 αλλά και σαν προστασία ενάντια σε κάθε επαναστατημένο δαιμόνιο,

37:8 που δεν μπορεί να ακούσει την υψηλή συνάθροιση [των αγγέλων], και τα οποία ρίπτονται από κάθε κατεύθυνση.

Ως συνήθως, οι ιδέες επαναλαμβάνονται μέχρις αηδίας στο Κοράνι, και η παραπάνω δεν αποτελεί εξαίρεση. Έτσι, υπάρχει ακόμα ένα κεφάλαιο και εδάφιο όπου η ίδια ιδέα επαναλαμβάνεται — για την περίπτωση που δεν τη χωνέψαμε εντελώς στο Κεφάλαιο 37. Νά-την πάλι στο Κεφάλαιο 67:

67:5 Και ασφαλώς στολίσαμε το κοντινότερο στερέωμα με λαμπτήρες, και τις κάναμε σαν βλήματα για τα δαιμόνια, και ετοιμάσαμε γι’ αυτά την τιμωρία της Πυράς.

Τί μαθαίνουμε από τα παραπάνω εδάφια; Οτι το «κοντινότερο στερέωμα», αυτό που είναι πάνω από τα κεφάλια-μας, στολίζεται με αστέρια. (Στην §1.1 είδαμε οτι αυτό σημαίνει πως το Φεγγάρι βρίσκεται τουλάχιστον τόσο μακριά όσο οι αστέρες, αλλά ας μην επαναλάβουμε αυτό το πρόβλημα εδώ.) Τα αστέρια λοιπόν βρίσκονται εκεί απλώς σαν στολισμός του ουρανού, αλλά επίσης και για να μας προστατεύουν από «κάθε επαναστατημένο δαιμόνιο»! Πώς μας προστατεύουν τα αστέρια; Μα με το να «ρίπτονται από κάθε κατεύθυνση» ενάντια στα επαναστατημένα δαιμόνια!

Με άλλα λόγια, οι διάττοντες αστέρες — εκείνοι οι κόκκοι άμμου που μπαίνουν στην ατμόσφαιρα της Γης καθώς ο πλανήτης-μας περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο — συγχέονται στο Κοράνι με τους πραγματικούς αστέρες, που βρίσκονται σε “αστρονομικές” αποστάσεις από εμάς! Παρακαλώ σημειώστε:

Οι διάττοντες αστέρες είναι μικροί όσο οι κόκκοι της άμμου, αναφλέγονται μόνο για δέκατα του δευτερολέπτου (ή λίγο περισσότερο αν είναι κάπως πιο μεγάλοι), δημιουργώντας μια φωτεινή ευθεία γραμμή στο νυχτερινό ουρανό, και το κάνουν αυτό “ακριβώς εδώ”, πάνω από τα κεφάλια-μας, όπου ο συγγραφέας του Κορανίου νόμιζε οτι βρίσκονται οι (πραγματικοί) αστέρες.

Οι πραγματικοί αστέρες όμως, είναι πολύ μεγαλύτεροι από τη Γη (ο μικρότερος αστέρας οφείλει να είναι μεγαλύτερος από τον πλανήτη Δία, αλλιώς δεν μπορεί να δημιουργήσει πυρηνικές αντιδράσεις και επομένως να φωτίζει), παραμένουν ακίνητοι στον ουρανό (δεν μπορούμε να δούμε τις κινήσεις-τους στη διάρκεια μιας ανθρώπινης ζωής με γυμνό οφθαλμό), και βρίσκονται τόσο μακριά από εμάς που η απόστασή τους, συγκρινόμενη με την απόσταση των διαττόντων αστέρων, είναι τουλάχιστον όπως η απόσταση Μέκκας–Λονδίνου συγκρινόμενη με το πάχος μιας τρίχας!

Ποιος θα μπορούσε να μπερδέψει τα δύο εντελώς διαφορετικά αντικείμενα, μόνο και μόνο επειδή, για τον παρατηρητή της Γης, οι διάττοντες μοιάζουν σαν άστρα που ξαφνικά εκτοξεύονται προς μια κατεύθυνση;

Θεωρία #1: Ο Αλλάχ, ο πάνσοφος, μπέρδεψε τους αστέρες με τους διάττοντες αστέρες. Γιατί; Πάλι για να εντυπωσιάσει τους Βεδουΐνους; Ξέρετε, αυτή η εξήγηση αρχίζει να γίνεται βαρετή. Θεωρία #2: Ο Μωάμεθ, άτομο που έζησε σε εποχές όπου υπήρχε παντελής άγνοια για το γεγονός οτι τα άστρα και οι διάττοντες δεν θα μπορούσαν να διαφέρουν πιο πολύ μεταξύ-τους, όπως και για το οτι υπάρχουν και συμβαίνουν σε εντελώς διαφορετικές αποστάσεις από εμάς, μπέρδεψε αυτά τα δύο, γιατί από τη Γη όντως μοιάζει σαν κάποια άστρα να εκτοξεύονται κατά τυχαίους χρόνους. Ποια θεωρία μοιάζει πιο λογική; Εσείς θα κρίνετε.

Και ως “επιδόρπιο”, σκεφτείτε και τη χιουμοριστική πλευρά του όλου θέματος: αυτά τα «επαναστατημένα δαιμόνια» προσπαθούν, τη μια νύχτα μετά την άλλη, δεκάδες φορές, να έρθουν και να μας προξενήσουν κακό. Αλλά προστατευόμαστε από τα “άστρα”. Παρά τον τεράστιο αριθμό των αποτυχημένων προσπαθειών των δαιμονίων να μας κάνουν κακό (γιατί κάθε νύχτα παρατηρείται αρκετά μεγάλος αριθμός διαττόντων, όπως ασφαλώς θα έβλεπε κι ο Μωάμεθ), εκείνα τα δαιμονισμένα δαιμόνια συνεχίζουν τις προσπάθειες, ξανά και ξανά! Άρα τα δαιμόνια αυτά δεν μπορούν να έχουν πιο πολλή νοημοσύνη από ένα έντομο! Πόσο σαν ρομπότ, πόσο εντελώς ηλίθια θα πρέπει να είναι τα “επαναστατημένα δαιμόνια”, για να προσπαθούν και ν’ αποτυγχάνουν, τη μια νύχτα μετά την άλλη, μη μαθαίνοντας τίποτα από τον γιγαντιαίο αριθμό των αποτυχιών-τους; Ή μάλλον, η σωστή ερώτηση είναι: πόσο εντελώς ηλίθιος θα πρέπει να ήταν εκείνος ο άνθρωπος, που φαντάστηκε οτι τα υποτιθέμενα δαιμόνια προσπαθούν και αποτυγχάνουν δεκάδες φορές κάθε νύχτα, μη αντιλαμβανόμενος το πρόβλημα με τη λογική αυτής της ιδέας-του (είτε δικιάς-του, είτε της κουλτούρας-του);

1.5.3.1 Τα άστρα είναι “φωτάκια”

Κι άλλες ενδείξεις οτι ο συγγραφέας του Κορανίου θεωρεί τα άστρα ως “φωτάκια” (που βρίσκονται εκεί πάνω “για στολισμό” — βλ. §1.5.3) υπάρχουν στο 81:2, σε ένα κεφάλαιο που αρχίζει περιγράφοντας γεγονότα που θα συμβούν την Ημέρα της Κρίσεως:

81:1 Όταν ο ήλιος θα διπλωθεί,

81:2 και όταν τα άστρα θα πέσουν, χάνοντας τη λάμψη-τους,

81:3 και όταν τα βουνά θα μετακινηθούν μακριά, ...κλπ.

'Ωστε τα άστρα θα «πέσουν», και θα χαμηλώσουν, χάνοντας τη λάμψη-τους, σαν Χριστουγεννιάτικα φωτάκια που σβήνονται όταν οι γιορτινές μέρες περάσουν. Πού ακριβώς θα «πέσουν»; Τα πράγματα πέφτουν στην επιφάνεια του πλανήτη-μας, της Γης. Πώς μπορούν τα άστρα, που είναι σφαίρες φωτός γιγαντιαίων διαστάσεων (σχεδόν όλα όσα φαίνονται με γυμνό οφθαλμό είναι μεγαλύτερα από τον Ήλιο), να πέσουν στη Γη, ή οπουδήποτε αλλού τέλος πάντων; Η πρόταση του εδαφίου 81:2 είναι αναλόγου ηλιθιότητας με εκείνην του 18:86, που μας λέει οτι ο Ήλιος δύει σε μια λασπερή πηγή. Η μόνη διαφορά έγκειται στο οτι ο αναγνώστης χρειάζεται μόνο λίγη περισσότερη γνώση αστρονομίας για να αντιληφθεί τη βλακεία του εδαφίου 81:2.

1.5.4 Πλανήτες; Τ’ είν’ τούτο πάλι;

Σε μια ανταλλαγή μηνυμάτων που είχα με ένα Μουσουλμάνο που είχε διαβάσει μέρη αυτού του άρθρου, προσπαθούσα να του θέσω την ιδέα οτι το Κοράνι δεν διαχωρίζει τα άστρα από τους πλανήτες. Ο συγγραφέας του Κορανίου μιλά μόνο για “άστρα”, δίνοντας την εντύπωση οτι δεν γνωρίζει πως εκείνα τα μικρά φώτα στο νυχτερινό ουρανό (τα οποία νομίζει πως υπάρχουν εκεί ως “στολισμός” — βλ. 37:6, 67:5) είναι δύο πολύ διαφορετικών ειδών: άστρα, και πλανήτες. Στη συζήτηση που προέκυψε διαπίστωσα όμως οτι και ο Μουσουλμάνος συνομιλητής μου — ακριβώς όπως ο συγγραφέας του Κορανίου — δεν είχε ιδέα για το τί είναι οι πλανήτες! Όταν του είπα πως το Κοράνι δεν αναφέρεται καθόλου στην έννοια “πλανήτης”, μου είπε οτι, όχι, το Κοράνι αναφέρει περί πλανητών σε πολλά εδάφια, αφού μιλά για τον Ήλιο και το Φεγγάρι!

Γνώριζε πως ο Ήλιος είναι ένα άστρο (ας σημειωθεί οτι ο συγγραφέας του Κορανίου δεν μας δίνει την παραμικρή ένδειξη οτι το ξέρει αυτό), αλλά νόμιζε πως το Φεγγάρι είναι πλανήτης! Από τις λέξεις που χρησιμοποίησε συμπέρανα πως αυτό δεν ήταν απλώς ένα πρόβλημα των αγγλικών-του (καθώς στα αγγλικά γινόταν η συζήτηση), ώστε να μην καταλαβαίνει σε ποια αντικείμενα αναφέρεται η λέξη “planet – πλανήτης”, αλλά οτι πραγματικά δεν είχε ιδέα τί είναι οι πλανήτες.

Δύσκολο να γίνει πιστευτό, αλλά αληθινό· τόση μπορεί να είναι η άγνοια του ανθρώπου που βασίζεται σε ένα θρησκευτικό βιβλίο για να γνωρίζει για το φυσικό κόσμο. Τώρα, το πρόβλημα εδώ είναι οτι, έχοντας άγνοια, άτομα σαν το Μουσουλμάνο συνομιλητή-μου συμφωνούν με όσα διαβάζουν στο Κοράνι! Σκεφτήτε-το: η μια άγνοια συναντά την άλλη· ο απληροφόρητος αναγνώστης συμφωνεί με τον απληροφόρητο συγγραφέα, κι ακόμα και τον θαυμάζει για τη σοφία-του!

Έτσι, αφού αντιλήφθηκα το γεγονός οτι για να μιλήσω για τη διάκριση μεταξύ αστέρων και πλανητών πρέπει να υποθέσω πως ο αναγνώστης ξέρει τί είναι οι πλανήτες, και λαμβάνοντας υπόψη οτι ο προαναφερθείς Μουσουλμάνος θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει το μέσο Μουσουλμάνο αναγνώστη-μου, συμπέρανα πως είναι απαραίτητο να εξηγήσω εδώ τί είναι ένας πλανήτης. Ζητώ την κατανόηση εκείνων των αναγνωστών που ήδη έχουν αυτή τη στοιχειώδη γνώση, ελπίζοντας πως θα αντιληφθούν οτι άλλοι αναγνώστες, που τους λείπει αυτή η γνώση, και για τους οποίους ως επί το πλείστον γράφτηκε το παρόν, δεν μπορούν να καταλάβουν την ανεπάρκεια και την κενότητα της πληροφόρησης του Κορανίου.

Άρα: σήμερα λέμε οτι υπάρχουν οι ακόλουθοι οκτώ (8) πλανήτες σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο:

1. Ερμής (عطارد)

2. Αφροδίτη (الزهرة)

3. Γη (الأرض)

4. Άρης (المريخ)

5. Ζευς (المشتري)

6. Κρόνος (زحل)

7. Ουρανός (أورانوس)

8. Ποσειδών (نبتون)

Ορίστε οι οκτώ πλανήτες τοποθετημένοι ο ένας δίπλα στον άλλον, σαν να είναι μπάλες πάνω σε τραπέζι, ώστε να καταλάβουμε πώς διαφέρουν σε μέγεθος:

(Πηγή: "Size planets comparison" by Lsmpascal - Own work. Licensed under CC BY-SA 3.0 via Commons.)

Οι δύο μεγάλες μπάλες πίσω, από αριστερά προς τα δεξιά, είναι ο Ζευς (ή Δίας) (المشتري) και ο Κρόνος  (زحل). Επόμενοι σε μέγεθος, οι δύο γαλάζιες μπάλες εμπρός-τους, επίσης από αριστερά προς δεξιά, είναι ο Ουρανός (أورانوس) και ο Ποσειδών (نبتون). Τέλος, οι τελευταίοι τέσσερις πλανήτες σε φθίνον μέγεθος είναι: η Γη-μας (الأرض), η Αφροδίτη (الزهرة), ο Άρης (المريخ), και ο Ερμής (عطارد).

Σημειώστε οτι μέχρι το 2006, ο Πλούτων (بلوتو) θεωρείτο ο 9ος πλανήτης. Αλλά εκείνο το έτος η Διεθνής Αστρονομική Ένωση αποφάσισε οτι ο Πλούτων πρέπει να ονομαστεί “νάνος πλανήτης”, γιατί δεν πληροί τις προϋποθέσεις του ορισμού ενός πλανήτη.

Αλλά αν και μπορούμε να διαρρυθμίσουμε τους πλανήτες και να τους δείξουμε σαν μπάλες σε τραπέζι όπως στο προηγούμενο διάγραμμα, όταν τους κοιτούμε με “γυμνό οφθαλμό” (όπως θα τους έβλεπε ο παρατηρητής του 7ου αι. μ.Χ., χωρίς τη βοήθεια τηλεσκοπίου και χωρίς ακόμα και κυάλια), μοιάζουν ακριβώς σαν αστέρια! Δείτε τη φωτογραφία που ακολουθεί: τους πλανήτες μπορεί εύκολα κανείς να τους μπερδέψει με αστέρια.

(Φωτογραφία: ιδιοκτησία του Mike Weasner· ελήφθη την 10/8/2012, ~19:00 MST· χρησιμοποιούμενη εδώ με την ευγενική παραχώρηση του ιδιοκτήτη.)

Δεν είναι όλες οι φωτεινές κουκκίδες αστέρια στη φωτογραφία αυτή. Από τα τρία “αστέρια” που σχηματίζουν το κεντρικό ορθογώνιο τρίγωνο, τα δύο είναι οι πλανήτες Κρόνος (زحل) άνω, και Άρης (المريخ) στην ορθή γωνία, ενώ το τρίτο είναι όντως αστέρι: ο Στάχυς, ή α Παρθένου (όπως είναι το επιστημονικό-του όνομα), στ’ αριστερά. Βλέπουμε οτι το απληροφόρητο μάτι δεν μπορεί εύκολα να ξεχωρίσει τα αστέρια από τους πλανήτες.

Εντούτοις, οι αρχαίοι παρατηρητές που είχαν αρκετή υπομονή, και παρατηρούσαν το νυχτερινό ουρανό όλο το χρόνο, και ακόμα και για πολλά χρόνια, μπορούσαν να δουν οτι οι πλανήτες αλλάζουν τις θέσεις-τους στον ουρανό (αντίθετα από τα άστρα). Και γιαυτό ονομάζονται “πλανήτες”: επειδή πλανώνται (κινούνται) στον ουρανό. Επίσης, τα αστέρια τρεμοπαίζουν εξαιτίας ανωμαλιών μικρής κλίμακας που εμφανίζονται στα ανώτερα στρώματα της Γήινης ατμόσφαιρας·^(*) ενώ οι πλανήτες δεν τρεμοπαίζουν, επειδή είναι εξαιρετικά κοντά-μας σε σύγκριση με τα άστρα, και το σχήμα-τους είναι αυτό του δίσκου, δεν είναι σαν σημεία, όπως τα άστρα.

Φαίνεται όμως οτι τουλάχιστον ένας αρχαίος παρατηρητής του 7ου αι. μ.Χ., απορροφημένος καθώς ήταν με τους πολέμους-του εναντίον γειτονικών φυλών, δεν είχε αρκετή υπομονή να παρατηρήσει τον ουρανό και να δει πως μερικά “άστρα” κινούνται από μέρα σε μέρα, μήνα με το μήνα, χρόνο με το χρόνο, κι οτι δεν τρεμοπαίζουν· ούτε είχε τη δυνατότητα να διαβάσει για όλα αυτά, ενώ ήσαν πολύ γνωστά: αρκετοί αρχαίοι λαοί (πολύ αρχαιότεροι από τον ίδιο) στη γειτονιά της Αραβίας, γνώριζαν για τους πλανήτες και τις τροχιές-τους στον ουρανό, περιλαμβανομένων των αρχαίων Βαβυλωνίων, Αιγυπτίων, Ελλήνων, Ρωμαίων, και πολλών άλλων. Άλλοι λαοί, σε διαφορετικά μέρη του κόσμου, όπως οι Κινέζοι, Ινδοί, διάφορες φυλές Ινδιάνων, και πολλοί άλλοι, είχαν όλη τη σχετική γνώση και μπορούσαν να διακρίνουν τους πλανήτες από τα αστέρια. Ο συγγραφέας του Κορανίου όμως, μάλλον αδυνατούσε. Αυτό που είναι βέβαιο είναι οτι δεν μας έδωσε την παραμικρή ένδειξη οτι μπορούσε, αφού χρησιμοποίησε μόνο μία λέξη: “άστρο”. Πράγματι, η “οντολογία” (το σύνολο των αντικειμένων) της Κορανικής αστρονομίας αναγνωρίζει μόνο τρία είδη οντοτήτων στον ουρανό:

1. τον Ήλιο,

2. το Φεγγάρι,

3. και τα άστρα.

(Επιπλέον, όπως ήδη ανέφερα, δεν δείχνει να γνωρίζει οτι ο Ήλιος είναι άστρο.) Αλλά η πραγματικότητα είναι πολύ πιο πολύπλοκη. Σήμερα έχουμε την παρακάτω, πολύ πλουσιότερη οντολογία για αντικείμενα που είναι (ή μπορούν να είναι) στον ουρανό και ανήκουν στο ηλιακό-μας σύστημα:

1. Ο Ήλιος (ο αστέρας του ηλιακού-μας συστήματος)

2. Πλανήτες (ένας των οποίων είναι η Γη)

3. Δορυφόροι (των πλανητών· το Φεγγάρι είναι ο μόνος φυσικός δορυφόρος της Γης)

4. Αστεροειδείς (η πλειοψηφία-τους βρίσκεται ανάμεσα στις τροχιές του Άρη και του Δία)

5. Κομήτες (επισκέπτονται τη γειτονιά-μας από καιρού σε καιρό)

6. Νάνοι πλανήτες (όπως ο Πλούτων, η Έρις, κ.ά.)

7. Κονιορτός, “σκόνη” (που σχηματίζει τους δακτύλιους του Κρόνου και των άλλων γιγάντων πλανητών, αλλά επίσης υπεύθυνος για τους “διάττοντες αστέρες” — εκείνους που ο συγγραφέας του Κορανίου εξέλαβε ως άστρα που εκτοξεύονται εναντίον “επαναστατημένων δαιμονίων” — βλ. §1.5.3).

Η ανωτέρω λίστα παραείναι σοφιστικέ για ένα βιβλίο όπως το Κοράνι. Παρεμπιπτόντως, είναι ενδιαφέρον να θυμηθούμε οτι, πριν από την καταστροφή της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας από το Μουσουλμανικό στρατό του Αμρ αλ Άας το 642 μ.Χ., λέγεται οτι ο Αμρ ρώτησε τον Χαλίφη Ομάρ αν έπρεπε τα βιβλία της βιβλιοθήκης να διατηρηθούν ή να καταστραφούν. Ο Ομάρ απάντησε ως εξής: «Αν περιέχουν αυτά τα χειρόγραφα ότι και το Κοράνι είναι περιττά. Αν περιέχουν πράγματα αντίθετα, τότε [είναι λανθασμένα, άρα] κατάστρεψέ τα.» Έτσι, σύμφωνα με τον Χαλίφη Ομάρ, ο κόσμος θα μπορούσε να μείνει στην εξής εξαιρετικά “βαθειά” γνώση αστρονομίας: “Ήλιος, Φεγγάρι, και άστρα”.

Αναρωτιέται κανείς ποιος θα πρέπει να είναι ο συγγραφέας του Κορανίου, ο οποίος μπορούσε να μιλήσει μόνο για Ήλιο, Φεγγάρι και άστρα: ο Πάνσοφος Αλλάχ, ή κάποιος αμόρφωτος, που του έλειπε ακόμα και η γνώση άλλων λαών της εποχής-του;

1.5.4.1 Οι σημερινοί ομιλητές της αραβικής μπερδεύονται με το σημερινό νόημα του كواكب (πλανήτης) και نجم (αστέρας)

Ένας αναγνώστης του παρόντος κειμένου (διαφορετικός από τον προαναφερθέντα) έγραψε:

«Το εδάφιο 37:6 έχει μεταφραστεί λανθασμένα, “Έχουμε τωόντι στολίσει τον κατώτερο ουρανό με ένα διάκοσμο, τα αστέρια.” η λέξη كواكب στο εδάφιο σημαίνει πλανήτες και όχι αστέρια όπως μεταφράζεται εδώ.»

Λυπάμαι αγαπητέ-μου, κάνετε λάθος. Η λέξη كواكب σημαίνει “πλανήτες” σήμερα, όχι όμως στα αρχαία αραβικά. Σήμερα, η λέξη كواكب χρησιμοποιείται για τους πλανήτες, και η λέξη نجم για τα αστέρια. Αλλά στα κλασικά αραβικά, στη γλώσσα του Κορανίου, καμία διάκριση δεν γίνεται μεταξύ αστέρων και πλανητών. Η λέξη كواكب χρησιμοποιείται στο Κοράνι για να δηλώσει είτε τα αστέρια, είτε τους πλανήτες. Πώς το γνωρίζουμε αυτό; Υπάρχουν ενδείξεις από άλλη αρχαία αραβική φιλολογία. Ο προ-Ισλαμικός Άραβας ποιητής Αλ-Ναμπίγα (περίπου 535 – 604), που συνέθεσε τα ποιήματά του μόλις μερικές δεκαετίες πριν από τον Μωάμεθ, έγραψε:

“فإنكَ شمسٌ، والملوكُ كواكبٌ ... إذا طلعتْ لم يبدُ منهنّ كوكبُ”

Που σημαίνει: «Εσύ (ο βασιλιάς) είσαι ο ήλιος, και οι άλλοι βασιλείς είναι كواكب αστέρια ... όταν εσύ (ω βασιλιά) λάμπεις, οι άλλοι (βασιλείς – αστέρια) σβήνουν.” Προφανώς, ο Αλ-Ναμπίγα δεν χρησιμοποίησε τη λέξη كواكب για να συγκρίνει τον βασιλιά με πλανήτες. Εντούτοις, στη σύγχρονη αραβική γλώσσα οι δύο λέξεις ποτέ δεν συγχέονται όπως στο Κοράνι και στην αρχαία αραβική φιλολογία. Σήμερα, η Γη είναι كوكب (πλανήτης) και ο Ήλιος είναι نجم (αστέρας).

Σε οποιαδήποτε περίπτωση, όποιος ομιλητής της αραβικής σήμερα αμφιβάλλει, δεν έχει παρά να εντοπίσει ένα μόνο Κορανικό εδάφιο στο οποίο να φαίνεται οτι η λέξη كواكب σαφώς αναφέρεται σε πλανήτες και όχι σε αστέρια.

1.6 Λάθος σειρά, λάθος διάρκεια της Δημιουργίας

Τα πιο αναλυτικά εδάφια του Κορανίου που μας εξηγούν πώς ο Αλλάχ δημιούργησε τον κόσμο, και τί δημιούργησε πρώτα, τί ύστερα, κλπ., βρίσκονται στο Κεφάλαιο 41 (το “Φουσιλάτ”, ή “Εξηγημένα λεπτομερώς”). Στο 41:9–12 διαβάζουμε το ακόλουθο (μετάφραση του συγγραφέα του παρόντος, από την αγγλική μετάφραση του Pickthal, με έμφαση δική-μου):

41:9 «Πες (ω Μωάμεθ, προς τους ειδωλολάτρες): Δεν πιστεύετε αληθινά σε Εκείνον ο Οποίος δημιούργησε τη γη σε δύο Ημέρες, και του αποδίδετε ανταγωνιστές; Εκείνος (και κανένας άλλος) είναι ο Κύριος των Κόσμων.»

41:10 «Τοποθέτησε εκεί σταθερούς λόφους που υψώνονται επάνω-της, και την ευλόγησε και έβαλε εκεί τα υπάρχοντά της σε τέσσερις Ημέρες, εξίσου για (όλους) όσοι τα ζητούν·»

41:11 «Κατόπιν έστρεψε την προσοχή-του στο στερέωμα όταν ακόμα ήταν καπνός, και είπε προς αυτό και προς τη γη: Ελάτε και τα δύο, με ή χωρίς τη θέλησή σας. Είπαν: Ερχόμαστε, υποταγμένα.»

41:12 «Τότε διάταξε επτά στερεώματα σε δύο Ημέρες και έβαλε σε κάθε στερέωμα το λόγο ύπαρξής του· και Στολίσαμε το κατώτερο στερέωμα με λάμπες, και το κάναμε απόρθητο. Τόσα μπορεί να καταφέρει ο Μεγαλοδύναμος, ο Γνώστης.»

Θα αποφύγω να διαμαρτυρηθώ για την αριθμητική του παραπάνω, που δίνει 2+4+2=8 ημέρες (και όχι 6 ημέρες δημιουργίας όπως αναφέρεται σε διάφορα άλλα εδάφια του Κορανίου), γιατί θέλω να είμαι επιεικής προς όσους Μουσουλμάνους ισχυρίζονται πως οι πρώτες 2 ημέρες πρέπει να ενσωματωθούν στις επόμενες 4, ώστε να έχουμε το άθροισμα 4+2=6 ημέρες. Εντάξει, πολύ καλά... Ξέρουμε οτι ο Μωάμεθ ήταν αγράμματος, αλλά είναι δύσκολο να πιστέψουμε πως ήταν χειρότερος κι από πρωτάκι, που ξέρει οτι δύο-και-τέσσερα-και-δύο δεν κάνουν έξι. Βέβαια, αν είναι στ’ αλήθεια ο Αλλάχ που μιλάει στα εδάφια 41:9–12, παραμένει το ερώτημα: Γιατί ο Αλλάχ διάλεξε να μιλήσει με τέτοιον τρόπο που να επιτρέψει σε μη-Μουσουλμάνους σήμερα να αναφωνούν: «Ο συγγραφέας του Κορανίου δεν ήξερε ούτε βασική αριθμητική!»; Δεν θα έπρεπε ο Αλλάχ, όντας τόσο σοφός, να το προβλέψει αυτό και να κάνει την αριθμητική στα 41:9–12 να ακούγεται πιο ακριβής και λιγότερο σαν εκείνη ενός αγράμματου ανθρώπου; Αλλά, τέλος πάντων, ας ξεπεράσουμε αυτό το συζητήσιμο σημείο.

Ούτε θα επιμείνω να σχολιάσω επί μακρόν το αληθινά παιδιάστικο: «Ελάτε και τα δύο, με ή χωρίς τη θέλησή σας», που ο Αλλάχ είπε στο στερέωμα και στη γη, και το εξίσου παιδιάστικο: «Είπαν: Ερχόμαστε, υποταγμένα.» Φανταζόσαστε να είστε, ας πούμε, σιδεράς, και να μιλάτε στο σφυρί και στο αμόνι-σας, δίνοντάς τους διαταγές; Και ακόμα φανταζόσαστε το σφυρί και το αμόνι να σας απαντούν, εκφράζοντας την υποταγή-τους; Τί ηλικία νομίζετε πρέπει να έχει ένα παιδί σήμερα και να φαντάζεται οτι μιλά σε άψυχα αντικείμενα, κι οτι τα αντικείμενα εκείνα του ανταπαντούν; 10 χρονών; 11 χρονών, το πολύ; Νομίζω οτι από τα 12, σήμερα, τα παιδιά τουλάχιστον που γνωρίζω, βρίσκουν πως το να μιλούν σε αντικείμενα είναι εντελώς χαζό. Κι αν απαντήσετε οτι ο ανθρωπομορφισμός που αποδίδεται στο στερέωμα και τη γη στα 41:9–12 υπάρχει εκεί “ποιητική αδεία”, θα σας πω οτι τα ποιήματα για μεγάλους είναι ένα πράγμα, ενώ τα ποιήματα για παιδιά είναι εντελώς άλλο πράγμα. Ένα γνωστότατο ποίημα για παιδιά, παραδείγματος χάρη, θέλει το παιδί να μιλά προς το Φεγγάρι: «Φεγγαράκι-μου λαμπρό / φέγγε-μου να περπατώ!» Έτσι ακούγεται το 41:11. Τώρα βέβαια, εμείς οι ενήλικοι βρίσκουμε πως το ποίημα «Φεγγαράκι-μου λαμπρό...» είναι χαριτωμένο, γιατί ξέρουμε πως είναι ποίημα για παιδάκια μόνο, και μόνο μικρά παιδιά το τραγουδούν. Αλλά το εδάφιο 41:11 παίρνεται — δυστυχώς — στα σοβαρά από εσάς, τους ενήλικους Μουσουλμάνους. Αντιλαμβάνεστε οτι το να παίρνετε το “ποίημα” του 41:11 στα σοβαρά σας κάνει να μοιάζετε σαν να έχετε τη νοημοσύνη ενός δεκάχρονου (ή ακόμα πιο μικρού) παιδιού;

Αλλά τα παραπάνω είναι μόνο λεπτομέρειες. Αυτό που θέλω πραγματικά να σχολιάσω είναι η “μαντάρα” που κάνει ο Αλλάχ καθώς μας δίνει τη σειρά με την οποία δημιούργησε τα πράγματα, μια σειρά που έρχεται σε μετωπική σύγκρουση με την τωρινή επιστημονική γνώση· και επίσης για τη διάρκεια της δημιουργίας του Αλλάχ, που επίσης αντίκειται στη μοντέρνα γνώση, με δύο τρόπους. Ας δούμε λοιπόν:

Στο εδάφιο 41:9 μαθαίνουμε οτι ο Αλλάχ δημιούργησε τη Γη σε δύο μέρες.

Στο εδάφιο 41:10 βεβαιωνόμαστε οτι το τελείωμα της δημιουργίας της Γης πήρε κάποιο χρόνο, καθώς πήρε στον Αλλάχ συνολικά τέσσερις μέρες για να στολίσει τη Γη με βουνά, κλπ. Άρα, ας πούμε οτι στις πρώτες τέσσερις μέρες δημιουργίας ο Αλλάχ ασχολιόταν με τη Γη, ανεξάρτητα από το με ποια άλλα πράγματα καταπιανόταν ταυτόχρονα. Αυτό είναι ένα ακλόνητο συμπέρασμα από τα 41:9–10.

Το εδάφιο 41:11 μας λέει οτι ο Αλλάχ «έστρεψε την προσοχή-του στο στερέωμα». Οι μεταφραστές Pickthal και Shakir λένε: «Μετά έστρεψε την προσοχή-του στο στερέωμα», ενώ ο Yusuf Ali λέει: «Επιπλέον έστρεψε...» Είτε το νόημα είναι “μετά”, είτε “επιπλέον”, το δεδομένο-μας είναι οτι η Γη ήταν το πρώτο αντικείμενο που δημιούργησε ο Αλλάχ. Αν το νόημα είναι “μετά”, τότε ασφαλώς ο Θεός τελείωσε πρώτα με τη Γη (σε 4 μέρες) και ύστερα καταπιάστηκε  με τον ουρανό. Αλλά ακόμα και αν το νόημα είναι “επιπλέον”, και πάλι δεν είναι δυνατόν ο Αλλάχ να δημιούργησε το στερέωμα πριν από τη Γη, γιατί το 41:11 μιλά για τον ουρανό «όταν ακόμα ήταν καπνός», δηλ. ακόμη ασχημάτιστος. Ο Αλλάχ μετατρέπει το ασχημάτιστο στερέωμα σε μια δομή επτά ουρανών στο 41:12, κατά τις επόμενες δύο ημέρες.

Ας γράψουμε το δεδομένο-μας και πάλι, ώστε να χωνευτεί πλήρως: η Γη ήταν το πρώτο αντικείμενο που δημιούργησε ο Αλλάχ. Ανεξάρτητα από το πώς ξεχειλώνεται η φαντασία και στραμπουλίζεται η λογική, δεν μπορούμε να συμπεράνουμε τίποτε άλλο από τη χρονολογική σειρά που δίνεται στα 41:9-12. Είναι πέρα από κάθε αμφιβολία οτι το στερέωμα απέκτησε τη δομή-του (των επτά στρωμάτων) κατά τις τελευταίες 2 από τις συνολικά 6 ημέρες της δημιουργίας, ενώ η Γη με τα βουνά-της ήταν ήδη έτοιμη τις πρώτες 4 από τις 6 ημέρες. Καμία αντίρρηση;

Βεβαίως! Η σύγχρονη επιστήμη έχει αντίρρηση — πλήρως, απολύτως, και με όση βεβαιότητα μπορεί να δοθεί μια αντίρρηση. Είναι πέραν πάσης επιστημονικής αμφιβολίας βέβαιο οτι η Γη δεν είναι αρχαιότερη από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Ο Ήλιος είναι λίγο αρχαιότερος από τη Γη, καθώς ήταν ήδη στα σκαριά κάπου 5 δισ. χρόνια πριν. Και, το πιο σημαντικό: πολύ πιο πριν, υπήρχαν άστρα, τόσο στο δικό-μας Γαλαξία όσο και σε πάμπολλους άλλους γαλαξίες του σύμπαντος. Το ίδιο το σύμπαν έχει ηλικία περίπου 13.7 δισ. χρόνια. Άρα, σίγουρα η Γη δεν ήταν το πρώτο αντικείμενο που δημιουργήθηκε, και το “στερέωμα” (αν ερμηνεύσουμε αυτή τη λέξη ως “οτιδήποτε άλλο εκτός από τη Γη” — αν και είδαμε τί πραγματικά σήμαινε το “στερέωμα” για το συγγραφέα του Κορανίου στην §1.5.1) υπήρχε πολύ πριν σχηματιστεί η Γη· συγκεκριμένα για περίπου 9 δισεκατομμύρια χρόνια.

Το να φέρουμε αντίρρηση στην παραπάνω επιστημονική γνώση σήμερα είναι τόσο ανόητο όσο το να υποστηρίζουμε οτι η Γη είναι επίπεδη. Γνωρίζουμε οτι η ηλικία της Γης δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερη από την ηλικία του Ήλιου, γιατί όταν το πλανητικό-μας σύστημα ήταν στη διαδικασία του σχηματισμού-του, ο Ήλιος σταδιακά δημιουργιόταν στο κέντρο της στροβιλιζόμενης αστρικής σκόνης. (Πώς το γνωρίζουμε αυτό; Βλέποντας άλλα πλανητικά συστήματα καθώς δημιουργούνται, με τα τηλεσκόπιά μας.) Το οτι η ηλικία του Ήλιου είναι γύρω στα 5 δισ. χρόνια συνάγεται — μεταξύ άλλων τρόπων — από το ποσοστό του υδρογόνου που έχει “καεί” (συντηχθεί) και μετατραπεί στο στοιχείο ήλιο. Τέλος, η ηλικία των μακρινών άστρων, και συγκεκριμένα εκείνων που ανήκουν σε άλλους γαλαξίες, υπολογίζεται από το χρόνο που παίρνει το φως-τους για να διανύσει την απόσταση ως εμάς. (Όσο πιο πολύ ταξιδεύει το φως, τόσο περισσότερο το μήκος κύματος των φωτονίων-του μεγαλώνει, οπότε το χρώμα-του μετατοπίζεται προς το ερυθρό.) Έτσι γνωρίζουμε οτι τα πιο απομακρυσμένα αντικείμενα του σύμπαντος που μπορούμε να δούμε (τα “κβάζαρ”) έχουν ηλικία περίπου 13 δισ. ετών. Αυτό είναι εξαιρετικά πολύς χρόνος πριν να δημιουργηθεί η Γη. Συνοπτικά:

Το παραπάνω ακούγεται σαν μια πολύ ηχηρή διαφορά απόψεων, έτσι δεν είναι; Αλλά υπάρχει και συνέχεια.

Το δεύτερο πρόβλημα έγκειται στις χρονικές διάρκειες που αναφέρονται στο Κοράνι. Αυτές αντιτίθενται στη σύγχρονη επιστημονική γνώση τόσο κατ’ απόλυτη όσο και κατά σχετική τιμή. Πρώτα ας δούμε την κατ’ απόλυτη τιμή αντίθεση:

Το Κοράνι μας λέει οτι ο Αλλάχ δημιούργησε τον κόσμο σε έξι ημέρες (σε διάφορα εδάφια, και είπα οτι δεν πρόκειται να ισχυριστώ πως τα εδάφια 41:9-12 περιγράφουν δημιουργία σε οκτώ ημέρες). Η Εβραϊκή Βίβλος έχει ουσιαστικά την ίδια διάρκεια των έξι ημερών στην ιστορία της Γενέσεως (και η Βίβλος είναι πολύ αρχαιότερη από το Κοράνι, ένα δεδομένο που απλώς επισημαίνω εδώ), αλλά η διαφορά είναι οτι η Βίβλος δεν εξηγεί το τί εννοεί όταν λέει “ημέρα”. (Ασφαλώς, η απλούστερη ερμηνεία είναι οτι εννοεί επί λέξει την περίοδο κατά την οποία ο ουρανός είναι φωτεινός, γιατί η Βίβλος επιδεικνύει τον ίδιο διαχωρισμό μεταξύ της έννοιας “ημέρα” και του Ήλιου όπως και ο συγγραφέας του Κορανίου, το οποίο σημειώθηκε στην §1.5.2· αλλά ας είμαστε γενναιόδωροι και ας υποθέσουμε οτι η “ημέρα” δεν είναι η γνωστή-μας περίοδος των 24 ωρών, αλλιώς τα δύο “ιερά βιβλία”, Κοράνι και Βίβλος, πέφτουν στο επίπεδο βιβλίων κόμικς για μικρά παιδιά.) Αντίθετα με τη Βίβλο, στο Κοράνι ο Αλλάχ επιχειρεί να πει στο Μωάμεθ ποια είναι η διάρκεια μιας “ημέρας του Αλλάχ”, αν και ο Αλλάχ δίνει δύο διαφορετικές προσεγγίσεις. Στα εδάφια 22:47 και 32:5 ο Αλλάχ λέει οτι μια “ημέρα” για εκείνον είναι όσο 1000 χρόνια για τους ανθρώπους:

22:47 «Και σου ζητούν να επισπεύσεις την τιμωρία, και ο Αλλάχ με κανέναν τρόπο δεν θα ξεχάσει την υπόσχεσή Του, και ασφαλώς μία ημέρα για τον Κύριό σου είναι όσο χίλια χρόνια από εκείνα που εσείς μετράτε.»

32:5 «Αυτός ρυθμίζει την υπόθεση από τον ουρανό στη γη· τότε θα αναληφθεί προς Εκείνον σε μία μέρα, το μήκος της οποίας είναι χίλια χρόνια από εκείνα που εσείς μετράτε.»

Σημειώστε οτι αν και το 32:5 μιλά για μια συγκεκριμένη ημέρα, σε αντίθεση, το 22:47 μιλά γενικά για μια “ημέρα του Αλλάχ”. Επομένως από το 22:47 μπορούμε να συμπεράνουμε οτι όταν ο Αλλάχ αναφέρεται σε “ημέρα” γενικά, εννοεί ένα διάστημα 1000 ετών. Εντούτοις, στο εδάφιο 70:4 ο Αλλάχ θολώνει τα νερά λιγάκι, καθώς μιλά για ένα ιδιαίτερο είδος ημέρας (την ημέρα που παίρνει σε έναν άγγελο και σε μια ψυχή να αναληφθεί προς αυτόν), η οποία ισούται με 50.000 ανθρώπινα χρόνια:

70:4 «Προς Αυτόν ανεβαίνουν οι άγγελοι και το Πνεύμα σε μία ημέρα, το μέγεθος της οποίας είναι πενήντα χιλιάδες χρόνια.»

Δεν υπάρχει άλλο εδάφιο στο Κοράνι που να μας λέει πόσο διαρκεί μια “ημέρα του Αλλάχ”, εκτός από τα παραπάνω.

Το πρόβλημα είναι οτι ακόμα κι αν πάρουμε τη μεγαλύτερη διάρκεια των 50.000 ετών για μια ημέρα, τότε οι έξι ημέρες διαρκούν όχι περισσότερο από 300.000 έτη. Από αυτά, τα 4 Χ 50.000 = 200.000 έτη θα πρέπει να είναι ο χρόνος εντός του οποίου ο Αλλάχ δημιούργησε τη Γη και τοποθέτησε βουνά σ’ αυτή. Η διάρκεια αυτή, σαν απόλυτος αριθμός, είναι ένα τίποτα συγκρινόμενη με τα περίπου 4.500.000.000 έτη που είναι η επιστημονική εκτίμηση για την ηλικία της Γης. Δεδομένου οτι τα βουνά συνεχίζουν να σχηματίζονται (πάντοτε σχηματίζονται, ποτέ δεν σταμάτησαν), θα πρέπει να συγκρίνουμε αυτόν το μεγάλο αριθμό, το 4.500.000.000, με τον αριθμό 200.000 του Κορανίου για να δούμε το μέγεθος του λάθους. Αλλά ακόμη και αν θελήσουμε να είμαστε γενναιόδωροι και να θεωρήσουμε την αρχική περίοδο του σχηματισμού της Γης (χωρίς τα βουνά, όταν η επιφάνεια της Γης αποτελείτο κυρίως από λιωμένα πετρώματα), και πάλι καταλήγουμε σε ένα τερατώδες λάθος, συγκρίνοντας τα 2 Χ 50.000 = 100.000 έτη του Κορανίου με τα περίπου 500.000.000 της πραγματικότητας. Και φυσικά, αν θεωρήσουμε τη συνολική διάρκεια της Δημιουργίας, τότε πρέπει να συγκρίνουμε τα 300.000 έτη του Κορανίου με τα 13.700.000.000 της πραγματικότητας. Δεν θα αναφέρω καν το πόσο γελοίο ακούγεται το Κοράνι αν η “ημέρα του Αλλάχ” διαρκεί μόνο 1000 χρόνια (όπως μας λέει το 22:47) αντί για 50.000. Αυτό ονομάζεται “έλεγχος της πραγματικότητας” (“reality check”) για το Κοράνι, σε απόλυτους αριθμούς.

Αλλά και σε σχετικούς αριθμούς, η σύγκρουση με την επιστήμη δεν είναι ευκολότερη να τη χωνέψει κανείς. Ενώ στο Κοράνι ο λόγος (το πηλίκο) της δημιουργίας της Γης προς τη δημιουργία ολόκληρου του κόσμου (Γη και όλα τα άλλα) είναι 4 ημέρες / 6 ημέρες, ή 2/3, ή ~0,666 (το ~ σημαίνει “περίπου”), η αληθινή (επιστημονική) τιμή αυτού του λόγου είναι ο εξής αριθμός: 4.500.000.000 / 13.700.000.000 = ~0,328. Αυτό δεν είναι ούτε το μισό του ~0,666 του Κορανίου. Ας σημειωθεί οτι αυτό το λάθος — το σχετικό — είναι ανεξάρτητο του πόση διάρκεια έχει μια “ημέρα” του Κορανίου.

Δεδομένων όλων των παραπάνω, μπορούμε τώρα να εξετάσουμε τις παρακάτω δύο θεωρίες (για να εξηγήσουμε τα δεδομένα):

1. Ο Αλλάχ, ο αληθινός συγγραφέας του Κορανίου, ισχυρίζεται οτι η Γη δημιουργήθηκε πρώτη και ο ουρανός αργότερα, ή στην καλύτερη των περιπτώσεων ταυτόχρονα με τη Γη, αλλά σίγουρα όχι πριν από αυτήν· ενώ επιστημονικά γνωρίζουμε οτι το υπόλοιπο του σύμπαντος υπήρχε για περίπου 9 δισεκατομμύρια χρόνια πριν η Γη να αρχίσει να σχηματίζεται. Ο Αλλάχ μας λέει οτι του πήρε το πολύ 200.000 χρόνια να ολοκληρώσει τη δημιουργία της Γης, και το πολύ 300.000 χρόνια για ολόκληρο το σύμπαν, ενώ η επιστήμη μας λέει οτι οι αντίστοιχοι αριθμοί είναι 4.500.000.000 και 13.700.000.000. Τέλος, ο Αλλάχ μας λέει οτι ο λόγος της δημιουργίας της Γης προς το Σύμπαν είναι ~0,666, ενώ η επιστήμη μας λέει οτι αυτός ο λόγος είναι ~0,328. Ο Αλλάχ, αν και απείρως σοφός (και επομένως γνωρίζοντας όλες αυτές τις ασυμφωνίες με την πραγματικότητα και τα λάθη στα χρονικά μεγέθη), διατύπωσε τα θέματα όπως περιγράφηκε χωρίς κανένα λόγο, γιατί ακόμα και οι Βεδουΐνοι της εποχής του Μωάμεθ δεν θα διαφωνούσαν επί τη βάσει κάποιων αριθμών και μόνο, καθώς δεν είχαν καμιά προσωπική άποψη για τους αριθμούς αυτούς σχετικά με τη δημιουργία του κόσμου.

2. Ο Μωάμεθ, ο πραγματικός συγγραφέας του Κορανίου, χωρίς θεία φώτιση, ισχυρίστηκε όλα τα παραπάνω, τα οποία — πολύ αναμενόμενα — συγκρούονται με όλα όσα ξέρουμε από την επιστήμη σήμερα.

Ποια από τις δύο θεωρίες ακούγεται πιο πιστευτή, αγαπητέ Μουσουλμάνε αναγνώστη; Πρέπει να λάβουμε υπόψη οτι ο Αλλάχ είναι άπειρα σοφός, ενώ ο Μωάμεθ ήταν αγράμματος. Σχετικά με την κοσμολογία, ο Μωάμεθ είχε τη γνώση των συγχρόνων-του αρχαίων Αράβων, οι οποίοι κατείχαν κάποιες παραδοσιακές πίστεις που κυκλοφορούσαν σε εκείνη την περιοχή του κόσμου, περιλαμβάνοντας την Εβραϊκή πίστη περί δημιουργίας του κόσμου σε 6 ημέρες. Δεδομένου ενός απείρως σοφού νου από τη μια, και ενός αγράμματου και μη εμπνευσμένου από την άλλη, από ποιον από τους δύο νους θα αναμένατε μια τέτοια πλάνη για την πραγματικότητα;

Σημειώστε επίσης οτι, ανεξάρτητα από το ποιος είναι ο πραγματικός συγγραφέας του Κορανίου, τα παραπάνω λάθη ισχύουν σε κάθε περίπτωση. Είτε ο Αλλάχ τα διατύπωσε, είτε ο Μωάμεθ, παραμένουν λάθη. Το να προσπαθούμε να τα “εξαφανίσουμε” μέσω διαφόρων αυθαίρετων υποθέσεων συνεπάγεται την αντιεπιστημονική στάση του να πιστεύουμε πρώτα μια θεωρία ως σωστή, και έπειτα να παραμορφώνουμε τα δεδομένα, αλλά και να επινοούμε νέα και αυθαίρετα δεδομένα, προκειμένου να στηρίξουμε τη θεωρία που μας είναι τόσο αρεστή. Αν το κάνετε αυτό, μη μιλάτε περί επιστήμης παρακαλώ, γιατί δεν γνωρίζετε τί είναι αυτή.

Η θεωρία #1, προκειμένου να εξηγήσει γιατί η δημιουργία περιγράφεται σε λανθασμένη διάταξη και σε ασυμφωνία με τη σύγχρονη γνώση, υποθέτει οτι ο Αλλάχ προσπαθούσε να ευχαριστήσει τους Βεδουΐνους της εποχής του Μωάμεθ. Θα μπορούσε όμως ποτέ ο τόσο κοσμολογικά ευαίσθητος Βεδουΐνος να αισθανθεί δυσπιστία απέναντι στον Μωάμεθ αν το Κοράνι του έλεγε οτι τα αστέρια δημιουργήθηκαν πριν από τη Γη, οτι η Δημιουργία διήρκεσε τόσες μέρες όσες απαιτούνται για να υπάρχει συμφωνία με την πραγματικότητα (δηλαδή με τη σύγχρονη γνώση), και οτι ο λόγος της διάρκειας της δημιουργίας της Γης προς τη δημιουργία του σύμπαντος είναι ~1:3; Τί θα άλλαζε στη στάση του Βεδουΐνου προς τον Μωάμεθ, αφού ο πρώτος είχε ήδη δεχτεί μια τόσο απίστευτη ιδέα όπως οτι ο Μωάμεθ επικοινωνούσε κατευθείαν με το Θεό; Πώς μπορείς να είσαι τόσο σοφιστικέ ώστε να απορρίψεις μια αποκάλυψη λόγω κάποιων αριθμών (που είναι απλώς αριθμοί στο κάτω-κάτω), και την ίδια ώρα να είσαι τέτοιο παράδειγμα απλοϊκότητας και μωροπιστίας ώστε να δώσεις βάση σε έναν άνδρα που σου ζητά να απορρίψεις τους άλλους θεούς-σου και να πιστέψεις αυτόν επειδή μιλά με το μόνο Θεό; Δεν μπορείς να είσαι ιδιαίτερα έξυπνος και ιδιαίτερα μωρός ταυτόχρονα, έτσι δεν είναι; Κάτι δεν πάει καλά με τη θεωρία #1.

Περίληψη των Κοσμολογικών Παρατηρήσεων

Για να εξηγήσουμε τα δεδομένα που έχουμε από διάφορα εδάφια του Κορανίου που αφορούν στην κοσμολογία, και τα δεδομένα που παίρνουμε από επιστημονικές παρατηρήσεις, έχουμε τις ακόλουθες δύο θεωρίες:

1. Ο Αλλάχ είναι ο συγγραφέας του Κορανίου, και αυτά που λέει διαφωνούν με τη σύγχρονη γνώση επειδή ήθελε να ευχαριστήσει τους αρχαίους Βεδουΐνους (αν και κατά πάσα πιθανότητα εκείνοι διόλου δεν θα νοιάζονταν αν ο Αλλάχ περιέγραφε την πραγματικότητα όπως είναι), παραβλέποντας τη σημερινή σύγκρουση με την επιστημονική γνώση, αλλά και τη σημερινή-μας δυνατότητα να μιλάμε γι’ αυτή τη σύγκρουση.

2. Ο Μωάμεθ είναι ο συγγραφέας του Κορανίου, το οποίο δημιούργησε χωρίς θεϊκή φώτιση, και αυτά που λέει διαφωνούν με τη σύγχρονη γνώση επειδή αντικατοπτρίζουν τη γνώση του Μωάμεθ περί του περιβάλλοντος κόσμου, όπως αυτός παρουσιαζόταν στον απληροφόρητο νου-του.

Αν η θεωρία #1 είναι σωστή, τότε ο Αλλάχ ασφαλώς πέτυχε να ευχαριστήσει τους αγράμματους Βεδουΐνους, αλλά ταυτόχρονα πέτυχε να κάνει τα μικρά παιδιά του σήμερα να “σκάσουν απ’ τα γέλια” με τις ανοησίες και τα εξόφθαλμα λάθη της Κορανικής κοσμολογίας.

2. Η “Βιολογία” του Κορανίου

2.1 Κορανική “εμβρυολογία”, ή: “Πώς να περάσετε τις εξετάσεις χωρίς να διαβάσετε”

Πολύς ντόρος γίνεται στις μέρες-μας από τους Μουσουλμάνους σχετικά με την υποτθέμενη γνώση “εμβρυολογίας” (την ανάπτυξη του εμβρύου στη γυναικεία μήτρα) του Κορανίου. Αναρωτιούνται πώς είναι δυνατόν ο Μωάμεθ να κατείχε τέτοια γνώση, η οποία, επιπλέον, πιστεύουν οτι είναι σωστή. Στην παρούσα ενότητα θα δούμε οτι ο Μωάμεθ όντως μπορούσε να κατέχει αυτή τη γνώση, η οποία όμως είναι λανθασμένη, και — ακόμα χειρότερα — κλεμένη από το έργο του Γαληνού, του διάσημου αρχαίου Έλληνα ιατρού.

Πρώτα, ας δούμε τί είδους “εμβρυολογικές” πληροφορίες περιλαμβάνονται στο Κοράνι.

Στο εδάφιο 22:5, διαβάζουμε τα ακόλουθα:

22:5 «Ω ανθρωπότης! αν αμφιβάλλεις σχετικά με την Ανάσταση, τότε ιδού! Σε έχουμε δημιουργήσει Εμείς από το χώμα, κατόπιν από μια σταγόνα σπέρματος, μετά από έναν θρόμβο, μετά από ένα μικρό σωρό σάρκας, άμορφης και ασχημάτιστης, ώστε να σου [το] κάνουμε προφανές [...]»

Μια παρόμοια περιγραφή ξετυλίγεται στα εδάφια 23:12–14:

23:12 «Αληθώς δημιουργήσαμε τον άνθρωπο από ένα παράγωγο της υγρής γης·»

23:13 «Κατόπιν τον τοποθετήσαμε σαν μια σταγόνα (σπέρματος) σε κατάλυμα ασφαλές·»

23:14 «Μετά μετατρέψαμε τη σταγόνα σε θρόμβο, μετά μετατρέψαμε το θρόμβο σε μικρό σωρό, μετά μετατρέψαμε το μικρό σωρό σε οστά, μετά ντύσαμε τα οστά με σάρκα, και το φτιάξαμε ως ξεχωριστή οντότητα. Όθεν, ας είναι ευλογημένος ο Αλλάχ, ο Μέγιστος των δημιουργών!»

Τα παραπάνω εδάφια συνήθως συνοδεύονται από την εξήγηση οτι η αραβική λέξη για το «θρόμβο» είναι alaqa, που μπορεί επίσης να ερμηνευθεί ως «συσσώρευση αίματος». Αυτό προτείνεται ως ακλόνητη μαρτυρία της βαθιάς γνώσης εμβρυολογίας του Κορανίου, και το ερώτημα που τίθεται είναι: «Πώς είναι δυνατό να τα γνώριζε όλα αυτά ο Μωάμεθ;»

Η συμβουλή-μου προς τους Μουσουλμάνους είναι οτι θα έπρεπε να σταματήσουν να θέτουν αυτό το ερώτημα, γιατί η απάντηση μπορεί να είναι πολύ, μα πολύ ντροπιαστική.

Ο Μωάμεθ θα μπορούσε να γνωρίζει πολύ καλά αυτό που περιγράφεται στα 22:5 και 23:12–14 (που είναι λάθος σε κάθε περίπτωση, όπως θα δούμε ευθύς αμέσως), με δύο διαφορετικούς τρόπους:

Πρώτον, μέσω της άμεσης παρατήρησης. (Αυτή είναι η πιο ντροπιαστική πιθανότητα για τους Μουσουλμάνους.) Τα αρχαία Ισλαμικά κείμενα (οι χαντίθ) περιγράφουν διάφορες περιπτώσεις φοβερών φρικαλεοτήτων που διαπράχθηκαν σε ανθρώπους από τον Μωάμεθ — όχι κατευθείαν από το χέρι-του, αλλά έμμεσα, από το εκάστοτε “δεξί-του χέρι” (τους πιστούς Μωαμεθανούς άνδρες-του). Έχω περιγράψει επανειλημμένα τις φρικαλεότητες που αποκαλύπτουν τα ζωώδη ένστικτα του Μωάμεθ, εδώ, εδώ, και εδώ, οπότε δεν θα τις επαναλάβω στο παρόν κείμενο. Θα κάνω μνεία ενός μόνο περιστατικού, στο οποίο το θύμα ήταν μια γυναίκα, ονομαζόμενη Ασμά μπιντ Μαρουάν. Ήταν μια ποιήτρια που έγραψε στίχους εναντίον του Μωάμεθ. Στην αντίληψη του Μωάμεθ περί ηθικής, όποιος προσέβαλλε τον αυτοαποκαλούμενο «Απόστολο του Αλλάχ» λεκτικά, θα έπρεπε να τιμωρηθεί από το μαχαίρι ενός απο τους πιστούς-του. Πράγματι, όπως περιγράφεται στον ιμπν Ισχάκ:676, η Ασμά μπιντ Μαρουάν δολοφονήθηκε άνανδρα ενώ κοιμόταν, από έναν απο τους μπράβους του Μωάμεθ στο σπίτι-της, ενώ είχε τους πέντε γιους-της να κοιμούνται γύρω-της, ένας από τους οποίους ήταν ένα βρέφος που θήλαζε στο στήθος-της. Το “δεξί χέρι” του Μωάμεθ, ένας πιστός ονομαζόμενος Ουμαΰρ, της απομάκρυνε το βρέφος από το στήθος, και βύθισε το σπαθί-του στο κορμί-της. Το επόμενο πρωί στο τέμενος, ο Μωάμεθ, που είχε πληροφορηθεί για τη δολοφονία, είπε: «Βοήθησες τον Αλλάχ και τον Απόστολό του.» Ο Ουμαΰρ, προφανώς αισθανόμενος τύψεις, είπε: «Είχε πέντε γιους· δεν θα έπρεπε να αισθανθώ ενοχή;» «Όχι», απάντησε ο Μωάμεθ. «Το σκότωμά της είχε τόση σημασία όση έχει το χτύπημα των κεφαλιών που κάνουν δύο κατσίκες.» (!!!!!!)

Ας σημειωθεί οτι η παραπάνω διήγηση (χαντίθ) ελέγχεται από τους Μουσουλμάνους μελετητές ως λανθασμένη, κατασκευασμένη. Αυτό που έχει όμως σημασία για μας δεν είναι αν είναι αληθινή ή όχι η δολοφονία της Ασμά μπιντ Μαρουάν, αλλά το γεγονός οτι υπήρξε αυτή καθαυτή η διήγηση μεταξύ των πιστών Μουσουλμάνων. Το γεγονός της ύπαρξης της διήγησης αυτής είναι πέρα για πέρα αληθινό, αφού υπάρχει στον ιμπν Ισχάκ:676 — όποιος αμφιβάλλει, ας ανοίξει εκείνο το Ισλαμικό βιβλίο στην παράγραφο 676. Το οτι λοιπόν αυτές οι διηγήσεις υπήρχαν, σημαίνει οτι οι Μουσουλμάνοι της εποχής του Μωάμεθ (και αργότερα) το θεωρούσαν απόλυτα φυσιολογικό και “δίκαιο” να δολοφονηθεί μια γυναίκα στον ύπνο-της, να ξεκοιλιαστεί ενώ ήταν μεταξύ των παιδιών-της. Και η αναγγελία του Μωάμεθ περί σημαντικότητας της δολοφονίας ως δύο κατσικιών που χτυπούν τα κεφάλια-τους, ακόμη κι αν είναι κατασκευασμένη, δείχνει ανάγλυφα το τί θεωρούσαν “σημαντικό” και “ηθικά σωστό” εκείνοι οι Βεδουΐνοι Μουσουλμάνοι. Τέτοιοι άνθρωποι, επομένως, αναρωτιέται κανείς πόσες φορές είχαν δει στη ζωή-τους το ξεκοίλιασμα γυναικών ώστε να θεωρούν απολύτως ασήμαντη την παραπάνω δολοφονία, και να την αποδίδουν στον θρησκευτικό ηγέτη-τους. Αν πίστευαν οτι ο Μωάμεθ πίστευε οτι το να βυθίσεις ένα σπαθί στο σώμα μιας γυναίκας (και μητέρας!) έχει «τόση σημασία όση έχει το χτύπημα των κεφαλιών που κάνουν δύο κατσίκες», τότε δεν βλέπω γιατί εσύ, αγαπητέ-μου Μουσουλμάνε, θεωρείς “απίστευτο” το οτι ο Μωάμεθ είχε δει δολοφονίες εγκύων γυναικών, και συνεπώς γνώριζε πολύ καλά με τί μοιάζουν τα έμβρυα.

Όμως το τραγικό και συνάμα γελοίο της υπόθεσης είναι οτι το έμβρυο μοιάζει με θρόμβο αίματος (alaqa) μόνο όταν αφαιρεθεί διά της βίας από τη μήτρα της γυναίκας! Αλλά στην πραγματικότητα, το μικροσκοπικό έμβρυο που περιγράφεται στο δεύτερο στάδιο των Κορανικών εδαφίων 22:5 & 23:14 δεν είναι ένας θρόμβος αίματος, αλλά ένα σύνολο κυττάρων που του λείπει το αίμα, γιατί το κυκλοφοριακό-του σύστημα δεν έχει αναπτυχθεί ακόμη. Το αίμα που ενδέχεται να είδε ο Μωάμεθ (αν οι άνδρες-του ξεκοίλιασαν κάποιες άλλες γυναίκες, εκτός της Ασμά μπιντ Μαρουάν), ήταν το αίμα της μητέρας. Αυτό είναι ένα φοβερό σφάλμα που ο Αλλάχ δεν θα έπρεπε να είχε κάνει, αν ήταν πράγματι ο Αλλάχ που μιλά στα εδάφια 22:5 & 23:14.

Η δεύτερη εξήγηση για την πηγή της γνώσης του Μωάμεθ, μπορεί να μην είναι τόσο ντροπιαστική όσο η πρώτη, είναι όμως ντροπιαστική σε κάθε περίπτωση. Συγκεκριμένα, τα ανωτέρω Κορανικά εδάφια ακούγονται αλλόκοτα παρόμοια με μια παράγραφο κειμένου που είχε γραφεί τέσσερις αιώνες νωρίτερα από έναν Έλληνα γιατρό, τον Γαληνό. Το κείμενο του Γαληνού ακολουθεί στα αριστερά, τα Κορανικά εδάφια 23:13–14 στα δεξιά, και από κάτω-τους είναι η μετάφραση του κάθε κειμένου:

 

Γαληνός (“De Semine”):	Κοράνι, σούρα 23
Πάλιν δ’ ἐπὶ τὴν πρώτην τοῦ ζῴου σύστασιν ἐπανάγωμεν τὸν λόγον· καὶ ὅπως γε ἡμῖν εὔτακτός τε ἅμα καὶ σαφὴς γίγνοιτο, διελώμεθα τέτταρσι χρόνοις τὴν σύμπασαν τῶν κυουμένων δημιουργίαν. πρῶτος μέν, ἐν ᾧ κατὰ τὰς ἀμβλώσεις τε καὶ κατὰ τὰς ἀνατομὰς ἡ τοῦ σπέρματος ἰδέα κρατεῖ. κατὰ τοῦτον τον χρόνον οὐδ’ Ἱπποκράτης ὁ πάντα θαυμάσιος ἤδη που κύημα καλεῖ τὴν τοῦ ζῴου σύστασιν, ἀλλ’, ὡς ἀρτίως ἠκούσαμεν ἐπὶ τῆς ἑκταίας ἐκπεσούσης, ἔτι γονήν. ἐπειδὰν δὲ πληρωθῇ μὲν τοῦ αἵματος, ἡ καρδία δὲ καὶ ὁ ἐγκέφαλος καὶ τὸ ἧπαρ ἀδιάρθρωτα μὲν ᾖ καὶ ἀμόρφωτα, πῆξιν δ’ ἤδη τινὰ καὶ μέγεθος ἀξιόλογον ἔχῃ, δεύτερος μὲν οὗτος ὁ χρόνος ἐστί, σαρκοειδὴς δὲ καὶ οὐκέτι γονοειδής ἐστιν ἡ ουσία τοῦ κυήματος. οὐκοῦν δὲ γονὴν ἔτι προσαγορεύοντα τον Ἱπποκράτην τοιαύτην ἰδέαν εὕροις ἄν, ἀλλ’, ὡς εἴρηται, κύημα. τρίτος ἐπὶ τῷδε χρόνος, ἡνίκα, ὡς εἴρηται, τὰς μὲν τρεῖς ἀρχὰς ἔστιν ἰδεῖν ἐναργῶς, ὑπογραφὴν δέ τινα καὶ οἷον σκιαγραφίαν ἁπάντων τῶν ἄλλων μορίων. ἐναργεστέραν μὲν γὰρ ὄψει τὴν περὶ τὰς τρεῖς ἀρχὰς διάπλασιν, ἀμυδροτέραν δὲ τὴν τῶν κατὰ τὴν γαστέραν μορίων, καὶ πολὺ δὴ τούτων ἔτι τὴν κατὰ τὰ κῶλα. ταῦτα γὰρ ὕστερον, ὡς Ἱπποκράτης ὠνόμαζεν, ὀζοῦται, τὴν πρὸς τοὺς κλάδους ἀναλογίαν ἐνδεικνύμενος τῇ προσηγορίᾳ. τέταρτος δ’ οὗτός ἐστι καὶ τελευταῖος χρόνος, ἡνίκα ἤδη τά τ’ ἐν τοῖς κώλοις ἅπαντα διήρθρωται, καὶ οὐδ’ ἔμβρυον ἔτι μόνον, ἀλλ’ ἤδη καὶ παιδίον ὀνομάζει το κυούμενον ὁ θαυμάσιος Ἱπποκράτης, ὅτε καὶ ἀσκαρίζειν καὶ κινεῖσθαί φησιν, ὡς ζῴον ἤδη τέλειον.
Γαληνός (μετάφραση του συγγραφέα)	Συγγραφέας του Κορανίου:
Αλλά ας μιλήσουμε πάλι για την απαρχή του σχηματισμού του έμβιου όντος· και για να κάνουμε τη συζήτηση με τάξη και σαφήνεια, θα διαιρέσουμε την όλη δημιουργία του εμβρύου σε τέσσερα στάδια. Το πρώτο στάδιο είναι όταν — όπως φαίνεται σε εκτρώσεις και ανατομές — η μορφή του σπέρματος επικρατεί. Κατά το στάδιο αυτό, ούτε ακόμη κι ο Ιπποκράτης, ο καθ’ όλα θαυμαστός, δεν καλεί τη σύσταση του έμβιου όντος έμβρυο, αλλά — όπως ακούσαμε πρόσφατα στην περίπτωση έκτρωσης την έκτη ημέρα — ακόμη [την αποκαλεί] σπέρμα. Αλλ’ όταν γεμίζει με αίμα, η καρδιά και ο εγκέφαλος και το συκώτι είναι ακόμη χωρίς μορφή και ασχημάτιστα, εντούτοις έχουν κάποια στερεή σύνθεση και όχι αμελητέο μέγεθος. Αυτό είναι το δεύτερο στάδιο, κατά το οποίο η σύσταση του εμβρύου προσομοιάζει με αυτήν της σάρκας, και όχι του σπέρματος. Επομένως, δεν θα δείτε τον Ιπποκράτη να αποκαλεί το κύημα «σπέρμα» πλέον, αλλ’ ως ειπώθηκε, «έμβρυο». Το τρίτο στάδιο ακολουθεί τα προηγούμενα, όπως αναφέρθηκε, όταν είναι δυνατό να δούμε τα τρία κύρια μέρη ξεκάθαρα, σαν ένα είδος περιγράμματος, και ένα είδος σιλουέτας όλων των άλλων μελών. Θα δει τότε κανείς τη δημιουργία των τριών κύριων μερών ξεκάθαρα, λιγότερο καθαρά εκείνη των μελών της κοιλίας, και ακόμη [λιγότερο καθαρά] εκείνη των άκρων. Διότι αργότερα αυτά τα τελευταία σχηματίζουν “κλαδάκια”, όπως τα αποκαλούσε ο Ιπποκράτης, θέλοντας να δείξει την ομοιότητά τους με κλάδους. Και το τέταρτο και τελευταίο στάδιο είναι όταν όλα τα μέρη των άκρων έχουν πια σχηματιστεί, και ο θαυμαστός Ιπποκράτης αποκαλεί το κύημα όχι απλώς έμβρυο πλέον, αλλά ήδη “παιδάκι”, όταν λέει οτι τινάζεται και κινείται, σαν έμβιο ον πλήρως αναπτυγμένο.	13. Κατόπιν τον τοποθετήσαμε σαν μια σταγόνα (σπέρματος) σε κατάλυμα ασφαλές· 14. Μετά μετατρέψαμε τη σταγόνα σε θρόμβο, μετά μετατρέψαμε το θρόμβο σε μικρό σωρό, μετά μετατρέψαμε το μικρό σωρό σε οστά, μετά ντύσαμε τα οστά με σάρκα, και το φτιάξαμε ως ξεχωριστή οντότητα. Όθεν, ας είναι ευλογημένος ο Αλλάχ, ο Μέγιστος των δημιουργών!

Αυτό που παρατηρώ είναι οτι και οι δύο περιγραφές διαιρούν τη διαδικασία του σχηματισμού του εμβρύου σε τέσσερα στάδια. Τα τέσσερα στάδια του Κορανίου είναι: (1) σταγόνα σπέρματος (“nutfah”), (2) θρόμβος αίματος (“alaqa”), (3) μικρός σωρός σάρκας (“mudghah”), και (4) οστά ντυμένα με σάρκα («ξεχωριστή οντότητα»). Τα στάδια κατά τον Γαληνό είναι: (1) η μορφή του σπέρματος, (2) σάρκα με αίμα, (3) τρία κύρια μέρη και σιλουέτα των άλλων μερών, και (4) άκρα (με οστά) σχηματισμένα, πλήρως αναπτυγμένο παιδί. Υπάρχει μια ακόμα αναφορά στη θεωρία των “τεσσάρων σταδίων”, που δίνεται στο εδάφιο 40:67 ως ακολούθως: «Αυτός είναι Εκείνος που σε δημιούργησε (1) από χώμα, μετά (2) από μια σταγόνα (σπέρματος), μετά (3) από ένα θρόμβο, και μετά (4) σε ανέπτυξε σαν παιδί.» Αν και τα τέσσερα στάδια εδώ διαφέρουν, παραμένουν τέσσερα στάδια.

Αν δύο φοιτητές-μου μου είχαν δώσει τα παραπάνω κείμενα στις εξετάσεις-τους, θα κατηγορούσα εκείνον της δεξιάς στήλης για λογοκλοπή και αντιγραφή, και θα το βαθμολογούσα με ένα ολοστρόγγυλο κουλουράκι (0). Το κείμενό του μοιάζει με κακέκτυπη περίληψη, με καρικατούρα του κειμένου στ’ αριστερά, που είναι σαφώς πιο λεπτομερειακό, καλά δομημένο, και καλογραμμένο. Ο συγγραφέας του κειμένου στ’ αριστερά κάνει αρκετές αναφορές στην πηγή-του (Ιπποκράτης), την οποία ονομάζει — όπως κάθε επιστημονικό έργο οφείλει να κάνει — κάνοντας ακόμη και φιλοφρονήσεις. Αντίθετα, ο συγγραφέας του κειμένου στα δεξιά κάνει φιλοφρονήσεις μόνο στον εαυτό-του («Όθεν, ας είναι ευλογημένος ο Αλλάχ, ο Μέγιστος των δημιουργών!»). Πόσο ανήθικη^(*) επίδειξη αλαζονείας και περιαυτολογίας! Και πόσο τεράστια η απόσταση από αυτό που οι επιστήμονες σήμερα θεωρούν ως αποδεκτό επιστημονικό ήθος!

Οι Μουσουλμάνοι κάνουν πολλή φασαρία για έναν συγκεκριμένο γιατρό, τον Κήθ Μουρ (Keith Moore), ο οποίος, έχοντας πληρωθεί από τους Σαουδάραβες τη δεκαετία του 1980 για να δεχτεί μια θέση σε ένα Αραβικό πανεπιστημιακό ίδρυμα, υποστήριξε οτι η σύγχρονη εμβρυολογία συμφωνεί με τα τέσσερα στάδια που περιγράφονται στο Κοράνι. Οι Μουσουλμάνοι μιλάνε για τον Μουρ λες και είναι ο μόνος επιστήμονας που η γνώμη-του μετράει. Αγνοούν οτι υπάρχουν χιλιάδες άλλοι εμβρυολόγοι στον κόσμο, και οτι ακόμα και ο ίδιος ο Μουρ απέρριψε τις αρχικές φιλικές προς το Ισλάμ απόψεις-του σε ένα πιο πρόσφατο βιβλίο-του (όταν πια επέστρεψε στη Δύση και σταμάτησε να πληρώνεται σε πετροδόλλαρα). Αυτό που δεν αντιλαμβάνονται οι Μουσουλμάνοι είναι οτι η αρχική άποψη του Μουρ δεν υποστηρίζει το Κοράνι αλλά τον Γαληνό, τον αρχαίο Έλληνα γιατρό, που είναι ο πραγματικός συγγραφέας και δημιουργός της ιδέας των τεσσάρων σταδίων στην εμβρυϊκή ανάπτυξη.

Είναι ενδιαφέρον όμως οτι τόσο ο Γαληνός όσο και — φυσικά — το Κοράνι που κάνει τη λογοκλοπή κάνουν λάθος σχετικά με το πρώτο στάδιο του εμβρύου. Όπως γνωρίζει ακόμη και ο ημιμαθής άνθρωπος σήμερα, το πρώτο στάδιο του εμβρύου δεν είναι «η μορφή του σπέρματος» (ή «σταγόνα σπέρματος» σε Κορανική ορολογία), αλλά το γονιμοποιημένο ωάριο της γυναίκας. Γιατί άραγε ούτε το Κοράνι, ούτε βέβαια η πηγή-του, ο Γαληνός, δεν αναφέρουν καθόλου το ωάριο της γυναίκας, που είναι τόσο σημαντικό όσο και το μοναδικό σπερματοζωάριο που το γονιμοποιεί;^(*) Μήπως επειδή τα μικροσκόπια αναπτύχθηκαν μόνο κατά το 17^ο αιώνα; Αλλά αν ο Αλλάχ ήταν ο συγγραφέας του Κορανίου, δεν θα έπρεπε να τον εμποδίζει η μη ύπαρξη μικροσκοπίων! Δεν νομίζετε; Και μη μου πείτε πάλι για κείνους τους υπερευαίσθητους Βεδουΐνους, γιατί θα σας αποδώσω χαμηλότερη νοημοσύνη ακόμα κι από τη δική-τους. Νομίζετε πως θα αναστατώνονταν πραγματικά αν το Κοράνι έλεγε στο εδάφιο 23:13: «Μετά τον τοποθετήσαμε ως ζεύγος από δύο σπόρους, από τον άνδρα και τη γυναίκα, σε κατάλυμα ασφαλές»; Μα δεν τους κάηκε καρφάκι όταν ο Μωάμεθ απέρριψε τους άλλους θεούς-τους· γιατί να ενοχληθούν αν άκουγαν για «δύο σπόρους, από τον άνδρα και τη γυναίκα»; Μην προσποιήστε οτι είστε αφελείς, αγαπητοί-μου Μουσουλμάνοι αναγνώστες· είστε ευφυείς, συνεπώς πρέπει να μπορείτε να καταλάβετε οτι ο Αλλάχ θα μπορούσε να μιλήσει με τρόπους που ακούγονταν αποδεκτοί από τους αγράμματους αρχαίους Άραβες, και ταυτόχρονα να κάνουν εμάς τους άπιστους να προσηλυτιστούμε στο Ισλάμ, γιατί θα βλέπαμε αμέσως οτι αποκαλύφθηκε στον Μωάμεθ πληροφορία από μια Ύψιστη Σοφία. Αντί γι’ αυτό, το Κορανικό κείμενο είναι ακριβώς έτσι όπως θα αναμέναμε να είναι αν είχε συνταχθεί από έναν αγράμματο αρχαίο Άραβα.

Ένα ερώτημα παραμένει: αν ο Μωάμεθ αντέγραψε τον Γαληνό, ο οποίος έζησε τέσσερις αιώνες πριν από τον Μωάμεθ, και εφόσον ο Μωάμεθ ήταν αγράμματος, πώς θα μπορούσε ο Μωάμεθ να γνωρίζει περί της θεωρίας των τεσσάρων σταδίων εμβρυϊκής ανάπτυξης, του Γαληνού;

Και όμως, τίποτα δεν παραμένει μυστικό για πάντα, κρυμμένο από το φως της επιστημονικής έρευνας. Στη σελίδα αυτή, της οποίας ο συγγραφέας χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο “Dr. Lactantius”, διαβάζουμε τα ακόλουθα:

«Περίπου 26 βιβλία της εργασίας του Γαληνού μεταφράστηκαν στα Συριακά ήδη από τον 6^ο μ.Χ. αιώνα, από τον Σέργιο του Resh’ Aina (Ra’s al-Ain).[3] Ο Σέργιος ήταν ένας Χριστιανός ιερέας που σπούδασε ιατρική στην Αλεξάνδρεια και εργάστηκε στη Μεσοποταμία, πεθαίνοντας στην Κωνσταντινούπολη περίπου το 532 μ.Χ. Ανήκε στους Νεστοριανούς (Σύρους) Χριστιανούς που μετέφρασαν την ελληνική ιατρική βιβλιογραφία στα συριακά. Οι Νεστοριανοί υπέστησαν διώξεις από την καθεστηκυία τάξη της Εκκλησίας και κατέφυγαν στην Περσία, όπου έφεραν τις πλήρεις μεταφράσεις-τους της εργασίας των Ελλήνων ιατρών, και ίδρυσαν πολλές σχολές μάθησης. Η πιο φημισμένη από αυτές ήταν, μακράν, η μεγάλη ιατρική σχολή της Τζουντισαπούρ (Jundishapur), σε αυτό που ονομάζουμε σήμερα νοτιοανατολικό Ιράν, και που ιδρύθηκε το 555 μ.Χ. από τον Ανουσαρουάν (Anusharwan).

Η κύρια σύνδεση μεταξύ ισλαμικής και ελληνικής ιατρικής πρέπει να αναζητηθεί στην ιατρική του τέλους του έθνους των Σασσανιδών, και ειδικά στη σχολή της Τζουντισαπούρ μάλλον, παρά σ’ εκείνη της Αλεξάνδρειας. Την εποχή της ανόδου του Ισλάμ, η Τζουντισαπούρ βρισκόταν στην ακμή-της. Ήταν το πιο σημαντικό κέντρο ιατρικής της εποχής εκείνης, συνδυάζοντας τις σχολές της ελληνικής, ινδικής, και ιρανικής ιατρικής παράδοσης σε μια κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα που προετοίμασε το έδαφος για την ισλαμική ιατρική. Ο συνδυασμός των διαφορετικών σχολών ιατρικής προανήγγειλε τη σύνθεση που θα επιτυγχανόταν αργότερα στην ισλαμική ιατρική.[4]

Σύμφωνα με τους Μουσουλμάνους ιστορικούς της ιατρικής, συμπεριλαμβανομένων των ιμπν Αμπί Ουσαϋμπία (ibn Abi Usaybia) και αλ-Κίφτι (al-Qifti), ο πιο γνωστός απόφοιτος της Τζουντισαπούρ, από τους πρώτους, ήταν ένας γιατρός που ονομαζόταν αλ Χαρίθ ιμπν Καλάντα (Harith ibn Kalada).[5] Αντιμέτωπος με τη συλλογή των συριακών γραπτών των Ελλήνων ιατρών που είχαν πρόσφατα εισαχθεί στη Τζουντισαπούρ, είναι αδιανόητο οτι δεν θα είχε υπόψη-του τις θεωρίες του Γαληνού. Επιπρόσθετα, ο αλ Χαρίθ ήταν μεγαλύτερος από τον Μωάμεθ αλλά σύγχρονός του, και έγινε ένας από τους Συντρόφους του Προφήτη. Οι Μουσουλμάνοι ιστορικοί μας λένε οτι ο Μωάμεθ όντως ζητούσε ιατρικές συμβουλές από αυτόν[6], και οτι “η διδασκαλία-του ασφαλώς επηρέασε τον τελευταίο” [δηλ. τον Μωάμεθ].[7] Ο  Cyril Elgood γράφει:

“Μια τέτοια γνώση ιατρικής όπως αυτή που κατείχε ο Μωάμεθ, θα μπορούσε κάλλιστα να αποκτηθεί από τον Χαρίς μπιν Κάλντα [έτσι ακριβώς], έναν Άραβα που λέγεται οτι εγκατέλειψε την έρημο για κάποιο διάστημα και πήγε στη Τζουντισαπούρ να σπουδάσει ιατρική ... Μετά την επιστροφή-του ο Χαρίς εγκαταστάθηκε στη Μέκκα, και έγινε ο πιο επιφανής ιατρός των Αράβων της ερήμου. Το αν ασπάσθηκε ποτέ το Ισλάμ είναι αβέβαιο, αλλά αυτό δεν εμπόδισε τον Προφήτη από το να του στέλνει τους άρρωστους φίλους-του για να τον συμβουλεύονται.”[8] »

Οι αριθμοί σε αγκύλες αναφέρονται στις πηγές του παραπάνω κειμένου, τις οποίες ο αναγνώστης μπορεί να ελέγξει αφού επισκεφθεί την προαναφερθείσα ιστοσελίδα.

Ανεξαρτήτως του αν το παραπάνω αληθεύει ή όχι, σίγουρα προτείνει έναν εύλογο τρόπο με τον οποίο η πληροφορία από την αρχαία Ελληνική βιβλιογραφία θα μπορούσε να φτάσει ως τον Μωάμεθ, από στόμα σε στόμα· πληροφορία την οποία αργότερα ο Μωάμεθ απέδωσε στον Αλλάχ, πιθανώς πιστεύοντας τίμια οτι προέρχεται από τον Αλλάχ και όχι από το δικό-του νου. Και όμως, αυτή η πληροφορία είναι, όπως είδαμε, ελλιπής και ανακριβής. Ασφαλώς δεν μοιάζει με το είδος της “θείας γνώσης” που θα αναμέναμε από τον Αλλάχ.

Επομένως, δεδομένων όλων των προηγουμένων στοιχείων, για μια ακόμη φορά έχουμε δύο θεωρίες για να τα εξηγήσουμε:

1. Ο Αλλάχ είναι ο συγγραφέας των προαναφερθέντων εδαφίων. Περιέγραψε την εμβρυϊκή ανάπτυξη σε τέσσερα στάδια, με τρόπο που είναι ύποπτα παρόμοιος με εκείνον του Γαληνού, του διάσημου αρχαίου Έλληνα ιατρού, πιθανώς επειδή ο Αλλάχ ενέπνευσε και τον Γαληνό(;) ο οποίος εντούτοις ήταν ειδωλολάτρης. Σε κάθε περίπτωση, τα τέσσερα στάδια που περιγράφονται στο Κοράνι έχουν διάφορα λάθη και παραλείψεις, όπως οτι παρουσιάζουν το αρχικό έμβρυο ως ματωμένο θρόμβο σε στάδιο κατά το οποίο δεν έχει καν αναπτύξει το κυκλοφοριακό-του σύστημα, και — το πιο σοβαρό — οτι παραλείπουν να αναφέρουν την ύπαρξη του γυναικείου ωαρίου. Γενικά, ο Αλλάχ δεν αναφέρει τίποτε που απαιτεί μικροσκόπιο για να γίνει ορατό, για άγνωστους λόγους, που παραμένουν ανεξήγητοι από τη θεωρία αυτή.

2. Ο Μωάμεθ είναι ο συγγραφέας των προαναφερθέντων εδαφίων. Περιέγραψε την εμβρυϊκή ανάπτυξη σε τέσσερα στάδια, αντιγράφοντας (κάνοντας λογοκλοπή από) την εργασία του Γαληνού, του διάσημου αρχαίου Έλληνα ιατρού, πιθανώς έχοντας εξοικειωθεί με αυτήν μέσω συζητήσεων με γιατρούς που είχαν μελετήσει την αρχαία βιβλιογραφία. Όπως είναι αναμενόμενο, τα τέσσερα στάδια που αναφέρει ο Μωάμεθ έχουν λάθη και παραλείψεις, και δεν αναφέρουν τίποτε που απαιτεί μικροσκόπιο για να γίνει ορατό, για τον προφανή λόγο οτι τα μικροσκόπια εφευρέθηκαν μόλις το 17^ο αιώνα. Αυτό σημαίνει οτι ο Μωάμεθ δεν έλαβε πραγματικά την πληροφόρησή του από τον Αλλάχ, αλλά νόμισε οτι την έλαβε.

Όπως και πριν, το ερώτημα παραμένει: δεδομένων των ενδείξεων, και κάνοντας χρήση του ορθολογισμού και της αντικειμενικής-σας κρίσης, ποια από τις δύο θεωρίες σας φαίνεται πιο πιθανό να είναι σωστή;

2.2 Όλα τα είδη υπάρχουν κατά ζεύγη (βεβαίως...  αν είστε αλλήθωροι)

Κάποια εδάφια του Κορανίου ισχυρίζονται οτι όλα τα “φρούτα” στη γη, ή τα έμβια όντα γενικότερα, υπάρχουν κατά ζεύγη αρσενικών και θηλυκών. Κάποια από εκείνα τα εδάφια, παρόλο που εννοούν τα βιολογικά είδη (τα έμβια όντα) δεδομένων των συμφραζομένων εντός των οποίων βρίσκονται, είναι εντούτοις τόσο ασαφή που — εκτός συμφραζομένων — ακούγονται σαν ο Αλλάχ να λέει οτι όλα τα πράγματα (στο σύμπαν) υπάρχουν κατά ζεύγη. Μερικοί Μουσουλμάνοι δράττονται της ευκαιρίας για να ισχυριστούν οτι ο Αλλάχ θα εννοεί πράγματα όπως η ύλη και η αντιύλη, ζεύγη που έχουν ανακαλυφθεί στην πυρηνική φυσική του 20^ού αιώνα. Αυτός είναι ένας αρκετά κουτός ισχυρισμός, που αντικρούεται λογικά ως ακολούθως: αν ο Αλλάχ είπε «όλα τα πράγματα υπάρχουν κατά ζεύγη» (χωρίς να εννοεί μόνο όλα τα έμβια όντα, δηλαδή αγνοώντας τα συμφραζόμενα), τότε θα πρέπει να είναι όλα τα πράγματα, όχι μόνο αυτά που ταιριάζουν στην προαποφασισμένη-μας θεωρία· επομένως αρκεί να βρεθεί ένα αντιπαράδειγμα (κάτι που δεν ανήκει σε ζεύγος) για να καταρριφθεί η άποψη «όλα τα πράγματα». Πράγματι, όπως θα δούμε, υπάρχει πληθώρα “πραγμάτων” στη φύση που δεν ανήκουν σε ζεύγη. Αλλά κι αν ακόμη περιορίσουμε το νόημα στο «όλα τα βιολογικά πράγματα», δηλαδή όλα τα έμβια όντα, και πάλι βρίσκουμε πως δεν είναι αλήθεια οτι όλα τα έμβια όντα υπάρχουν κατά ζεύγη αρσενικών και θηλυκών. Ας δούμε τα σχετικά εδάφια (η έμφαση δική-μου):

13:3 «Και Εκείνος είναι που άπλωσε τη γη και έβαλε επάνω-της σταθερούς λόφους και ρέοντες ποταμούς, και από όλους τους καρπούς τοποθέτησε εκεί ένα ζεύγος (αρσενικό και θηλυκό). [...]»

36:34 «Και τοποθετήσαμε εκεί περιβόλια με χουρμάδες και σταφύλια, και προκαλέσαμε νερά πηγών να ξεχυθούν εκεί,»
36:35 «Ώστε να φάνε από τα φρούτα εκεί, που τα χέρια-τους δεν τα φτιάξανε. Δεν θα δώσουν, λοιπόν, ευχαριστίες;»
36:36 «Δόξα σ’ Εκείνον ο Οποίος δημιούργησε όλα τα ζεύγη αρσενικού και θηλυκού, εκείνα που δημιουργούνται από τη γη, και από μόνα-τους, και από εκείνα που αυτοί δεν γνωρίζουν!»

43:10 «Ο Οποίος έκανε τη γη να είναι ένα μέρος ξεκούρασης για σας, και έβαλε οδούς σ’ αυτή για σας, ώστε τυχαία να μπορείτε να βρείτε το δρόμο-σας·»
43:11 «Και ο Οποίος έστειλε κάτω νερό από τον ουρανό, με μέτρο, και αναζωογονήσαμε μια νεκρή γη εκεί. [...]»
43:12 «Εκείνος ο Οποίος δημιούργησε όλα τα ζεύγη, και έφτιαξε για σας πλοία και ζώα τα οποία οδηγείτε.»

51:48 «Και τη γη την απλώσαμε, πόσο ευλογημένος είναι ο Απλωτής!»
51:49 «Και όλα τα πράγματα τα δημιουργήσαμε κατά ζεύγη, ώστε τυχαία να μπορείτε να αναλογιστείτε.»

Τώρα ας εξετάσουμε κάθε εδάφιο προσεκτικά.

Το εδάφιο 13:3 μιλάει συγκεκριμένα για «καρπούς». Τώρα, αν το «καρπούς» ερμηνευθεί κατά κυριολεξία, δηλαδή μήλα, αχλάδια, ροδάκινα, μπανάνες, ακτινίδια, κλπ., τότε αυτό το εδάφιο είναι προφανώς λάθος, γιατί κανένα από τα φρούτα που μόλις ανέφερα δεν είναι αρσενικό ή θηλυκό. (Όταν τρώτε ένα μήλο, τρώτε ένα μήλο, όχι ένα “αρσενικό μήλο” ή ένα “θηλυκό μήλο” — ελπίζω πως αυτό είναι προφανές και μέρος της γνώσης του καθενός.) Και αν το «καρπούς» χρησιμοποιείται μεταφορικά για να εννοηθούν τα «φυτά» (μέσω ενός σχήματος λόγου που λέγεται “συνεκδοχή”, όπως όταν λέμε «μυαλό» για να εννοήσουμε «πολύ ευφυές άτομο»), τότε το εδάφιο 13:3 είναι πάλι λάθος, γιατί υπάρχουν κάποια φυτά που δεν είναι ούτε αρσενικά ούτε θηλυκά· δεν πολλαπλασιάζονται σεξουαλικά, αλλά ασεξουαλικά, μέσω μιας βιολογικής διαδικασίας που ονομάζεται “απόμειξη”. Κάποια τέτοια φυτά είναι εξαιρετικά κοινά. Ένα από αυτά είναι το ταπεινό αγριοραδίκι (βλ. εικόνα), το οποίο, καθώς είναι τόσο διαδεδομένο σε ολόκληρο τον κόσμο, θα πρέπει να υπήρξε κάτω απ’ τη μύτη του Μωάμεθ — μόνο που εκείνος δεν μπορούσε να “μυριστεί” το γεγονός οτι αυτό το ταπεινό φυτό θα στεκόταν σαν δεδομένο ενάντια στο εδάφιο 3 της σούρας 13.

Το ταπεινό αγριοραδίκι (Taraxacum officinale), ένας ασεξουαλικός εφιάλτης του Κορανίου

Επομένως βλέπουμε οτι με όποιον τρόπο και να ερμηνεύσουμε το «καρπούς» του 13:3, βρίσκουμε οτι το εδάφιο αυτό αντίκειται στην πραγματικότητα. Είτε ο Αλλάχ ήταν τσαπατσούλης όταν μίλησε για «όλους τους καρπούς» (πως τους τοποθέτησε κατά ζεύγη αρσενικού και θηλυκού) — μια τσαπατσουλιά που είναι ανάρμοστη για ένα πάνσοφο ον όπως ο Αλλάχ — είτε κάποιος που είχε πολύ επιφανειακή γνώση της φύσης σοφίστηκε το 13:3 (μαντέψτε ποιος).

Περνώντας τώρα στα εδάφια 36:34–36, βλέπουμε οτι (34) ο Αλλάχ μιλά για τη δημιουργία περιβολιών με καρπούς όπως χουρμάδες, σταφύλια, και νερά, (35) για να τρώνε οι άνθρωποι χωρίς να τους καλλιεργούν, ζητώντας-τους να είναι ευγνώμονες, (36) δοξάζοντας τον εαυτό-του επειδή έχει δημιουργήσει όλα τα σεξουαλικά ζεύγη, εκείνα που φυτρώνουν από τη γη, δηλαδή τα φυτά. Από αυτό βέβαια, λογικά δεν έπεται οτι όλα τα φυτά έχουν σεξουαλική αναπαραγωγή. Στη συνέχεια, η φράση «και από μόνα-τους» έχει ερμηνευθεί ως αναφερόμενη στους ανθρώπους από κάποιους ερμηνευτές, είτε στα ζώα από άλλους ερμηνευτές, γιατί τα ζώα κινούνται από μόνα-τους (τουλάχιστον τα περισσότερα, με την εξαίρεση κάποιων υδρόβιων ζώων που συμπεριφέρονται σαν φυτά). Κατόπιν ακολουθεί το «και από εκείνα που αυτοί δεν γνωρίζουν.» Η αντωνυμία «αυτοί» πρέπει να αναφέρεται σε ανθρώπους, που μπορεί να είναι οι μόνοι που δεν γνωρίζουν. Αλλά η λέξη «εκείνα» έχει επισημανθεί από κάποιους Μουσουλμάνους ως αναφερόμενη σε εντελώς εξωτικά πράγματα, όπως υποατομικά σωματίδια, ύλη και αντιύλη, κ.ά. Αυτή είναι μια εντελώς αυθαίρετη ερμηνεία, γιατί η όλη συζήτηση (τα συμφραζόμενα) από το 36:34 μέχρι αυτό το σημείο ήταν για πράγματα της γης· γιατί να κάνει ο Αλλάχ ξαφνικά ένα νοητικό άλμα και ν’ αρχίσει να μιλά για πυρηνική φυσική; Η φράση αυτή τότε θα ήταν ασυνάρτητη με τα προηγούμενα, και δεν θέλετε ο Αλλάχ-σας να μιλά ασυνάρτητα. Η φράση «και από εκείνα που αυτοί δεν γνωρίζουν» ονομάζεται γενικολογία, που σημαίνει οτι είναι τόσο γενική και ασαφής που μπορεί να καλύψει οτιδήποτε. Γιατί να πάει ο νους-μας στην πυρηνική φυσική και όχι σε ιδέες πολύ πιο προσιτές στον Μωάμεθ, όπως στο οτι υπάρχουν έμβια όντα που εμφανίζονται σε ζεύγη αρσενικού–θηλυκού, και που ο Μωάμεθ δεν γνώριζε; Αν ήμουν στη θέση του Μωάμεθ, σκεπτόμενος πονηρά, και ξέροντας οτι από γνώσεις έχω μαύρα μεσάνυχτα, θα φανταζόμουν οτι πρέπει να υπάρχουν κι άλλα ζωντανά πλάσματα, πέρα από αυτά που γνωρίζω, οπότε καλό θα ήταν να κάλυπτα κι αυτή την περίπτωση με μια γενικολογία, έτσι ώστε η “αποκάλυψή μου” να μη γίνει παρωχημένη με τη μετέπειτα γνώση. Γιατί αυτή η εξήγηση δεν είναι τόσο ικανοποιητική όσο η άλλη, κατά τη γνώμη-σας, αν δεν πιστεύουμε ήδη τη θεωρία οτι ο Αλλάχ είναι ο δημιουργός του Κορανίου; Αντικειμενικά, καί οι δύο ερμηνείες φαίνονται εξίσου πιθανές. Και, ειλικρινά, αν ο σκοπός του Αλλάχ ήταν να μας πείσει εμάς, τους σημερινούς απίστους, γιατί χρησιμοποίησε μια τέτοια ασαφή φράση; «Οι ασυνήθιστοι ισχυρισμοί απαιτούν ασυνήθιστα ισχυρές αποδείξεις», λέει ένα γνωμικό.  Το να πούμε οτι η φράση «και από εκείνα που αυτοί δεν γνωρίζουν» αναφέρεται στην πυρηνική φυσική είναι ένας ασυνήθιστος ισχυρισμός· και η ασαφής φράση του 36:36 είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από ασυνήθιστα ισχυρή απόδειξη για να τον υποστηρίξει.

Μια ακριβώς παρόμοια επιχειρηματολογία ισχύει και για τα εδάφια 43:10–12: δεν υπάρχουν αρκετές ενδείξεις (για να μην πούμε ασυνήθιστα ισχυρές ενδείξεις) οτι η φράση «δημιούργησε όλα τα ζεύγη» αναφέρεται σε οτιδήποτε άλλο εκτός από τα ζεύγη αρσενικού–θηλυκού που ο Μωάμεθ μπορούσε να παρατηρήσει.

Όσο για τα εδάφια της σούρας 51, αν και τα συμφραζόμενα αναφέρονται και πάλι στο γήινο περιβάλλον (στο 51:48), διαβάζουμε: «όλα τα πράγματα τα δημιουργήσαμε κατά ζεύγη» στο 51:49. Αυτό είναι λάθος με οποιονδήποτε τρόπο κι αν ερμηνευτεί η λέξη «πράγματα». Αν το «πράγματα» αναφέρεται γενικά στο σύμπαν, τότε υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που δεν υφίστανται κατά ζεύγη. Δεν μπορώ να βρω το άλλο μέλος του ζευγαριού π.χ. για τα Μετέωρα, για το υδρογόνο, τη βαρύτητα, τον Άρη, τον Κρόνο, τον Ήλιο, τον υπερβατικό αριθμό π, τον φανταστικό αριθμό i, την ανθρώπινη αντίδραση του σαρκασμού, και ένα μεγάλο αριθμό από άλλα «πράγματα» που είναι μοναδικά στο είδος-τους. Και αν το «πράγματα» σημαίνει τα έμβια όντα, και επομένως το «ζεύγη» αναφέρεται στην έννοια αρσενικό–θηλυκό, τότε πρώτον, ο Αλλάχ είναι και πάλι τσαπατσούλης με τη γλώσσα που χρησιμοποιεί, γιατί λέει «πράγματα» ενώ εννοεί «έμβια όντα»· και δεύτερον, κάνει λάθος, γιατί υπάρχουν πλείστα όσα έμβια όντα όπου δεν εφαρμόζεται η διάκριση αρσενικό–θηλυκό, όπως τα βακτήρια, πολλά πρώτιστα, οι μύκητες, και μεταξύ των ζώων, ορισμένα είδη τροχοφόρων — όλα όντα που διαφεύγουν την προσοχή κάποιου που έχει μόνο μια επιφανειακή γνώση του κόσμου της βιολογίας.

Ως συνήθως, δύο θεωρίες είναι διαθέσιμες:

1. Ο Αλλάχ, ο οποίος είναι πράγματι ο συγγραφέας του Κορανίου, επέλεξε να είναι τσαπατσούλης στη γλώσσα-του, και/ή λάθος στις προτάσεις-του. Ο Αλλάχ φυσικά γνωρίζει οτι ούτε τα «πράγματα» ούτε τα «όντα» υπάρχουν πάντα κατά ζεύγη κατηγοριών. Επέλεξε να πει λανθασμένα ή ανακριβή πράγματα ώστε ο μέσος Βεδουΐνος να συμφωνήσει μαζί-του, αλλά τα δισεκατομμύρια των μη-Μουσουλμάνων σήμερα να διαπιστώνουν οτι ο Αλλάχ μίλησε σαν αγράμματος άνθρωπος.

2. Ο συγγραφέας του Κορανίου είναι ο Μωάμεθ (χωρίς θεϊκή καθοδήγηση από τον Αλλάχ), οπότε όλα τα στοιχεία φαίνονται να ταιριάζουν μεταξύ-τους. Ο Μωάμεθ θα μπορούσε άριστα να είναι τσαπατσούλης στη γλώσσα-του, γιατί ήταν απλώς ένας άνθρωπος· και θα μπορούσε άριστα να κάνει λάθος σε αυτά που είπε, γιατί μίλησε μόνο για πράγματα που μπορούσε να δει με τα μάτια-του (μη έχοντας μικροσκόπια και φακούς) και που δεν μπορούσε να κατανοήσει καλά.

Ποια από τις δύο θεωρίες φαίνεται πιο λογική, εξηγώντας καλύτερα τα δεδομένα;

2.3 Ποιος κρατά τα πτηνά στον αέρα; (“The answer, my friend, is blowin’ in the wind...”)

Υπάρχει ένα εδάφιο στο Κοράνι, το περιεχόμενο του οποίου δεν είναι — αυστηρά κρίνοντας — η βιολογία, αλλά κάτι σαν τις πτήσεις και την αεροδυναμική. Αλλά, μη έχοντας μια τέτοια ειδική ενότητα σ’ αυτό το άρθρο, και καθώς το θέμα αφορά στα πτηνά, θα το σχολιάσω στην ενότητα περί βιολογίας. Υπάρχει λοιπόν το ακόλουθο εδάφιο στο Κοράνι, που μας εξηγεί το τί είναι αυτό που κάνει τα πτηνά να πετούν, ποιος τα βοηθά να μένουν μετέωρα στον αέρα χωρίς να πέφτουν:

16:79 «Μα δεν βλέπουν τα πτηνά, που μένουν ισορροπημένα στο μέσον του (αέρα και του) ουρανού; Τίποτα δεν τα κρατά εκεί ψηλά εκτός από (τη δύναμη του) Αλλάχ. Αληθώς, σ’ αυτό υπάρχουν σημάδια για εκείνους που πιστεύουν.»

Ο συγγραφέας του Κορανίου κάνει μια πραγματικά πολύ παράξενη δήλωση. Φαίνεται να μη γνωρίζει τί είναι αυτό που κρατά τα πουλιά «στο μέσον του (αέρα και του) ουρανού»! Σαν εντελώς ανίδεος, αποδίδει το φαινόμενο στη δύναμη του Αλλάχ. Η απάντηση όμως είναι γνωστή σε οποιονδήποτε έχει ακόμη και την παραμικρή γνώση περί του μέσου του αέρα (ο οποίος στην αρχαιότητα δεν γινόταν καλά κατανοητός — τον θεωρούσαν ως “τίποτα”), και περί της δομής του σώματος των πτηνών. Και δεν χρειάζεται καν επιστημονική γνώση για να κατανοήσει κανείς την απάντηση. Ιδού, προτιμώ να δώσω μια απάντηση “χωρίς σχόλια”, μέσω ενός σύντομου βίντεο που χρησιμοποιεί τα λόγια και τη μουσική ενός τραγουδιού του Μπομπ Ντύλαν:

Μια αγριόπαπια στέκεται σχεδόν ακίνητη στο μέσον του αέρα.
“The answer, my friend, is blowin’ in the wind...”

Φυσικά, στην απάντηση υπάρχει κάτι περισσότερο από απλώς το: «ο άνεμος φυσάει, οπότε τα πουλιά ανυψώνονται από αυτόν.» Υπάρχουν κάποια στοιχεία βιολογίας που χρειάζεται να ξέρει κανείς για να καταλάβει γιατί τα πουλιά μπορούν να πετούν αλλά εμείς δεν μπορούμε, ακόμα κι αν χτυπήσουμε τα χέρια-μας σαν φτερά πολύ γρήγορα, κι ακόμα κι αν προσαρμόσουμε κατασκευές όμοιες με φτερούγες στα χέρια-μας. Η γνώση βιολογίας λέει οτι τα κόκαλα των πτηνών είναι κούφια, το οποίο τους προσδίδει πολύ μικρό λόγο βάρους προς όγκο, και αυτό είναι που τα κάνει να σηκώνονται εύκολα στον αέρα από το έδαφος, ακόμα κι αν δεν φυσάει καθόλου ο άνεμος. Αλλά δεν χρειάζεται να κατέχει κανείς τέτοια εξειδικευμένη γνώση για να καταλάβει οτι κανένας Θεός δεν απαιτείται για να κρατά τα πουλιά σε ισορροπία στο μέσον του αέρα. Ο συγγραφέας του παρόντος κειμένου, έχοντας πρόσβαση σε τάξεις παιδιών του Δημοτικού στις Η.Π.Α., ηλικίας μεταξύ 10 και 12, ρώτησε αρκετά από αυτά: «Τί είναι αυτό που κάνει τα πουλιά να πετούν στον αέρα; Γιατί εμείς δεν μπορούμε να πετάξουμε, ενώ εκείνα μπορούν;» Οι ακόλουθες απαντήσεις ακούγονται ενδιαφέρουσες (οι απαντήσεις των παιδιών σε κόκκινο χρώμα, ενώ οι επιπλέον ερωτήσεις του συγγραφέα σε μπλε):

• Ένα 10χρονο αγόρι: «Ναι, πετάνε.» «Εντάξει, πετάνε, αλλά τί είναι αυτό που τα κάνει να μένουν στον αέρα; Γιατί δεν πέφτουν στο έδαφος;» «Χτυπούν τα φτερά-τους και μένουν.» «Αλλά γιατί, αν εμείς πηδήσουμε από κάποιο ύψος και χτυπήσουμε τα χέρια-μας γρήγορα σαν τα πουλιά, πέφτουμε και δεν μένουμε στον αέρα;» «Γιατί εμείς έχουμε βάρος.»

• Άλλο παιδί, ένα κορίτσι, 11 χρονών, ακολουθώντας περίπου την ίδια σειρά ερωτήσεων και αποκρίσεων όπως παραπάνω, διαφοροποίησε την απάντησή της μόνο κατά το τελευταίο σκέλος: «Γιατί δεν έχουμε φτερούγες, μόνο μπρατσάκια.»

• Ένα 12χρονο αγόρι: «Πετούν γιατί ανυψώνουν τα σώματά τους με τον άνεμο.» «Αλλά τί γίνεται αν δεν φυσάει καθόλου άνεμος, γιατί δεν πέφτουν τότε; Γιατί ένα πουλί μπορεί να ανυψωθεί ακόμα και μέσα στο δωμάτιό σου;» (Μετά από λίγη σκέψη:) «Γιατί δημιουργεί άνεμο χτυπώντας τις φτερούγες-του» (Α, ώστε δημιουργεί άνεμο! Αυτό το παιδί πιστεύει οτι ο άνεμος είναι απαραίτητος, πιθανώς κάνοντας διάκριση μεταξύ ανέμου και αέρα.)

• Ενδιαφέρον έχει η απάντηση μιας 10χρονης Τσιγγανοπούλας στην Ελλάδα, που δεν είχε πάει ποτέ πριν σχολείο, αλλά άρχισε την τυπική εκπαίδευσή της από εκείνη την ηλικία, και που ποτέ δεν είχε κάποια επαφή με Μουσουλμάνους ή με το Κοράνι (η θρησκεία-της είναι ο Χριστιανισμός): «Γιατί τα κρατάει ο Θεός.» Στην ερώτηση του συγγραφέα, «Γιατί ο Θεός δεν κρατάει κ’ εμάς στον αέρα;», αφού πρώτα ανασήκωσε τους ώμους-της, τελικά απάντησε: «Ο Θεός αγαπά τα πουλιά.» Αυτή ήταν η γνώμη ενός αγράμματου παιδιού.

Το συμπέρασμα, μάλλον, από τις παραπάνω συζητήσεις, είναι οτι όσο πιο λίγα γνωρίζει κανείς, τόσο πιο πιθανό είναι να δει το πέταγμα των πουλιών σαν μια πράξη όπου υπεισέρχεται η δύναμη του Θεού. Ο αγράμματος άνθρωπος τείνει να βλέπει το Θεό να ανακατεύεται παντού, σε κάθε ανεξήγητο γι’ αυτόν φαινόμενο.

Η σύγχυση της ταυτοποίησης του αέρα με το τίποτα μοιάζει να είχε επικρατήσει στην αρχαία σκέψη. Μια αξιοσημείωτη εξαίρεση ήσαν οι αρχαίοι Έλληνες διανοητές, που ανήγαγαν τον αέρα σε ένα από τα θεμελιώδη στοιχεία της φύσης (φωτιά, αέρας, νερό, και γη — η θεωρία του Εμπεδοκλή, με τον Αριστοτέλη να προσθέτει τον αιθέρα αμέσως μετά, ως πέμπτο στοιχείο), και ακόμα νωρίτερα, ως το μόνο θεμελιώδες στοιχείο (Αναξιμένης, 6^ος αι. π.Χ.). Αλλά, εν γένει, οι μη-φιλόσοφοι και ο κοινός κόσμος νόμιζαν οτι αυτό που υπάρχει πάνω από τα στερεά αντικείμενα της Γης είναι το τίποτα (δείτε το βιβλίο: “Nothing: A Very Short Introduction”, του Frank Close). Αυτή η σύγχυση διήρκεσε μέχρι τους χρόνους του Γαλιλαίου (17^ος αι. μ.Χ.) και την εφεύρεση του βαρομέτρου. Εν συντομία, ενώ οι φιλόσοφοι και οι διανοητές γενικά μπορούσαν να καταλάβουν την έννοια του αέρα που γεμίζει το χώρο, οι μη διανοούμενοι, και ιδιαίτερα οι αγράμματοι άνθρωποι συνέχεαν τον αέρα με το τίποτα.

Αυτό φαίνεται να εξηγεί την Κορανική φράση: «Τίποτα δεν τα κρατά [τα πτηνά] εκεί ψηλά» στο εδάφιο 16:79 δεδομένης της θεωρίας οτι ο συγγραφέας του Κορανίου ήταν ο Μωάμεθ. Αλλά δεδομένης της θεωρίας οτι συγγραφέας του Κορανίου ήταν ο Αλλάχ, το εδάφιο 16:79 γίνεται δύσκολο να εξηγηθεί. Στην καλύτερη περίπτωση, μπορεί να γίνει μια προσπάθεια να εξηγηθεί λέγοντας οτι «(η δύναμη του) Αλλάχ» που κρατά τα πτηνά ψηλά στον αέρα είναι η κατασκευή της δομής του σώματος των πτηνών, που μπορεί εν τέλει να αποδοθεί στον Αλλάχ. Μα, με αυτή τη λογική, τα πάντα μπορούν να αποδοθούν εν τέλει στον Αλλάχ, άρα δεν υπάρχει κανένας λόγος να ζητείται από τον αναγνώστη του Κορανίου να θαυμάσει ειδικά αυτό, δηλαδή το οτι τα πουλιά μπορούν να μείνουν ψηλά στον αέρα στο 16:79, και να αναμένεται να ανακαλύψει τον Αλλάχ σε κάτι τέτοιο.

2.4 Αυτά που ο συγγραφέας του Κορανίου δεν μπορούσε να δει

Ενδιαφέρον έχουν όχι μόνο εκείνα από τα θέματα βιολογίας στα οποία το Κοράνι αναφέρεται, αλλά και εκείνα στα οποία δεν αναφέρεται. Όσα παραλείπει είναι εξίσου αποκαλυπτικά με εκείνα που περιλαμβάνει.

Βλέπετε, αν ένα άτομο με αρκετή γνώση εξετάσει τον κόσμο της βιολογίας στον πλανήτη-μας σήμερα, θα εντυπωσιαστεί πιο πολύ από όσα δεν μπορεί να δει κανείς με γυμνό οφθαλμό, παρά με τα υπόλοιπα που φαίνονται.

Αν εξετάσουμε τα έμβια όντα της Γης, θα συμπεράνουμε οτι η Γη είναι ένας πλανήτης που κατοικείται κυρίως από βακτήρια, και στον οποίο επίσης υπάρχουν μερικές μεγαλύτερες μορφές ζωής.

Η πιο εκπληκτική παρατήρηση είναι οτι αν βάλουμε όλα τα βακτήρια στον ένα δίσκο μιας ζυγαριάς, και όλες τις άλλες μορφές ζωής (ζώα, δένδρα, κλπ) στον άλλο δίσκο, τότε η ζυγαριά θα κλίνει προς το μέρος των βακτηρίων! Η συνολική βιομάζα των βακτηρίων ξεπερνά σε βάρος όλα τα φυτά και τα ζώα μαζί!

Ο λόγος είναι οτι ένα γραμμάριο χώματος περιέχει κατά μέσο όρο 40.000.000 (40 εκατομμύρια) βακτήρια, και ένα κυβικό εκατοστό πόσιμου ύδατος (φυσικό, όχι από υδραγωγείο) έχει κατά μέσο όρο 1.000.000 βακτήρια. Όσο για το συνολικό αριθμό των βακτηρίων του πλανήτη-μας, ανέρχεται σε — κρατηθείτε! — περίπου 5.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000 (πέντε εννεάκις εκατομμύρια), σχηματίζοντας μια βιομάζα που ξεπερνά εκείνη όλων των φυτών και ζώων (πηγή)!

Το Κοράνι όμως φαίνεται να αγνοεί απολύτως τέτοια εντυπωσιακά γεγονότα.

Γιατί; Για ποιο λόγο η ύπαρξη των βακτηρίων δεν υποδεικνύεται ούτε καν έμμεσα στο Κοράνι;

Μήπως επειδή ο συγγραφέας-του δεν μπορούσε να τα δει;

Μα όχι!... Αυτό δεν μπορεί να είναι αλήθεια! Έτσι δεν είναι; Διότι αν ο συγγραφέας του Κορανίου δεν μπορούσε να δει τα τόσο σημαντικά για τη ζωή-μας βακτήρια  της Γης, τότε δεν είναι δυνατό να είναι ο Αλλάχ. Θα έπρεπε να είναι ο Μωάμεθ· ο Μωάμεθ, ο αγράμματος και αστοιχείωτος Βεδουΐνος, που δεν είχε δει μικροσκόπια ούτε στα πιο τρελά όνειρά του. Γιαυτό και δεν θα μπορούσε ποτέ να μιλήσει για πράγματα που δεν είχε δει!

Γιατί το Κοράνι δεν αναφέρει το DNA, αυτό το μόριο που αποδεικνύεται ύψιστης σημασίας στη βιολογία, και που ουσιαστικά καθορίζει το πώς η ζωή είναι στον πλανήτη-μας; Μη μου θέσετε πάλι εκείνο το σαχλό επιχείρημα περί των ιδιαίτερα ευαίσθητων Βεδουΐνων, γιατί θα με αναγκάσετε να διατυπώσω κάποιο δικό-μου εδάφιο που θα ακουγόταν εντελώς μυστήριο και ακατανόητο σ’ εκείνους, αλλά που θα αποκάλυπτε τη δομή του DNA σ’ εμάς. Έχω κάνει παρόμοιες ενέργειες στο παρόν κείμενο αρκετές φορές ως τώρα, άρα δεν σας συνιστώ να επιμείνετε οτι δεν μπορώ να το κάνω ξανά. Και δεν είμαι ούτε κατά το ελάχιστο σοφός όπως ο Αλλάχ. Ασφαλώς ο Αλλάχ θα μπορούσε να το διατυπώσει χιλιάδες φορές καλύτερα από ’μένα. Επομένως, πείτε-μου παρακαλώ, πώς μπορεί το Κοράνι να μας πει οτιδήποτε το ενδιαφέρον από βιολογική άποψη, όταν παραλείπει να αναφέρει έστω και έμμεσα την πιο σημαντική έννοια στη βιολογία, το μόριο που καθορίζει τη ζωή, το DNA;

Γιατί το Κοράνι δεν λέει λέξη για ζώα ή φυτά που ο Μωάμεθ δεν θα μπορούσε να γνωρίζει; Γιατί, για παράδειγμα, δεν αναφέρει τα μαρσιποφόρα, όπως τα καγκουρώ; Μήπως επειδή τα μαρσιποφόρα ζουν σε μακρινές ηπείρους, όπως η Αυστραλία και η Νότιος Αμερική, και ο Μωάμεθ ήξερε τόσο για τα καγκουρώ όσο ήξεραν εκείνα για τον Μωάμεθ; Και δεν είναι μόνο τα μαρσιποφόρα. Γιατί το Κοράνι δεν αναφέρει, ούτε έμμεσα έστω, οτιδήποτε για τους πιγκουΐνους (Ανταρκτική, νότιο ημισφαίριο), τις γαλοπούλες (Βόρεια Αμερική), τα πούμα (Αμερική), τα ιγκουάνα (νησιά Ειρηνικού) τις ζέβρες (υποσαχάρια Αφρική), τα πάντα (Κίνα), τους ευκαλύπτους (Αυστραλία), τα καρπούζια (υποσαχάρια Αφρική), τις μπανάνες (νοτιοανατολική Ασία), τις ντομάτες (Νότια Αμερική), ή τις πατάτες (επίσης Νότια Αμερική); Αντί γι’ αυτά, το Κοράνι διαρκώς μιλάει για καμήλες, χουρμάδες, και σταφύλια. Δεν ήξερε ο Αλλάχ πως υπάρχουν κι άλλα ζώα και φυτά εκτός από εκείνα που μπορούσε να δει ο Μωάμεθ; Πόσο “αιώνιο” και “καθολικό” μπορεί να είναι ένα βιβλίο του οποίου ο συγγραφέας δεν κάνει την παραμικρή νύξη για πανίδα και χλωρίδα που βρίσκεται εκτός Αραβίας;

Γιατί το Κοράνι δεν αναφέρει ούτε έμμεσα το γεγονός οτι τα έμβια όντα στη Γη δεν είναι μόνο τα φυτά και τα ζώα; Το γνωρίζετε αυτό; Υπάρχουν έμβια όντα που δεν είναι ούτε φυτά ούτε ζώα. Πράγματι, σύμφωνα με ένα παλαιότερο σύστημα ταξινόμησης στη βιολογία, υπάρχουν πέντε “βασίλεια” όντων, των οποίων τα φυτά αποτελούν ένα βασίλειο, και τα ζώα ένα άλλο· αλλά υπάρχουν τρία ακόμη βασίλεια. Το ένα είναι τα βακτήρια, που αναφέρθηκαν παραπάνω. Ένα τέταρτο βασίλειο είναι τα πρώτιστα, που περιλαμβάνει μικροσκοπικούς μονοκύτταρους οργανισμούς όπως τις αμοιβάδες και τα παραμήκια, που γίνονται ορατοί μόνο με μικροσκόπιο. (Με γυμνό οφθαλμό, ένα παραμήκιο τοποθετημένο σε ένα κομμάτι γυαλί μοιάζει με μια μετά βίας ορατή τελίτσα, τόσο μικρή που δεν γίνεται κατανοητό οτι πρόκειται για ζωντανό πλάσμα.) Και το πέμπτο βασίλειο είναι οι μύκητες, που περιλαμβάνει τις μούχλες και τα μανιτάρια. Ασφαλώς ο Μωάμεθ θα είχε δει κάποια μανιτάρια — σε κάποια όαση, χωμένα σε υγρή και σκιερή γωνιά, μακριά από την ξερή και καυτή άμμο της Αραβίας — αλλά γνώριζε τόσο λίγα που δεν μπορούσε να καταλάβει οτι τα μανιτάρια δεν είναι φυτά. (Τα μανιτάρια δεν έχουν χλωροφύλλη, γιαυτό δεν είναι πράσινα· οπότε δεν συνθέτουν την τροφή-τους μέσω του ηλιακού φωτός — όπως κάνουν τα φυτά — αλλά απομυζούν έτοιμα θρεπτικά συστατικά από από οργανική ύλη που αποσυντίθεται.) Αλλά ο Αλλάχ ασφαλώς γνωρίζει οτι υπάρχουν κι άλλα έμβια όντα στη Γη εκτός από τα φυτά και τα ζώα. Αν το Κοράνι δόθηκε στο Μωάμεθ από τον Αλλάχ, τότε γιατί ακούγεται σαν ο Αλλάχ να είναι ανίδεος γι’ αυτές τις άλλες μορφές ζωής;

Θα μπορούσα να συνεχίσω στο ίδιο μοτίβο με περισσότερα παραδείγματα, αλλά δεν θέλω να σας κουράσω. Όσο πιο λίγα γνωρίζετε για τον κόσμο της βιολογίας, τόσο πιο πολύ σας φαίνεται οτι το Κοράνι τα λέει θαυμάσια όσον αφορά στη βιολογία της Γης. Αυτό συμβαίνει γιατί όσο πιο λίγα ξέρετε, τόσο πιο πολύ το πνεύμα-σας είναι παρόμοιο με το πνεύμα του Μωάμεθ, γιαυτό και τόσο πιο πολύ συμφωνείτε μαζί-του. Αντίθετα, όσο πιο πολλά μαθαίνετε για τη βιολογία, τόσο καλύτερα βλέπετε το χάσμα μεταξύ της απλοϊκής, παιδικής άποψης του Κορανίου, και της πολύπλοκης πραγματικότητας. Όσο πιο πολλά μαθαίνετε, τόσο πιο πολύ ο νους-σας απομακρύνεται από τη γνώση του νου του Μωάμεθ, και τόσο πιο πολύ πλησιάζετε τη γνώση του Πάνσοφου Αλλάχ. Μην κρίνετε το Κοράνι όπως το κρίνει ένας αδαής, αγράμματος άνθρωπος. Μάθετε πρώτα, δείτε πόσα πολλά υάρχουν στον κόσμο αυτό, δείτε πόσα πολλά παραλείπονται στο Κοράνι, καταλάβετε πόσα χιλιόμετρα απέχει η πολύπλοκη πραγματικότητα από την Κορανική άποψη που είναι σαν του σημερινού 10χρονου παιδιού, και τότε μόνο διατυπώστε την κρίση-σας. Αν είστε αδαής και ανεκπαίδευτος στην επιστήμη, κάντε-μου σας παρακαλώ μια χάρη: σταματήστε να μιλάτε αλαζονικά περί επιστήμης, την οποία δεν γνωρίζετε, ανοίξτε το πνεύμα-σας στην επιστημονική γνώση, και αρχίστε να διαβάζετε και να μαθαίνετε για τον πλανήτη-μας και την πραγματικότητα.

3. Η “Γεωλογία” του Κορανίου

3.1 Γιατί υπάρχουν τα βουνά, ή: “βάζοντας το κάρο μπροστά απ’ το άλογο”

Υποθέστε οτι απλώνετε ένα κομμάτι ζυμάρι σε ένα τραπέζι, και “ανοίγετε φύλλο”. Φτιάχνετε το φύλλο αρκετά λεπτό και επίπεδο — πιο λεπτό κι από κείνα με τα οποία φτιάχνουν την Αραβική πίτα, για παράδειγμα — και κατόπιν τοποθετείτε ένα βιβλίο επάνω-του. Ας πούμε οτι το φύλλο είναι πλατύτερο από το βιβλίο, οπότε υπάρχουν κάποια μέρη του φύλλου που δεν καλύπτονται από το βιβλίο.

Τώρα αρχίζετε να σπρώχνετε το βιβλίο, πολύ αργά, προς μία κατεύθυνση. Τί θα παρατηρήσετε;

Αν το φύλλο δεν είναι ούτε πολύ κολλώδες (αποφύγετε να προσθέσετε βούτυρο), ούτε πολύ γλιστερό (αποφύγετε το πολύ αλεύρι), θα παραμείνει επίπεδο κάτω από το βιβλίο και θα μετακινηθεί μαζί-του, αλλά θα κάνει ζάρες εμπρός από το βιβλίο, προς την κατεύθυνση της κίνησης. Πίσω από το βιβλίο, μπορεί να διαρραγεί, οπότε θα δείτε τρύπες να σχηματίζονται στο φύλλο.

Το παραπάνω είναι παραπλήσιο με αυτό που συμβαίνει όταν οι τεκτονικές πλάκες της Γης κινούνται. Το φύλλο κάτω από το βιβλίο είναι η τεκτονική πλάκα. Οι ζάρες εμπρός από το βιβλίο (“εμπρός” προς την κατεύθυνση της κίνησης) είναι τα βουνά. Και οι τρύπες πίσω από το βιβλίο είναι τα ηφαίστεια. Στην πραγματικότητα, βέβαια, δεν υπάρχει τίποτε που να αντιστοιχεί στο βιβλίο. Η όλη τεκτονική πλάκα αντιστοιχεί στο κινούμενο κομμάτι του φύλλου. Εκεί που συναντά άλλες τεκτονικές πλάκες, σχηματίζονται όρη· και εκεί που διαρρηγνύεται, απομακρυνόμενη από άλλες τεκτονικές πλάκες, εκρήγνυνται ηφαίστεια.

Οι τεκτονικές πλάκες της Γης

Τώρα, ισχύει οτι στα σημεία που σχηματίζονται όρη και ηφαίστεια, συμβαίνουν συχνοί και δυνατοί σεισμοί, γιατί η γη είναι ασταθής εκεί. Ο καθένας, υποθέτω, έχει ακούσει για τους ισχυρούς σεισμούς που συμβαίνουν στο ορεινό Πακιστάν, Αφγανιστάν, Κασμίρ, Θιβέτ, Νεπάλ, και αλλού, λόγω της σφοδρής σύγκρουσης της Ινδικής υπο-ηπείρου με την υπόλοιπη Ασία· μια σύγκρουση που είναι υπεύθυνη για το σχηματισμό της οροσειράς των Ιμαλαΐων, τα οποία συνεχίζουν να σχηματίζονται και να υψώνονται. Το ίδιο ισχύει για τις Άνδεις της Νότιας Αμερικής, μια άλλη ορεινή περιοχή που είναι επιρρεπής σε σεισμούς. Γενικά, εκεί που σχηματίζονται όρη, συμβαίνουν σεισμοί.

Κάθε μαύρη κουκκίδα στο χάρτη αυτό είναι ένας τόπος όπου συνέβη ισχυρός σεισμός τον προηγούμενο αιώνα (British Geological Survey © NERC).
Σημειώστε πώς οι κουκκίδες συσσωρεύονται σε ορεινές περιοχές (συμπεριλαμβανομένων των ωκεανών),
και ουσιαστικά μας δείχνουν τα όρια των τεκτονικών πλακών.

Δεν τρέμουν από σεισμούς όλα τα βουνά, αλλά αν θέλετε να αποφύγετε τους σεισμούς, ένας καλός μνημονικός κανόνας είναι: «Μείνετε μακριά από βουνά»! Πηγαίνετε στην Αυστραλία για παράδειγμα, που βρίσκεται στο μέσον μιας τεκτονικής πλάκας, της Αυστραλιανής Πλάκας· ουσιαστικά δεν έχει σεισμούς εκεί. Ή πηγαίνετε στη Σιβηρία, άλλη μια αχανή επίπεδη έκταση γης: ούτε όρη, ούτε σεισμοί. Η πηγαίνετε στην Αφρικανική Σαχάρα, στην πεδιάδα του Αμαζονίου της Νότιας Αμερικής, στις Ανατολικές Η.Π.Α. ή τον Καναδά, κ.ο.κ. — απλά δείτε τον προηγούμενο χάρτη αν θέλετε να βρείτε ένα ασφαλές μέρος.

Τί μας πληροφορεί το Κοράνι;

Ακριβώς το αντίθετο. Σύμφωνα με την Κορανική σοφία, ο Αλλάχ τοποθέτησε τα βουνά στη Γη έτσι ώστε η γη να μην τρέμει! Αλήθεια, έτσι λέει το Ιερό Βιβλίο του Ισλάμ. Ιδού:

31:10 «Εκείνος [ο Αλλάχ] δημιούργησε το στερέωμα χωρίς κάποιες κολώνες που να μπορείς να δεις. Τοποθέτησε στη γη βουνά που στέκονται ασάλευτα, έτσι ώστε η γη να μην τρέμει μ’ εσάς [επάνω-της].»

Έτσι λέει, όπως το διαβάσατε: ο Αλλάχ έβαλε τα βουνά που είναι “ασάλευτα” (ορίστε;;) έτσι ώστε η γη να μην τρέμει «μ’ εσάς» (τους πιστούς). Με άλλα λόγια, στο Κοράνι έχουμε την ακόλουθη σχέση αιτίου–αιτιατού: το αίτιο είναι τα βουνά· το αποτέλεσμα είναι η σταθερότητα της γης. Συμφωνεί αυτό με τη σύγχρονή μας γνώση περί τεκτονικών πλακών;

Η σύγχρονη επιστήμη (όπως εξηγήθηκε πρωτύτερα μέσω της αναλογίας του βιβλίου και του φύλλου) μας λέει οτι η σχέση αιτίου και αιτιατού είναι διαφορετική: το αίτιο είναι η κίνηση των τεκτονικών πλακών· το αιτιατό (αποτέλεσμα) είναι ο σχηματισμός βουνών (“ρυτίδες” στο φλοιό της Γης) και βέβαια ηφαιστείων (των οποίων το Κοράνι φαίνεται να αγνοεί την ύπαρξη — αναρωτιέμαι γιατί!), δραστηριότητα που φυσικά συνοδεύεται από σεισμούς. Έτσι, τα βουνά δεν είναι “σταθεροποιητικοί παράγοντες” που υπάρχουν χάρη στην ευσπλαχνία του Αλλάχ προς τους ανθρώπους («έτσι ώστε η γη να μην τρέμει μ’ εσάς [επάνω-της]»), αλλά αναγκαία και αναπόφευκτα αποτελέσματα της κίνησης των τεκτονικών πλακών. Όπως και οι ρυτίδες στο φύλλο, τα βουνά θα σχηματιστούν ούτως ή άλλως, είτε του αρέσει του Αλλάχ είτε όχι — εκτός αν ο Αλλάχ μας έβαζε σε ένα εντελώς διαφορετικό σύμπαν, με εντελώς άλλους φυσικούς νόμους. Αλλά με αυτούς τους νόμους της φυσικής που έχουμε, ο Αλλάχ δεν έχει επιλογή: εφόσον υπάρχει κίνηση των τεκτονικών πλακών, οι “ρυτίδες” θα σχηματιστούν με μαθηματική βεβαιότητα. Και οι “ρυτίδες” εκείνες δεν σταματούν τη γη από το να τρέμει, όπως αναφέρθηκε νωρίτερα και όπως συμπεραίνουμε από τα δεδομένα, που δείχνουν οτι οι πιο επιρρεπείς σε σεισμούς περιοχές της Γης είναι οι ορεινές περιοχές που βρίσκονται στα όρια όπου συγκρούονται οι τεκτονικές πλάκες (βλ. χάρτες).

Ασφαλώς, υπάρχουν και τα “παλαιά” βουνά (όπως τα αμερικανικά Απαλάχια), που στο μακρινό παρελθόν βρίσκονταν σε αρχαία σύνορα τεκτονικών πλακών, αλλά μετά από δεκάδες εκατομμύρια χρόνια οι πλάκες άλλαξαν σχήμα, και τα παλιά βουνά βρίσκονται τώρα σε περιοχές μη επιρρεπείς σε σεισμούς. Αλλά ούτε αυτό σημαίνει οτι τα παλαιά όρη είναι εκεί έτσι ώστε να σταματούν τους σεισμούς από το να συμβαίνουν. Σημαίνει απλώς οτι τα όρη αυτά είναι “ξεχασμένα” πλέον από τους σεισμούς, διαβρωνόμενα σιγά-σιγά από τον αέρα και το νερό — σαν ρυτίδες στο φύλλο που δημιουργήσατε στο παρελθόν και κατόπιν τις αφήσατε ήσυχες, μετακινώντας το βιβλίο προς διαφορετική κατεύθυνση.

Για άλλη μια φορά, δύο θεωρίες είναι διαθέσιμες:

1. Ο Αλλάχ, χωρίς να καταλαβαίνει ποιο είναι το αίτιο και ποιο το αιτιατό, δήλωσε οτι τοποθέτησε τα βουνά εκεί που είναι τώρα, έτσι ώστε η γη να μην τρέμει και οι άνθρωποι να αισθάνονται ασφαλείς. Στην πραγματικότητα, οι τεκτονικές πλάκες κινούνται, και η κίνησή τους έχει σαν αποτέλεσμα τους σεισμούς, τις “ρυτίδες” (όρη), και τις “οπές” (ηφαίστεια). Ο Αλλάχ παρέλειψε να αναφέρει τα στενά σχετιζόμενα με το θέμα ηφαίστεια.

2. Ο Μωάμεθ, χωρίς να καταλαβαίνει ποιο είναι το αίτιο και ποιο το αιτιατό, δήλωσε οτι ο Αλλάχ τοποθέτησε τα βουνά εκεί που είναι τώρα, έτσι ώστε η γη να μην τρέμει και οι άνθρωποι να αισθάνονται ασφαλείς. Στην πραγματικότητα, οι τεκτονικές πλάκες κινούνται, και η κίνησή τους έχει σαν αποτέλεσμα τους σεισμούς, τις “ρυτίδες” (όρη), και τις “οπές” (ηφαίστεια). Ο Μωάμεθ δεν ανέφερε τα ηφαίστεια γιατί κανένα ενεργό ή αναγνωρίσιμο ηφαίστειο δεν υπάρχει στη νότια Αραβία· οπότε ο Μωάμεθ, ως αγράμματος που ήταν, δεν μπορούσε να πληροφορηθεί για την ύπαρξή τους ούτε μέσω βιβλίων ή παπύρων.

Ποια από τις δύο θεωρίες μοιάζει πιο πιθανή; Θα μπορούσε ποτέ ο Αλλάχ «να μην καταλαβαίνει» ποιο είναι το αίτιο και ποιο το αιτιατό; (Υπάρχει τίποτε που ο Αλλάχ “δεν καταλαβαίνει”;) Θα μπορούσε ποτέ ο Αλλάχ να μη γνωρίζει οτι τα ηφαίστεια σχετίζονται άμεσα με το σχηματισμό των βουνών; Ή μήπως θα ήταν πιο λογικό να υποθέσουμε οτι ο Μωάμεθ ήταν εκείνος που αντέστρεψε τη σχέση αίτιου και αιτιατού (βάζοντας “το κάρο μπροστά απ’ το άλογο”, όπως λένε οι Αμερικάνοι), και φυσικά παρέλειψε να πει για τα ηφαίστεια γιατί δεν είχε ποτέ ακούσει γι’ αυτά, ή αν είχε ακούσει, θα ήσαν για ’κείνον κάτι το εντελώς απόμακρο και εξωτικό στο μυαλό-του; Επαφίεται σ’ εσένα, αγαπητέ Μουσουλμάνε αναγνώστη, να αποφασίσεις — αλλά αντικειμενικά παρακαλώ.

3.2 Η “ωκεανολογία” του Κορανίου, ή: “βλέποντας σχήματα στα σύννεφα, για να πούμε κάτι”

Στο σημείο αυτό ερχόμαστε να εξετάσουμε ισχυρισμούς — σχετικούς με την επιστημονική αξία του Κορανίου — που ακούγονται μάλλον σαν να κοιτά κανείς τα σύννεφα και να νομίζει πως βλέπει οικεία σχήματα σ’ αυτά· δηλαδή να χρησιμοποιεί τη φαντασία-του για να επινοήσει πληροφορία που είναι απούσα από το κείμενο. Συναντήσαμε ήδη ένα τέτοιο παράδειγμα: ήταν όταν η φράση «και από εκείνα που αυτοί δεν γνωρίζουν» (36:36) ερμηνεύθηκε από κάποιους Μουσουλμάνους ως υποτιθέμενα αναφερόμενη σε υποατομικά σωματίδια! (Δείτε-την.) Εδώ θα δούμε άλλο ένα παράδειγμα στο οποίο λόγος του Κορανίου διαστρεβλώνεται ώστε το νόημά του να ταιριάζει με γνώση που υποτίθεται πως είναι σύγχρονη και επιστημονική (παρόλο που δεν είναι).

Τα σχετικά εδάφια είναι τα 25:53 και 55:19–20, τα οποία μιλούν για «δύο θάλασσες». Συγκεκριμένα:

25:53 «Και έχει ελευθερώσει τις δύο θάλασσες· η μία είναι με γλυκό νερό και εύγευστη, και η άλλη είναι αλμυρή και πικρή· και έχει βάλει μεταξύ-τους έναν τρομερό, απαραβίαστο φραγμό.»

55:19–20 «Ελευθέρωσε τις δύο θάλασσες, συναντούν η μία την άλλη· οικοδόμησε ένα φραγμό ανάμεσά τους, δεν τον παραβιάζουν.»

Τα εδάφια 55:19–20 ακούγονται σαν επανάληψη του 25:53, εκτός του οτι έχουν λιγότερες λεπτομέρειες: δεν γίνεται αναφορά σε αλμυρό ή γλυκό νερό. Ίσως το εδάφιο 35:12 να είναι επίσης σχετικό, γιατί μιλά για αλμυρές και πικρές θάλασσες, αν και όχι για φραγμό ανάμεσά τους:

35:12 «Οι δε δύο θάλασσες δεν μοιάζουν μεταξύ-τους: αυτή, δροσερή, γλυκιά, πόσιμη, αυτή (η άλλη) πικρή, αλμυρή.»

Τα παραπάνω εδάφια, και ειδικά τα δύο πρώτα, έχουν ερμηνευθεί από Μουσουλμάνους που διακρίνουν σχήματα στα σύννεφα ως αναφερόμενα στο ακόλουθο φυσικό φαινόμενο: όταν το γλυκό νερό ενός ποταμού συναντήσει το αλμυρό νερό της θάλασσας, ένας κάποιος “φραγμός” σχηματίζεται μεταξύ των δύο ειδών νερού που έχουν διαφορετική αλμυρότητα, φαινόμενο που μπορεί κανείς εύκολα να το δει από ψηλά (π.χ., από την κορυφή ενός λόφου — βλ. εικόνα, παρακάτω), και να το εξετάσει από κοντά (π.χ. με μια βάρκα).

Ένας ποταμός εκβάλλει στη θάλασσα. Το σύνορο της διαφορετικής αλμυρότητας διακρίνεται καθαρά στο κάτω μέρος της εικόνας.

Οι Μουσουλμάνοι αρέσκονται να μιλούν χρησιμοποιώντας τις εξής εκφράσεις: «Η μοντέρνα επιστήμη έχει ανακαλύψει οτι σε μέρη όπου δύο θάλασσες συναντώνται, υπάρχει ένας φραγμός μεταξύ-τους. Αυτός ο φραγμός χωρίζει τις δύο θάλασσες σε τρόπο ώστε η κάθε θάλασσα να έχει τη δική-της θερμοκρασία, αλμυρότητα, και πυκνότητα.» Αυτό ονομάζεται πυκνοκλινές (αγγλ. pycnocline) όταν πρόκειται για έντονη μεταβολή πυκνότητας, και αλοκλινές όταν πρόκειται για έντονη μεταβολή αλμυρότητας. Εμάς μας ενδιαφέρει περισσότερο το αλοκλινές. Μερικές φορές οι Μουσουλμάνοι ερμηνεύουν τα Κορανικά εδάφια ως αναφερόμενα στο αλοκλινές όπου ποταμός συναντά θάλασσα, και άλλες φορές όπου θάλασσα συναντά θάλασσα, όπως π.χ. όπου η Μεσόγειος συναντά τον Ατλαντικό.

Με τη διαφορά οτι... υπάρχουν κάποια κενά στη θεώρηση αυτή. Πρώτ’ απ’ όλα, το εδάφιο 25:53 δεν μπορεί να αναφέρεται στην περίπτωση όπου θάλασσα συναντά θάλασσα, όπως η Μεσόγειος με τον Ατλαντικό, γιατί λέει οτι μία από τις δύο είναι «με γλυκό νερό και εύγευστη». Αυτή θα πρέπει να είναι ο Ατλαντικός, καθώς από τις δύο είναι εκείνη με ελαφρώς χαμηλότερη αλμυρότητα από τη Μεσόγειο.^(*) Εγώ πάντως συνιστώ στους Μουσουλμάνους να μη πιουν νερό από τον Ατλαντικό για να εξετάσουν αν είναι γλυκό και εύγευστο! Το 25:53 μπορεί μόνο να αναφέρεται σε περίπτωση όπου ποταμός συναντά θάλασσα. Μα τότε δεν χρειαζόμαστε τη «μοντέρνα επιστήμη» για να μας πληροφορήσει! Το φαινόμενο αυτό μπορεί εύκολα να το δει κανείς, όπως ήδη ειπώθηκε, από την κορυφή ενός λόφου, και μπορεί να εξεταστεί από κοντά, με βάρκα. Οι αρχαίοι ναυτικοί γνώριζαν γι’ αυτό. Ο Αριστοτέλης, που έζησε 1000 χρόνια πριν από τον Μωάμεθ, αναφέρθηκε σ’ αυτό ως εξής: «Το πόσιμο, γλυκό νερό, επομένως, είναι ελαφρό, και συγκεντρώνεται στο σύνολό του· το αλμυρό νερό είναι βαρύ και μένει πίσω [έμφαση πρόσθετη].» Δύτες μαργαριταριών στον Περσικό Κόλπο επίσης γνώριζαν γι’ αυτό. Μέσα στα αλμυρά νερά του Περσικού Κόλπου υπάρχουν πηγές γλυκού νερού που κείνται περίπου 4 με 6 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Μια τέτοια γνωστή πηγή είναι στο `Ain Ighmisaâ, που βρίσκεται βορειοανατολικά της πόλης Jubail της Σαουδικής Αραβίας. Επίσης, το Δέλτα του Νείλου βρίσκεται τόσο κοντά στα παλαιά εδάφη του Μωάμεθ! Γιατί να χρειαζόμαστε τη «μοντέρνα επιστήμη» για να γνωρίζουμε γι’ αυτό το φαινόμενο; Και γιατί δεν έπρεπε να είχε ακούσει γι’ αυτό ο Μωάμεθ, με τον ίδιο τρόπο που είχε ακούσει για τόσα άλλα πράγματα στη ζωή-του (συμπεριλαμβανομένου και του έργου του Γαληνού, όπως είδαμε νωρίτερα);

Όσο για τα εδάφια 55:19–20, ακούγονται σαν να απηχούν το εδάφιο 25:53, αλλά σαν ο συγγραφέας να ξέχασε να αναφέρει τη διαφορά στην αλμυρότητα. Γιατί θα έπρεπε το 55:19–20 να αναφέρεται στον Ατλαντικό και τη Μεσόγειο; Εδώ είναι που οι Μουσουλμάνοι βλέπουν σχήματα στα σύννεφα. Αν τέτοιες αυθαιρεσίες επιτρέπονται, τότε με την ίδια λογική προτείνω οτι το 55:19–20 αναφέρεται σε δύο συσσωρεύσεις νερού (ή “νερού”) που οι αρχαίοι λαοί νόμιζαν πως υφίστανται: το νερό της θάλασσας και το “νερό” του ουρανού. (Επειδή ο ουρανός είναι γαλάζιος, και νερό έρχεται από ψηλά όταν βρέχει, οι αρχαίοι λαοί — όπως π.χ. οι Εβραίοι, που διατύπωσαν αυτή την ιδέα στη Γένεση της Π. Διαθήκης — πίστευαν οτι υπάρχουν νερά ψηλά, πάνω από τον “ουράνιο θόλο”, και οτι ο Θεός χώρισε «τα ύδατα τα υποκάτω» από «τα ύδατα τα άνω».) Οι δύο “θάλασσες” συναντώνται (φαινομενικά μόνο βέβαια) στον ορίζοντα, όπου ο ουρανός “συναντά” τη θάλασσα. Αυτή η ερμηνεία του 55:19–20 δεν μοιάζει να είναι περισσότερο αυθαίρετη από την αγαπημένη ερμηνεία “Ατλαντικός + Μεσόγειος” των Μουσουλμάνων.

Επιπρόσθετα, ο εν λόγω φραγμός δεν είναι ούτε τρομερός, ούτε απαραβίαστος. Σύντομα μετά αφού το γλυκό νερό συναντήσει το αλμυρό, αναμειγνύεται μ’ αυτό. (Αν δεν αναμειγνυόταν — αν ο φραγμός ήταν πραγματικά τρομερός και απαραβίαστος — τότε τα νερά των ποταμών θα επεκτείνονταν ατέρμονα μέσα στη θάλασσα, την οποία τελικά θα αντικαθιστούσαν!) Ο φραγμός μοιάζει μόνο φαινομενικά “απαραβίαστος” στους ναυτικούς επειδή υπάρχει μια συνεχής ροή γλυκού νερού από τον ποταμό. Πριν το προηγούμενο γλυκό νερό προλάβει να αναμειχθεί με το θαλασσινό, νέο γλυκό νερό καταφθάνει από τον ποταμό, και αυτό είναι που δημιουργεί την ψευδαίσθηση του “φραγμού”. Ο τελευταίος αυτός είναι απλώς μια περιοχή στη θάλασσα που έχει πλάτος μερικά μέτρα (εξαρτάται από την ταχύτητα των νερών του ποταμού) όπου τα δύο είδη νερού όντως αναμειγνύονται.

Για μια ακόμα φορά βλέπουμε το ίδιο μοτίβο: γνώση που ήταν ήδη γνωστή στην αρχαιότητα (βλ. τα στάδια της εμβρυακής ανάπτυξης) παρουσιάζεται από Μουσουλμάνους σαν πρόσφατα ανακαλυφθείσα από τη «μοντέρνα επιστήμη». Αν ο Αλλάχ ήθελε πράγματι να μας εντυπωσιάσει με γνώση από τους ωκεανούς και τις θάλασσες, γιατί δεν ανέφερε κάτι που οι αρχαίοι ναυτικοί (της εποχής του Μωάμεθ) δεν θα μπορούσαν ποτέ να ξέρουν; Γιατί δεν είπε κάτι σαν το ακόλουθο: «Και έκανα τη θάλασσα τόσο βαθειά που ακόμη και το ψηλότερο βουνό μπορεί να χωρέσει και να καλυφθεί από αυτήν.» (Υψόμετρο όρους Έβερεστ: 8.848 μ.· βάθος Ειρηνικού Ωκεανού στην Τάφρο των Μαριανών: 10.994 μ.) Ή: «Και στα βάθη των ωκεανών έβαλα όντα μεγαλύτερα από τον ελέφαντα. Έκανα το μεγαλύτερο ζώο να ζει μέσα στη θάλασσα.» (Η γαλάζια φάλαινα είναι το μεγαλύτερο ζώο — όχι απλώς τώρα, αλλά μεταξύ όλων των ζώων που έχουν υπάρξει ποτέ — πηγή.) Γιατί λαμβάνουμε από το συγγραφέα του Κορανίου μόνο πληροφορίες που ήσαν γνωστές στους ανθρώπους της εποχής του Μωάμεθ;

4. Η “Νοολογία” (“Γνωσιακή Επιστήμη”) του Κορανίου

4.1 Ψεύδη: αγαπητοί Μουσουλμάνοι, στ’ αλήθεια, ψεύδεστε με... τα τσουλούφια-σας;

Κάποιοι Μουσουλμάνοι που προσπαθούν εναγωνίως να ανακαλύψουν “επιστήμη” στο Κοράνι, επινόησαν τον ακόλουθο ισχυρισμό, βασιζόμενοι στα εδάφια 96:15–16:

96:15–16
“Αυτός ας προσέχει! Αν δεν σταματήσει, θα τον σύρουμε από το τσουλούφι — ένα ψευδόμενο, αμαρτωλό τσουλούφι!” (από την αγγλική μετάφραση του Yusuf Ali)
“Όχι, αλλά αν δεν σταματήσει, θα τον αδράξουμε από το τσουλούφι — το ψευδόμενο, αμαρτωλό τσουλούφι -” (από την αγγλική μετάφραση του Pickthal)
“Μα όχι! αν δεν σταματήσει, ασφαλώς θα τον χτυπήσουμε στο μέτωπο, ένα ψευδόμενο, αμαρτωλό μέτωπο.” (από την αγγλική μετάφραση του Shakir)

(Σημείωση: Αυτός που απειλεί να σύρει κάποιον ή να τον χτυπήσει, είναι ο Αλλάχ· το ποιος ήταν ο απειλούμενος, θα το δούμε στη συνέχεια.)

Βλέπουμε οτι δύο από τους τρεις πολύ γνωστούς και αναγνωρισμένους μεταφραστές (οι Yusuf Ali και Pickthal) μετέφρασαν την αραβική λέξη ناصية ως «τσουλούφι», ενώ ο τρίτος (ο Shakir) τη μετέφρασε ως «μέτωπο».

Ο ισχυρισμός των Μουσουλμάνων είναι οτι, είτε πρόκειται για «τσουλούφι» είτε για «μέτωπο», το εδάφιο 96:15–16 λέει οτι ο Αλλάχ θα αρπάξει έναν συγκεκριμένο ψεύτη από το εμπρός μέρος του κεφαλιού· και οτι η σύγχρονη νευροεπιστήμη έχει ανακαλύψει οτι τα ψέματα πράγματι δημιουργούνται στον μετωπιαίο λοβό του εγκεφάλου (στον προμετωπιαίο φλοιό, πιο συγκεκριμένα), που βρίσκεται πίσω από το μέτωπο! Πώς θα μπορούσε ποτέ ο Μωάμεθ να γνωρίζει ένα τέτοιο σύγχρονο επιστημονικό εύρημα! Συνεπώς, η θεία προέλευση του Κορανίου είναι αποδεδειγμένη.

Θα προσπεράσω το συζητήσιμο θέμα του τί ακριβώς έχει ανακαλύψει η σύγχρονη νευροεπιστήμη για τα ψέματα, γιατί αν και κάποια επιστημονικά ευρήματα δείχνουν οτι ο μετωπιαίος λοβός παίζει αποφασιστικό ρόλο στο χειρισμό των ψεμάτων, υπάρχουν επίσης ευρήματα που δείχνουν οτι όταν ο μετωπιαίος λοβός (συγκεκριμένα ο πρόσθιος προμετωπιαίος φλοιός) εμποδίζεται να λειτουργήσει, η επεξεργασία των ψεμάτων βελτιώνεται (π.χ., δείτε εδώ)· πράγμα που σημαίνει, πάνω-κάτω, οτι με τον προμετωπιαίο φλοιό εκτός λειτουργίας, η ικανότητά μας να λέμε ψέματα γίνεται καλύτερη!· όπως επίσης υπάρχουν άλλα ερευνητικά αποτελέσματα που δείχνουν οτι ολόκληρος ο εγκέφαλος συμμετέχει κατά τη διαδικασία του ψεύδους, όχι μόνο ο μετωπιαίος λοβός. Αλλά, αν και η νευροεπιστήμη δεν έχει καταλήξει ακόμα σε μια οριστική και αμετάκλητη απόφαση, θα δεχτώ χάριν επιχειρήματος οτι ο μετωπιαίος λοβός είναι η περιοχή του εγκεφάλου που ασχολείται με τα ψέματα, και θα εξετάσω το υπόλοιπο του ισχυρισμού.

Γιά να δούμε λοιπόν. Είπα οτι η αραβική λέξη που χρησιμοποιείται στο Κοράνι είναι η: ناصية , και οτι σημαίνει “τσουλούφι”. Κάθε Άραβας ομιλητής με καλή εκπαίδευση, και ιδιαίτερα κάθε Άραβας γλωσσολόγος, θα σας πει οτι το ناصية σημαίνει αποκλειστικά “τσουλούφι” στο Κοράνι, ποτέ “μέτωπο”.  (Το “μέτωπο” στα αραβικά είναι جبين , μια πολύ διαφορετική λέξη· όσο για το γιατί ο Shakir μετέφρασε το ناصية ως “μέτωπο”, δείτε παρακάτω για μια πιθανή εξήγηση.) Αλλά τί είναι ένα “τσουλούφι”; Ορίστε μια φωτογραφία που απεικονίζει ένα τέτοιο:

Ένα τυπικό τσουλούφι: η φούντα των μαλλιών που πέφτει πάνω στο μέτωπο, συνήθως των αλόγων.

Αυτό είναι το “τσουλούφι”: μια φούντα μαλλιών που καλύπτει μερικώς το άνω και εμπρός μέρος του προσώπου· τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο. Στα σύγχρονα αραβικά, η λέξη “τσουλούφι” (ناصية) μπορεί να χρησιμοποιηθεί μεταφορικά, όπως στη φράση “το τσουλούφι της φυλής”, που σημαίνει “ο πιο σεβαστός άντρας της φυλής”· ή: “το τσουλούφι της γλώσσας”, που σημαίνει “κάποιος που είναι πολύ ικανός στο χειρισμό της γλώσσας”· κλπ. Αλλά αυτά είναι τα σύγχρονα αραβικά, που έχουν εξελιχθεί από την κλασική γλώσσα και έχουν προσθέσει νοήματα στις λέξεις. Στα κλασικά αραβικά του Κορανίου, ناصية σημαίνει μόνο κυριολεκτικά το τσουλούφι, όπως αυτό που φαίνεται στη φωτογραφία, παραπάνω.

Και γιατί ο Αλλάχ (ή μήπως είναι ο Μωάμεθ;) λέει οτι θα αδράξει τον ψεύτη από το τσουλούφι-του;

Διότι τότε, στην αρχαία Αραβία, υπήρχε το συνήθειο να πιάνουν τα άλογα από τα τσουλούφια-τους και να τα οδηγούν εδώ κ’ εκεί. Ακόμα και οι σκλάβοι μπορούσαν να οδηγηθούν μ’ αυτόν τον τρόπο. Το να πιάνει κανείς έναν άλλον από το τσουλούφι ήταν μια χειρονομία που έδειχνε κυριαρχία: αυτός που άδραχνε και οδηγούσε ένα ζώο ή έναν άνθρωπο με αυτόν τον τρόπο ήταν σε κυριαρχική θέση απέναντι στο ζώο ή στον άνθρωπο.

Αλλά αυτό είναι απλώς το γενικό πολιτισμικό υπόβαθρο. Υπάρχει και εξειδικευμένο πολιτισμικό υπόβαθρο εδώ, που θα πρέπει να μάθουμε προκειμένου να καταλάβουμε την προέλευση του παράξενου εδαφίου 96:15–16. Ολόκληρη η σούρα (κεφάλαιο) 96 του Κορανίου, που είναι πολύ σύντομη (19 εδάφια μόνο — δημιουργήθηκε όταν ο Μωάμεθ ήταν στη Μέκκα) “αποκαλύφθηκε” μόνο και μόνο προκειμένου να κατακριθεί ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, ο Αμπού Γιαλ (Abu Jahl), που είχε μια διαμάχη με τον Μωάμεθ. Μισό λεπτό να το επαναλάβω αυτό: ο Μωάμεθ είχε μια διαμάχη, έναν μακροχρόνιο καβγά με τον Αμπού Γιαλ, έναν άνθρωπο που μισούσε τον Μωάμεθ και του έκανε τη ζωή δύσκολη. Έρχεται λοιπόν (υποτιθέμενα) ο Αλλάχ, που βέβαια παίρνει το μέρος του Μωάμεθ, αποκαλύπτοντας τη σούρα 96 των 19 εδαφίων σ’ αυτόν, καταδικάζοντας τον Αμπού Γιαλ, και απειλώντας-τον οτι αν συνεχίσει με τα ψέματά του θα αδραχτεί από το τσουλούφι, σαν άλογο ή σκλάβος, και θα αντικρίσει «τους φύλακες της Κολάσεως» (96:18). (Νά πόσο διαχρονικό και αιώνιο είναι το Κοράνι, η σούρα 96 του οποίου είναι αφιερωμένη στις προσωπικές διαμάχες και τα προβλήματα του Μωάμεθ, που έληξαν εδώ και 14 αιώνες.) Πώς τα γνωρίζουμε όλα αυτά, για τον Αμπού Γιαλ; Διότι η ιστορία περιλαμβάνεται σε μια χαντίθ του Σαχί Μουσλίμ. Ιδού:

Σαχί Μουσλίμ, Βιβλίο 39, Αριθμός 6718:

Ο Αμπού Χουράιρα (Abu Huraira) αφηγήθηκε οτι ο Αμπού Γιαλ ρώτησε (κάποιους) αν ο Μωάμεθ έβαζε το πρόσωπό του στο έδαφος όταν αυτοί ήσαν παρόντες. Του είπαν: «Ναι.» Είπε: «Μά τους Λιτ και Ούζα! Αν τον έβλεπα να το κάνει αυτό, θα ποδοπατούσα το σβέρκο-του, ή θα βρόμιζα το μούτρο-του με σκόνη.» Ήρθε στον Απόστολο του Αλλάχ (ας του δίνεται ειρήνη) καθώς αυτός προσευχόταν, και σκέφτηκε να ποδοπατήσει το σβέρκο-του, και (λένε κάποιοι οτι) έφτασε κοντά-του, αλλά έκανε μεταβολή και προσπάθησε να διώξει κάτι με τα χέρια-του. Τον ρώτησαν: «Τί συμβαίνει μ’ εσένα;» Είπε: «Υπάρχει μεταξύ των δυο-μας ένα χαντάκι πύρινο, και τρόμος, και φτερούγες.» Σχετικά με το συμβάν, ο Απόστολος του Αλλάχ (ας του δίνεται ειρήνη) είπε: «Αν ερχόταν κοντά-μου, οι άγγελοι θα τον κομμάτιαζαν.» Τότε ο Αλλάχ, ο Ύψιστος και Δοξασμένος, αποκάλυψε αυτό το εδάφιο — (ο αφηγητής) είπε: Δεν γνωρίζουμε αν είναι η εξιστόρηση που μεταδόθηκε στον Αμπού Χουράιρα ή κάτι που του δόθηκε από άλλη πηγή: «Όχι, ασφαλώς ο άνθρωπος ρέπει προς την υπερβολή, γιατί βλέπει τον εαυτό-του σαν αυτάρκη. Σίγουρα στον Κύριό σου θα είναι η επιστροφή-σου. Τον έχεις δει εκείνον που απαγορεύει σε έναν υπηρέτη να προσεύχεται; Βλέπεις αν είναι στο σωστό δρόμο, ή επιβάλλει την τήρηση της ευσέβειας; Βλέπεις αν αυτός [ο Αμπού Γιαλ] αρνείται, και φεύγει; Δεν το ξέρει οτι ο Αλλάχ βλέπει; Όχι! Αν δεν σταματήσει, θα τον αδράξουμε από το τσουλούφι — ένα ψευδόμενο, αμαρτωλό τσουλούφι. Άσ’-τον τότε να συγκαλέσει το συμβούλιό του. Θα συγκαλέσουμε τους φύλακες της Κολάσεως. Όχι! Μην τον υπακούς.» (Αλλά προσκύνησε.) Ο Ουμπαϊντουλλάχ έκανε αυτή την προσθήκη: ήταν μετά από αυτό που (η προσκύνηση) επιβλήθηκε, και ο Ιμπν Αμπντ αλ-Άλα (Ibn Abd al-Ala) έκανε αυτή την προσθήκη, ότι με τη λέξη Nadia εννοούσε τους ανθρώπους-του.

Όπως βλέπουμε, ολόκληρη η σούρα 96 του Κορανίου περιλαμβάνεται σ’ αυτή την εξιστόρηση. Έχει ενδιαφέρον το οτι η παραπάνω εξιστόρηση μας λέει οτι η τελευταία φράση του 96:19 («Αλλά να προσκυνάς και να έρχεσαι πλησίον [στον Αλλάχ]») δεν δόθηκε από τον Μωάμεθ, αλλά προστέθηκε αργότερα από τον Ουμπαϊντουλλάχ! Εκείνη την εποχή, ο κόσμος αισθανόταν πως δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα να γίνουν προσθήκες στο Κορανικό κείμενο. Τόση αξία έχει λοιπόν η υπόθεση οτι το Κοράνι έχει παραμείνει αναλλοίωτο, όπως ακριβώς δόθηκε από τον Αλλάχ, και μόνο από τον Αλλάχ.

Και για ποιο λόγο ο Shakir μετέφρασε τη λέξη ناصية ως «μέτωπο»; Μάλλον γιατί σκέφτηκε οτι ένα τσουλούφι δεν είναι δυνατόν να ψεύδεται και να είναι αμαρτωλό, στην κυριολεξία. Ο Shakir δεν αντιλήφθηκε την ποιητική χρήση των επιθέτων «ψευδόμενο, αμαρτωλό» προκειμένου για μια τούφα μαλλιών, και δεν ήθελε το εδάφιο αυτό να ακούγεται γελοίο στην αγγλική-του μετάφραση. Αλλά, κατά την άποψή μου, δεν είναι γελοίο να πει κανείς οτι ένα τσουλούφι είναι ψευδόμενο και αμαρτωλό· μπορεί να ειπωθεί κάτι τέτοιο “ποιητική αδεία”.

Περιληπτικά: η αραβική λέξη ناصية σημαίνει “τσουλούφι” και μόνο “τσουλούφι” στην κλασική αραβική γλώσσα του Κορανίου, και δεν έχει καμία σχέση με τη νευροεπιστήμη και τη σύγχρονη γνώση περί του ποιες περιοχές του εγκεφάλου ενεργοποιούνται όταν λέει κανείς ψέματα. Η απόδοση τέτοιων ερμηνειών σε παλιές αραβικές λέξεις μπορεί να είναι μόνο αποτέλεσμα εναγώνιας προσπάθειας να επανερμηνεύσουμε τα δεδομένα, και να τα κάνουμε να ταιριάξουν με τις αγαπημένες θεωρίες-μας — στάση που είναι εντελώς αντιεπιστημονική. Όποιος το κάνει αυτό, επιδεικνύει πλήρη άγνοια κατανόησης του πώς λειτουργεί η επιστήμη.

4.2 Κύριε Μουσουλμάνε, στα σοβαρά τώρα: σκέφτεστε πράγματι με την καρδιά-σας;

Αποτελεί γνωστό δεδομένο οτι οι αρχαίοι λαοί δεν μπορούσαν να καταλάβουν από πού έρχονται οι σκέψεις, ποιο μέρος του σώματος είναι που σκέφτεται. Κάποιοι αρχαίοι λαοί, όπως οι Βαβυλώνιοι, Ασσύριοι, Ετρούσκοι, Εβραίοι, Έλληνες, και Ρωμαίοι, πίστευαν οτι η πηγή των σκέψεων είναι το συκώτι (πηγή)! Εντούτοις, πιο κοινή και διαδεδομένη ήταν η ιδέα οτι η πηγή των σκέψεων όπως και των συναισθημάτων είναι η καρδιά. Ο Αριστοτέλης, που έζησε 1000 χρόνια πριν από τον Μωάμεθ, πίστευε οτι η καρδιά είναι η πηγή της νοημοσύνης, ενώ το μυαλό είναι ένας θάλαμος όπου ψύχεται το αίμα (πηγή). Το ίδιο πίστευαν και οι αρχαίοι Αιγύπτιοι, οι οποίοι, κατά την ετοιμασία του νεκρού σώματος προς μουμιοποίηση, αφαιρούσαν τον εγκέφαλο, θεωρώντας πως είναι μια άχρηστη “γέμιση” της κρανιακής κοιλότητας, ενώ επικέντρωναν τις προσπάθειές τους στην προσεκτική μεταχείριση της καρδιάς, όπως μας πληροφορεί ο αρχαίος ιστορικός Ηρόδοτος (Ιστορίαι, Βιβλίο 2). Και όμως, δεν ήσαν όλοι οι αρχαίοι εντελώς ανίδεοι. Ο Ιπποκράτης για παράδειγμα, ο γιατρός με το μεγαλύτερο κύρος στην αρχαιότητα, πίστευε ορθά οτι η τοποθεσία της νοημοσύνης είναι ο εγκέφαλος (πηγή). Αλλά η κυρίαρχη άποψη ήταν οτι σκέψεις και συναισθήματα παράγονται από την καρδιά. Αυτές οι απόψεις βρήκαν το δρόμο-τους στη νέα ελληνική γλώσσα, όπου έχουμε εκφράσεις όπως: «σκληρή καρδιά» (με συναισθήματα που δεν υπολογίζουν τον άλλο), ή: «για να το τολμήσει κανείς αυτό χρειάζεται καρδιά» (θέληση)· αλλά και στην αγγλική γλώσσα, σε εκφράσεις όπως: “to memorize by heart” («να γίνει απομνημόνευση»), ή: “it breaks my heart” («μου σπαράζει την καρδιά»), αλλά και σε μεμονωμένες λέξεις, όπως “heartfelt” («από καρδιάς»).

Υποθέτω πως κάθε μορφωμένος άνθρωπος που ζει τον 21^ο αιώνα αντιλαμβάνεται για ποιο λόγο οι αρχαίοι λαοί μπερδεύονταν τόσο πολύ σχετικά με την καρδιά και τις σκέψεις. Όταν συμβαίνει κάτι ξαφνικό που μας τρομάζει, όταν ξαφνικά θυμώνουμε πολύ, ή όταν βλέπουμε (ή φανταζόμαστε) το πρόσωπο με το οποίο είμαστε ερωτευμένοι, η καρδιά-μας αρχίζει να χτυπάει γρηγορότερα, και αισθανόμαστε τον πιο δυνατό και γρήγορο ρυθμό των παλμών στο στήθος-μας. Αλλά γιατί; Πολύ απλό:

• σε τέτοιες περιπτώσεις, ο εγκέφαλος ξαφνικά χρειάζεται να ενεργοποιήσει τους νευρώνες-του με πολύ περισσότερη ηλεκτρική και χημική δραστηριότητα·

• αλλά για να το πετύχει αυτό, ο εγκέφαλος χρειάζεται πιο πολύ οξυγόνο·

• αλλά το οξυγόνο έρχεται στον εγκέφαλο μέσω του αίματος·

• οπότε, για να λάβει πιο πολύ οξυγόνο, ο εγκέφαλος ζητά πιο πολύ αίμα ανά μονάδα χρόνου·

• έτσι, η καρδιά αρχίζει να χτυπά γρηγορότερα και δυνατότερα ώστε να μεταφέρει το απαιτούμενο παραπανίσιο αίμα στον εγκέφαλο.

Οι αρχαίοι όμως δεν μπορούσαν να τα ξέρουν όλα αυτά, γιατί αγνοούσαν την εξάρτηση του εγκεφάλου από το οξυγόνο, επομένως και από το αίμα. Όταν ο εγκέφαλος σκέφτεται, ή όταν αισθάνεται οτιδήποτε (έκπληξη, φόβο, θυμό, έρωτα, κλπ), κανένα μέρος-του δεν κινείται, οπότε δεν “αισθανόμαστε” τον εγκέφαλο. Αλλά προκαλεί την καρδιά να χτυπήσει πιο γρήγορα και δυνατότερα (για το λόγο που μόλις εξηγήθηκε), και αυτό είναι που παρατηρούσαν οι αρχαίοι λαοί, που δεν είχαν τη σημερινή γνώση.

Μαντέψτε τώρα: ο συγγραφέας του Κορανίου μιλάει ακριβώς σαν αρχαίος που νόμιζε οτι η θέση των σκέψεων και των συναισθημάτων είναι η καρδιά! Υπάρχουν πάνω από 150 εδάφια σε διάφορα κεφάλαια του Κορανίου που μας λένε οτι οι άνθρωποι σκέφτονται και αισθάνονται με την καρδιά! Και δεν υπάρχει ούτε ένα εδάφιο που να ισχυρίζεται οτι η θέση των σκέψεων και των συναισθημάτων είναι ο εγκέφαλος (λαμβάνοντας υπόψη και το 96:15–16, το οποίο, όπως εξηγήθηκε μόλις παραπάνω στην §4.1, έχει σχέση με τσουλούφια, και καμία σχέση με εγκεφάλους). Επειδή ο αριθμός των εδαφίων του Κορανίου που αναφέρονται στην καρδιά και το στήθος ως τοποθεσία των σκέψεων και συναισθημάτων είναι πολύ μεγάλος, θα σημειώσω εδώ μερικά μόνο, τα πιο χαρακτηριστικά (επέλεξα τη μετάφραση που γίνεται πιο εύκολα κατανοητή ανά περίπτωση, αλλά όλες οι μεταφράσεις λένε ουσιαστικά το ίδιο πράγμα· οι λέξεις σε παρενθέσεις γράφηκαν έτσι από το μεταφραστή· εγώ έγραψα απλώς με έμφαση κάποιες κρίσιμες λέξεις):

3:29 «Πες: “Είτε κρύβεις αυτό που είναι στην καρδιά-σου είτε το αποκαλύπτεις, ο Αλλάχ τα γνωρίζει όλα· [...]”’ » (Μετάφραση: Yusuf Ali)

3:103 «[...] και θυμήσου τη χάρη που σου έκανε ο Αλλάχ όταν ήσασταν εχθροί, οπότε ένωσε τις καρδιές-σας, ώστε με την εύνοιά Του γίνατε αδέλφια· [...]» (Μετάφραση: Shakir)

11:5 «Ιδού! τώρα συμμαζεύουν το στήθος-τους ώστε να κρύψουν (τις σκέψεις-τους) από Εκείνον. Τη στιγμή που καλύπτουν τους εαυτούς-τους με τα ρούχα-τους, ο Αλλάχ γνωρίζει αυτό που κρατούν κρυφό και αυτό που ισχυρίζονται. Ιδού! Είναι ενήμερος για ότι υπάρχει στο στήθος (των ανθρώπων).» (Μετάφραση: Pickthal)

16:106 «Αυτός που δεν πιστεύει στον Αλλάχ ενώ πρωτύτερα έχει πιστέψει, όχι αυτός που πιέζεται όταν η καρδιά-του ηρεμεί λόγω της πίστης, αλλά αυτός που ανοίγει το στήθος-του στην απιστία — σ’ αυτούς θα πέσει η οργή του Αλλάχ, και θα λάβουν λυπηρή τιμωρία.» (Μετάφραση: Shakir)

22:46 «Μήπως δεν έχουν ταξιδέψει στη χώρα ώστε να έχουν καρδιές με τις οποίες να καταλαβαίνουν, και αυτιά με τα οποία ν’ ακούν; Γιατί σίγουρα δεν είναι τα μάτια που είναι τυφλά, αλλά τυφλές είναι οι καρδιές που βρίσκονται στα στήθη.» (Μετάφραση: Shakir)

Αυτό το τελευταίο εδάφιο (22:46) είναι πολύ αποκαλυπτικό σχετικά με το ποια είναι η τοποθεσία της σκέψης σύμφωνα με το συγγραφέα του Κορανίου: «καρδιές με τις οποίες να καταλαβαίνουν», λέει. Και στη συνέχεια, για να να διαλύσει κάθε αμφιβολία σχετικά με το τί εννοεί με το «καρδιές» (καθώς κάποιος με την τωρινή γνώση μπορεί να ισχυριστεί οτι το “καρδιά” στα κλασικά αραβικά σήμαινε επίσης τον εγκέφαλο), μας πληροφορεί για το πού ακριβώς βρίσκονται οι καρδιές: «οι καρδιές που βρίσκονται στα στήθη»!

Πώς μπορεί ο συγγραφέας του Κορανίου να μιλά με τρόπο που αποκαλύπτει την πλήρη άγνοια του αρχαίου κόσμου σχετικά με το ποια είναι η πηγή της σκέψης, της διανόησης, της νοημοσύνης, και των συναισθημάτων; Μπορεί ποτέ ο συγγραφέας να είναι ο Αλλάχ; Δεν είναι πολύ πιο λογικό να συμπεράνουμε οτι ακούμε τη φωνή του αγράμματου πολέμαρχου της Αραβίας του 7^ου αιώνα;

5. Αυτά για τα οποία ο συγγραφέας του Κορανίου δεν άκουσε ποτέ-του

Σε προηγούμενες ενότητες, της Κοσμολογίας (§1) και της Βιολογίας (§2), σημειώσαμε αρκετές έννοιες τις οποίες ο συγγραφέας του Κορανίου δείχνει να μην έχει ιδέα οτι υπάρχουν. Τα παραδείγματα τέτοιων εννοιών στην Κοσμολογία (και Αστρονομία) είναι τόσο πολλά που αν τα απαριθμήσουμε εδώ θα μπορούσαν να γεμίσουν μια ολόκληρη σελίδα (τί να πει κανείς για τους δορυφόρους, αστεροειδείς, κομήτες, νεφελώματα, αστέρες νετρονίων, μαύρες τρύπες, γαλαξίες, σουπερνόβα, σφαιρωτά σμήνη, ανοικτά σμήνη, σκοτεινή ύλη, σκοτεινή ενέργεια, τη διαστολή του σύμπαντος, τη Μεγάλη Έκρηξη,... και τόσα άλλα, «ων ουκ έστι αριθμός»). Και στη Βιολογία, παραδείγματα κάποιων “εκκωφαντικά απουσών” εννοιών είναι τα: κύτταρα, βακτήρια, DNA, μύκητες, πρώτιστα, δεινόσαυροι, εξέλιξη μέσω φυσικής επιλογής, μίτωση, μείωση, οποιοδήποτε από χιλιάδες ζώα και φυτά που δεν βρίσκονται στην Αραβία, και άλλα πολλά. Αλλά υπάρχουν κι άλλες έννοιες που λείπουν από το Κοράνι, αποκαλυπτικές της άγνοιας του συγγραφέα, και που δεν ανήκουν στους τομείς της επιστήμης που εξετάστηκαν μέχρι τώρα. Μερικές τέτοιες έννοιες είναι οι ακόλουθες:

Πάγος

Γιατί ο συγγραφέας του Κορανίου δείχνει να αγνοεί την ύπαρξη του πάγου; Βάλτε απλώς τον εαυτό-σας στη θέση του Μωάμεθ· θα μπορούσε ποτέ να δει πάγο, δεδομένης της τοποθεσίας του κόσμου όπου διήγε τον βίο-του διεξάγοντας πολέμους; Όχι μόνο θα του ήταν αδύνατο να δει πάγο· θα του ήταν αδύνατο να τον φανταστεί ακόμα και στα πιο τρελά όνειρά του. Αν ο συγγραφέας του Κορανίου είναι ο Μωάμεθ, αυτό εξηγεί θαυμάσια την απουσία οποιασδήποτε αναφοράς σε πάγο. Αλλά αν ο συγγραφέας είναι ο Αλλάχ, γιατί δεν έκανε κάποια αναφορά, έστω έμμεση; Μια φράση σαν το «στερεόν ύδωρ» θα ήταν αρκετή να αποτρέψει την παρούσα συζήτηση σχετικά με το ποιος είναι ο συγγραφέας του Κορανίου. Γιατί επέτρεψε ο Αλλάχ να παρατηρήσουμε τέτοιες σοβαρές ελλείψεις στο “τέλειο” βιβλίο-του; Πόσο “τέλειο” είναι ένα βιβλίο που έχει ελλείψεις, οποιασδήποτε μορφής;

Άθεοι

Στο Κοράνι, ο Αλλάχ μιλά για «απίστους» όλη την ώρα. Αλλά φαίνεται πως οι άπιστοι, σύμφωνα με τον Αλλάχ, πάντα πιστεύουν σε κάποιον θεό ή θεούς. Αν δεν είναι ούτε Χριστιανοί ούτε Ιουδαίοι, τότε πρέπει να είναι πολυθεϊστές. Η πιθανότητα να υπάρχουν και άνθρωποι που δεν πιστεύουν σε κανένα θεό δεν φαίνεται να πέρασε ποτέ από το μυαλό του Αλλάχ. Και όμως, σήμερα οι άθεοι και όλοι εκείνοι που δεν τους εκφράζει καμία θρησκεία (χωρίς απαραίτητα να δηλώνουν άθεοι) αποτελούν ένα σημαντικό ποσοστό της ανθρωπότητας (από 10% μέχρι 22%, σύμφωνα με αυτή την πηγή). Υπάρχουν επίσης οι αγνωστικιστές, που απαντούν το ερώτημα σχετικά με το αν υπάρχει θεός με το «δεν ξέρω». Γιατί ο Αλλάχ έχει τόσο περιορισμένη κατανόηση του ποιες μπορούν να είναι οι απόψεις των ανθρώπων σχετικά με τις υπερφυσικές δυνάμεις;

Κυκλώνες

Κυκλώνες και ανεμοστρόβιλοι, δηλαδή θυελλώδη συστήματα με κυκλική δομή, δεν εμφανίζονται στην Αραβία. Μήπως θα έπρεπε να μας παραξενέψει το οτι δεν υπάρχει ούτε μία αναφορά σε τέτοια καιρικά φαινόμενα στο Κοράνι; Πλέον, νομίζω πως αυτό ακριβώς είναι που αναμένουμε: αν κάτι δεν εμφανίζεται ποτέ στην Αραβία (ή, εν πάση περιπτώσει, αν δεν εμφανίστηκε την εποχή του Μωάμεθ — όπως η αθεΐα), τότε μπορούμε να είμαστε βέβαιοι οτι αυτό το κάτι θα είναι απόν από το Κοράνι. Σημειώστε οτι στα εδάφια 17:69 και 46:24 γίνεται αναφορά σε ισχυρούς ανέμους, οι οποίοι ασφαλώς εμφανίζονται στην Αραβία, αλλά δεν γίνεται μνεία σε κυκλική κίνηση ανέμων, που είναι αυτό που χαρακτηρίζει τους κυκλώνες και τους ανεμοστροβίλους. Αυτό που συμπεραίνω από όλο τούτο είναι οτι φαίνεται πως το ά-χρονο και αιώνιο βιβλίο του Ισλάμ φαίνεται να έχει γραφτεί από ένα Βεδουΐνο, για τους Βεδουΐνους.
 

Οι προαναφερθείσες είναι έννοιες που βρίσκονται αλλού στον κόσμο, αλλά είναι απούσες από την Αραβία. Ο αναγνώστης, καλό θα ήταν να αναρωτηθεί γιατί λείπουν από το Κοράνι. Αλλά υπάρχουν και άλλες έννοιες, παρούσες παντού στον κόσμο (φυσικά και στην Αραβία), αλλά τις οποίες ένα κοινό, απαίδευτο, και αγράμματο μυαλό του 7^ου αι. μ.Χ. δεν μπορούσε να κατανοήσει ή να φανταστεί, καθώς βρίσκονται πέρα από το στενό διανοητικό-του ορίζοντα. Δεν μας προκαλεί έκπληξη βέβαια το οτι λείπουν και από το Κοράνι.

Βαρύτητα

Λέγεται οτι το ψάρι ζει όλη-του τη ζωή αγνοώντας εντελώς την ύπαρξη του νερού. Κάτι παρόμοιο συνέβη στους ανθρώπους πριν από την εμφάνιση της σύγχρονης επιστήμης, και ιδιαίτερα πριν από τον καιρό του Ισαάκ Νιούτον (Νεύτωνα). Γιατί όλα τα αντικείμενα φαίνονται να “θέλουν” να πάνε προς τα κάτω; Τί είναι αυτό που μας τραβάει προς τα κάτω; Σήμερα, απαντούμε: «η δύναμη της βαρύτητας». Έχουμε μάλιστα μια αρκετά ικανοποιητική θεωρία που την εξηγεί: είναι η θεωρία τηε Γενικής Σχετικότητας, του Αϊνστάιν, που αποτελεί βελτίωση της θεωρίας βαρύτητας του Νεύτωνα. Αλλά πριν από τον 17^ο αιώνα, κανείς δεν φαίνεται να έθεσε το ερώτημα: «Γιατί όλα τα πράγματα πέφτουν κάτω;» Όπως τα ψάρια που αγνοούν το νερό, οι άνθρωποι αγνοούσαν τη βαρύτητα. Το Κοράνι μοιάζει να ανήκει στην ίδια κατηγορία: μακαρίως αγνοεί κάτι το τόσο “πανταχού παρόν” και φυσιολογικό όπως η βαρύτητα.

Αέρας

Στο Κοράνι, φαίνεται να μην υπάρχει κατανόηση της έννοιας του αέρα. Και πάλι, όπως το ψάρι που δεν αντιλαμβάνεται το νερό, ο περισσότερος κόσμος στην αρχαιότητα δεν αντιλαμβανόταν τον αέρα σαν κάποιο υλικό, αλλά σαν το “τίποτα”. Αυτό γίνεται φανερό στο εδάφιο 16:79 του Κορανίου, όπου ο συγγραφέας θαυμάζει (ή μάλλον αναμένει από εμάς να θαυμάσουμε) το πώς τα πουλιά στέκονται «στο μέσον του ουρανού» (βλ. §2.3): «Μα δεν βλέπουν [οι άπιστοι] τα πτηνά, που μένουν ισορροπημένα στο μέσον του (αέρα και του) ουρανού; Τίποτα δεν τα κρατά εκεί ψηλά εκτός από (τη δύναμη του) Αλλάχ.» Το γεγονός οτι υπάρχει κάτι που ονομάζεται αέρας, που γεμίζει κάθε “κενό” εδώ στη Γη, αλλά αραιώνει και σύντομα τελειώνει εντελώς αν κινηθούμε προς τα πάνω αρκετά ψηλά από το έδαφος, δεν μοιάζει να είναι ανάμεσα στα πράγματα που ο συγγραφέας του Κορανίου γνωρίζει. Αντίθετα, αντί να υποδείξει κατά κάποιον τρόπο την ύπαρξη του τέλους της ατμόσφαιρας και κατόπιν του τεράστιου κενού του διαστήματος, ο συγγραφέας του βιβλίου αυτού φαντάζεται “επτά ουρανούς” πάνω από τη γη (βλ. §1.1), μάλλον σαν κουβέρτες απλωμένες η μια πάνω στην άλλη. (Και ο Μωάμεθ, σε μια από τις χαντίθ, τοποθετεί το «θρόνο του Αλλάχ» πάνω από τον έβδομο ουρανό.) Αυτή παραείναι αφελής και γεωκεντρική άποψη σχετικά με το τί υπάρχει “πάνω” (ή πιο σωστά, γύρω) από τον πλανήτη-μας.

Στοιχεία

Υδρογόνο, ήλιο, λίθιο, βηρύλλιο, βόριο, άνθρακας, άζωτο, οξυγόνο, φθόριο, νέο, νάτριο, μαγνήσιο, αργίλλιο, πυρίτιο, φωσφόρος, θείο, χλώριο, αργό, κάλιο, ασβέστιο, ... και η λίστα συνεχίζεται ως το 92^ο και τελευταίο από τα φυσικά στοιχεία, το ουράνιο. Από αυτά, ελάχιστα μόνο αναφέρονται στο Κοράνι, όπως το θείο (σαν βασικό συστατικό του περιβάλλοντος για τους απίστους στην κόλαση), ο χρυσός (ως το υλικό που θα δοθεί στους πιστούς στον παράδεισο — παραμένει το ερώτημα του ποια θα είναι η χρήση-του εκεί), και ο σίδηρος (το υλικό των σπαθιών — θεμελιώδη εργαλεία της Ισλαμικής πειθούς, κατά παραδοχή του ίδιου του Μωάμεθ). Ποτέ όμως τα παραπάνω δεν αναφέρονται ως στοιχεία της φύσης, απλώς σαν υλικά, μαζί με το νερό, το ξύλο, το γάλα, ή το μέλι, που δεν είναι στοιχειώδεις ουσίες αλλά σύνθετες. Δεν περιμένει βέβαια κανείς από το Κοράνι να παίξει ρόλο εγχειριδίου χημείας. Αλλά ένα κείμενο δημιουργημένο από τον “Πάνσοφο” Αλλάχ αναμένεται να κάνει κάποια αμυδρή έστω αναφορά στο γεγονός οτι δεν είναι όλα τα υλικά πολύπλοκα και σύνθετα. Η γνώση περί στοιχειωδών υλικών λείπει εντελώς από το βιβλίο της αιώνιας σοφίας.

Συμπέρασμα

Μπορείτε άραγε να είστε πιστός Μουσουλμάνος, και ταυτόχρονα να εξετάσετε επιστημονικά καθεμιά από τις δύο θεωρίες σχετικά με το Κοράνι-σας τις οποίες παρουσίασα στο κείμενο αυτό; Νομίζω πως όχι, γιατί μια επιστημονική εξέταση απαιτεί την (προσωρινή ίσως) παύση της πίστης-σας οτι ο Αλλάχ είναι ο συγγραφέας του Κορανίου (δηλαδή την πίστη οτι η μία από τις δύο θεωρίες είναι εκ προοιμίου λανθασμένη). Με άλλα λόγια, μια επιστημονική εξέταση απαιτεί από σας να είστε αντικειμενικοί. Ακόμα χειρότερα, απαιτεί από σας να δεχτείτε το ενδεχόμενο οτι αν μετά από αντικειμενική εξέταση συμπεράνετε το αντίθετο αυτού που θα θέλατε να είναι αλήθεια, τότε — επιστημονικά σκεπτόμενοι — θα πρέπει να μετατρέψετε την προσωρινή παύση της πίστης-σας σε μόνιμη (εκτός αν κάποια περαιτέρω δεδομένα σας πείσουν για το αντίθετο). Αυτό είναι η απαίτηση της αντικειμενικής και επιστημονικής σκέψης. Δυστυχώς, αντίκειται στη θεμελιώδη θρησκευτική πίστη-σας.

Μία ακόμη συμπερασματική παρατήρηση είναι η ακόλουθη: θα προσέξατε ίσως, αφού διαβάσατε αυτό το κείμενο, οτι τα σημεία στα οποία το Κοράνι φαίνεται να σκοντάφτει δεν είναι μόνο ένα ή δύο, αλλά μπόλικα. (Π.χ., τί να πει κανείς για λασπερές πηγές, επτά ουρανούς, λάθος σειρά και διάρκεια δημιουργίας, λάθος βιολογία, λάθος γεωλογία,...) Η κρίσιμη παρατήρηση εδώ είναι οτι, επειδή το Κοράνι υποτίθεται οτι είναι προϊόν της σοφίας του Αλλάχ, και εφόσον ο Αλλάχ είναι Πάνσοφος, όλα τα παραπάνω προβληματικά σημεία πρέπει να απαντηθούν από σας με τέτοιον τρόπο ώστε να μείνετε ικανοποιημένοι από τις απαντήσεις-σας. Δηλαδή δεν είναι αρκετό να απαντήσετε (ή να νομίσετε οτι απαντήσατε) ένα από αυτά, και μετά, πλήρεις ευτυχίας, να νομίσετε οτι καταφέρατε να αντιμετωπίσετε το παρόν άρθρο. Πρέπει να απαντήσετε όλα τα προβληματικά σημεία, γιατί ένας πάνσοφος νους όπως του Αλλάχ δεν επιτρέπεται να έχει δημιουργήσει ένα έστω και κατά το ελάχιστο αμφιλεγόμενο κείμενο.

Και αυτή η τελευταία παρατήρηση φέρνει στο προσκήνιο ένα επιπλέον ερώτημα: αν ο Αλλάχ είναι πάνσοφος, και το Κοράνι είναι το προϊόν ενός τέτοιου πάνσοφου νου, πώς γίνεται απλοί άνθρωποι σαν εμένα να καταφέρνουν να βρουν τόσα κενά στο κείμενο του Αλλάχ; Ένα κείμενο δημιουργημένο από τον Αλλάχ θα έπρεπε να είναι τέτοιο που κανένας, ούτε ακόμα και οι άπιστοι, να μη μπορεί να βρει κάποιο σημείο όπου να έχει αντίρρηση. Και όμως, όταν συγκρίνω αυτά που λέει το Κοράνι με τη σύγχρονη γνώση, βρίσκω όχι απλώς κάποια λίγα, αλλά μεγάλο αριθμό σημείων όπου το Κοράνι εμφανέστατα συγκρούεται με την επιστημονική γνώση (εκτός αν εσείς δεν έχετε τη γνώση αυτή, οπότε φυσικά δεν βλέπετε τα σημεία της σύγκρουσης)· και ακόμα και κάποια σημεία που ακούγονται τόσο ανόητα και “χαζά”, που θα έκαναν ακόμα και τα παιδιά της σύγχρονης εποχής να ξεσπάσουν σε γέλια. Αυτό είναι το προϊόν που αναμένετε από ένα πάνσοφο συγγραφέα;

Ο νους που είναι πάνσοφος, γνωρίζει το μέλλον. Άρα ο Αλλάχ γνώριζε, όταν δημιουργούσε το Κοράνι, οτι στο μέλλον, όποιος δεν είναι ήδη μουσουλμάνος, θα γελάει με το δημιούργημά του. Εσείς, αν ήσασταν πάνσοφος, θα επιθυμούσατε ποτέ να είναι αυτό ένα από τα αποτελέσματα του δημιουργήματός σας; Δεν θα ήταν προτιμότερο το δημιούργημά σας να είναι απολύτως άψογο;

Το συνολικό συμπέρασμά μου είναι οτι ο συγγραφέας του Κορανίου δεν ήταν “πάνσοφος”, όπως νομίζετε. Που σημαίνει, δεν ήταν αυτός που νομίζετε. Ήταν ο άλλος.

Σημειώσεις: (Πατώντας στο (^) μεταφέρεστε πίσω στο κείμενο)

(^) Το “Ζουλ-καρνάιν” σημαίνει “δίκερως”, από νομίσματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου που τον εμφανίζουν να φορά κράνος στολισμένο με δύο κέρατα κριού.

(^) Οι σημερινοί Μουσουλμάνοι δεν γίνονται Μουσουλμάνοι επειδή ένα και μόνο πρόσωπο τους ανακοινώνει οτι έχει οράματα και επικοινωνεί με τον Αλλάχ σε μια σπηλιά. Αντίθετα, συνήθως γίνονται Μουσουλμάνοι επειδή μεγαλώνουν σε μια κοινωνία όπου το καθένα μέλος-της είναι Μουσουλμάνος, συμπεριλαμβανομένων και των γονιών-τους. Ακόμα κ’ εκείνοι οι σπάνιοι άνθρωποι που ασπάζονται το Ισλάμ ως ενήλικοι, δεν το κάνουν επειδή ένα και μοναδικό άτομο τους είπε οτι ακούει τη φωνή του Αλλάχ μέσα στο κεφάλι-του, αλλά επειδή ήδη υπάρχει ένας τεράστιος αριθμός Μουσουλμάνων στον κόσμο, με τις παραδόσεις-τους, τις τελετές-τους, τις άκαμπτες πίστεις-τους, κλπ., οπότε κάποιοι άνθρωποι προσελκύονται από όλα αυτά (παράλληλα αποτυγχάνοντας να δουν τα ελαττώματα της σέχτας στην οποία προσχωρούν). Άρα, το να γίνει κανείς Μουσουλμάνος σήμερα δεν είναι θέμα αφέλειας και μωροπιστίας, αλλά μάλλον θέμα του είδους της κοινωνίας στην οποία γεννιέται κανείς, ή από την οποία επηρρεάζεται.

(^) Συγκεκριμένα, το τρεμόπαιγμα των αστεριών οφείλεται στη σκέδαση Rayleigh λόγω της ανομοιομορφίας του δείκτη διάθλασης, η οποία γίνεται εμφανής όταν ο αριθμός των μορίων του αερίου εντός του όγκου ενός μήκους κύματος στον κύβο γίνεται τόσο μικρός ώστε οι στατιστικές διακυμάνσεις να γίνονται σχετικά μεγάλες. Επηρεάζει το φως τόσο των αστεριών όσο και των πλανητών, αλλά το τρεμόπαιγμα στην περίπτωση των πλανητών εξαλείφεται στατιστικά λόγω της σημαντικής φαινόμενης διαμέτρου του δίσκου-τους, ενώ τα αστέρια φαίνονται σ’ εμάς σαν σημεία φωτός. Η σκέδαση Rayleigh είναι αντιστρόφως ανάλογη της τέταρτης δύναμης του μήκους κύματος, οπότε είναι πολύ πιο ισχυρή στο μπλε φως, παρά στο κόκκινο. (Ευχαριστίες προς τον Dr. J. Posonby για όλες αυτές τις πληροφορίες.)

(^) Έγραψα περί «ανήθικης» επίδειξης, και πιθανώς να αναρωτιέστε τί το ανήθικο υπάρχει στην επίδειξη αλαζονείας. Για σας, η έννοια “ανηθικότητα” είναι άρρηκτα δεμένη με το σεξ. Αλλά στη Δύση η “ηθική” δεν είναι μια τόσο στενή έννοια όπως στον δικό-σας τρόπο σκέψης. Πολύ περισσότερα πράγματα θεωρούνται ανήθικα στη Δύση· επιπλέον, κάποια πράγματα που σχετίζονται με το σεξ και θεωρείτε ανήθικα, δεν θεωρούνται τέτοια στη Δύση. Για παράδειγμα, είναι ανήθικο να υποσχεθείς οτι θα προσλάβεις στην επιχείρησή σου κάποιον, τον κάνεις να εγκαταλείψει την τρέχουσα δουλειά-του, και στη συνέχεια του πεις πως όχι, η θέση που του υποσχέθηκες δεν είναι διαθέσιμη πλέον. Είναι επίσης ανήθικο να καυχιέσαι για τον εαυτό-σου και να ανακοινώνεις με υπερηφάνεια: «Εγώ το δημιούργησα αυτό!» και «Εγώ είμαι ο κύριος εκείνου!». Στη Δύση, δεν θα θέλατε ο Θεός-σας να είναι τέτοιο τέρας αλαζονείας, γιατί ο Θεός υποτίθεται πως είναι παράδειγμα προς μίμηση, και δεν θα επιθυμούσατε να είστε ανήθικα αλαζόνες, ούτε να διδάξετε τα παιδιά-σας να είναι έτσι. Αντίθετα, στο Δυτικό κόσμο, δεν είναι ανήθικο μια γυναίκα να αποκαλύπτει το σώμα-της γυμνό σε διαφημίσεις, σε έργα κινηματογραφικά, σε χώρους τέχνης, σε παραλίες γυμνιστών, ή οπουδήποτε αλλού το γυμνό σώμα δεν ενοχλεί εκείνους που το βλέπουν. Επομένως, όπως αντιλαμβάνεστε, η έννοια της ηθικής δεν είναι κάτι το απόλυτο, αλλά εξαρτάται από την κουλτούρα. Απλώς και μόνο επειδή η δική-σας κουλτούρα επιβάλλει μονολιθικά μία άποψη ηθικής, δεν σημαίνει οτι η άποψή σας αυτή είναι η “σωστή”. Είναι απλώς η δική-σας άποψη. Συνεπώς, ο Αλλάχ, έτσι όπως εμφανίζεται στο Κοράνι, μπορεί να χαρακτηριστεί ως ανήθικος από την οπτική γωνία άλλων πολιτισμών.

(^) Στην πραγματικότητα, θα έλεγα οτι το ωάριο της γυναίκας είναι πιο σημαντικό από το σπερματοζωάριο που το γονιμοποιεί. Παρόλο που, από την άποψη του DNA, τόσο το ωάριο όσο και το σπερματοζωάριο συνεισφέρουν σχεδόν ακριβώς 50% σε γονίδια, από μια άλλη άποψη, το ωάριο είναι ένα και μοναδικό κύτταρο, που παράγεται μόνο μία φορά στον κύκλο περιόδου της γυναίκας· ενώ τα σπερματοζωάρια είναι εκατομμύρια. Αν ένα από αυτά πεθάνει, ποιο το πρόβλημα; Υπάρχουν εκατομμύρια άλλα που συνωστίζονται για να εισέλθουν στο ωάριο. Αλλά αν το ωάριο πεθάνει, αυτό θα σημάνει και το τέλος της ιστορίας της γονιμοποίησης, και το ζευγάρι (γυναίκα και άνδρας) θα πρέπει να περιμένει για ένα άλλο ωάριο στον επόμενο κύκλο της γυναίκας. Επομένως, δεν νομίζετε πως είναι πραγματικά εκπληκτικό που ο Αλλάχ δεν έκανε απολύτως καμία μνεία στο τόσο σημαντικό ωάριο στην “Κορανική εμβρυολογία”, αν ήταν πραγματικά ο συγγραφέας του Κορανίου;

(^) Η αλμυρότητα του Ατλαντικού είναι μεταξύ 3,3 και 3,7%, ενώ η αλμυρότητα της Μεσογείου είναι γύρω στο 3,8%.