Η μεγάλη του ματς ημέρα

Οι παρούσες φωτογραφίες (Ιούνιος 2019) είναι υποσύνολο ενός μεγαλύτερου συνόλου φωτογραφιών από την Κολομβία, που έβγαλε ο κάτοχός τους.

Δεύτερη εξόρμηση για φωτογραφίες, στη γειτονιά-μου πάλι. Προημιτελικός στο Κόπα Αμέρικα σήμερα, η Κολομβία παίζει με τη Χιλή. Θα μου πείτε, «Ε, και λοιπόν;» Τί σχέση μπορεί να έχει αυτό με τις φωτογραφίες που ανεβάζω εδώ; Και όμως. Αντίθετα με τη χώρα-μας, όπου όταν παίζει η Εθνική Ελλάδος (ποδόσφαιρο ή μπάσκετ) “κάτι τρέχει στα γύφτικα”, με την εξαίρεση του Euro 2004 στο ποδόσφαιρο, και του Ευρωμπάσκετ το 1987, και τα δύο των οποίων κατακτήσαμε και έγινε πανικός, αλλά μετά από την κατάκτηση, εδώ ο πανικός γίνεται κατά τη διάρκεια της διοργάνωσης, είτε Copa America λέγεται αυτή, είτε Παγκόσμιο Κύπελλο (Mundial). Ή μάλλον, όχι πανικός, κάτι σαν γιορτή γίνεται. Ο κόσμος διασκεδάζει, το χαίρεται. Και ο πιο προφανής τρόπος να το καταλάβει αυτό ο επισκέπτης είναι απλά κοιτώντας τους δρόμους, και βλέποντας οτι πολλοί Κολομβιανοί φορούν την κίτρινη φανέλα της εθνικής-τους ομάδας. Ας γίνεται η διοργάνωση φέτος στη Βραζιλία· οι Κολομβιανοί το διασκεδάζουν εδώ.

Βγήκα κ’ εγώ “παγανιά” λοιπόν («βγήκε ο Χά-... Χάρης παγανιά / μέσ’ στη δική-... δική-του γειτονιά») να πάρω μερικά στιγμιότυπα σήμερα 28/6, μήπως και αποκλειστούν οι Κολομβιανοί απόψε από τη Χιλή και χάσω την ευκαιρία να απαθανατίσω τα κίτρινα τζέρσεϋ.

Δεν είναι απλά ένα κίτρινο t-shirt που φοράει ο τύπος που πάει να μπει στο αυτοκίνητο, αλλά η φανέλα της εθνικής Κολομβίας. Η Κολομβιανή σημαία, αριστερά, υπογραμμίζει το γεγονός οτι σήμερα παίζει η Εθνική-τους: δεν είναι μόνιμα σημαιοστολισμένο αυτό το σπίτι· σημαιοστολίζονται ειδικά για την περίσταση, όπως εμείς την 25η Μαρτίου ή την 28η Οκτωβρίου.

Το δέντρο με τα κίτρινα λουλούδια, στο μέσον, είναι πολύ κοινό εδώ στην πόλη αυτή. Γεμάτη από τέτοια ανθισμένα δέντρα είναι η Μπογκοτά. Φαίνεται πως γενικά, το πάνε πολύ εδώ το κίτρινο χρώμα. Όπως εμείς το μπλε. Πολλά σπίτια (μονοκατοικίες) είναι βαμμένα σε αποχρώσεις του κίτρινου, όπως τα δικά-μας στα νησιά είναι βαμμένα άσπρα και μπλε / θαλασσί.

Αυτός έβγαλε βόλτα τη Λάσση-του, φυσικά με το τζέρσεϋ της Εθνικής. Το οποίο το βλέπουμε εδώ ακριβώς πώς είναι: με τις τρεις γραμμές σε κόκκινο-μπλε-κόκκινο στη μασχάλη, το εθνόσημο στο στήθος, κλπ. Νομίζω πως αυτή ήταν η επίσημη φανέλα στο προηγούμενο Παγκόσμιο Κύπελλο (2018), όχι στο τωρινό Κόπα Αμέρικα, και ο κόσμος έχει τις φανέλες από πέρισυ, αλλά τί σημασία έχει...

Αριστερά του τύπου με το σκύλο βλέπουμε δύο ηλεκτρικά πατίνια, απ’ αυτά που έχουν γίνει της μόδας τελευταία. Όπως βλέπουμε, έχουν γίνει μόδα παγκοσμίως, όχι μόνο στη χώρα-μας ή στην Ευρώπη.

Ενδιαφέρον έχει επίσης και η κουλούρα με το αγκαθωτό σύρμα στο πάνω μέρος, στο φράχτη της πολυκατοικίας. Άρα, εδώ άλλος έχει ηλεκτροφόρα καλώδια (βλ. μια από τις προηγούμενες φωτογραφίες), άλλος αγκαθωτά σύρματα... Και όλοι έχουν θυρωρούς ή σεκιουριτάδες. Τα σχόλια περιττά.

Ένας νεαρός που περπατάει φορώντας την “Εθνική Κολομβίας”. Στα δεξιά-του, στο βάθος, είναι ένα από εκείνα τα ταξί-ποδήλατα, που είχα πάρει φωτογραφία τις προηγούμενες μέρες. Ας δούμε όμως τί φοράνε οι οδηγοί εκείνων των ποδηλατο-ταξί:

Φοράνε την “Εθνική Κολομβίας”, φυσικά! (Έχει και κράνος.) Τη φοράνε σήμερα δηλαδή. Γιατί αύριο θα φοράνε τα κανονικά-τους.

Και μία άποψη μέσα στο εμπορικό κέντρο της γειτονιάς-μου. Οι κίτρινοι άνθρωποι έχουν πλημμυρίσει τους δημόσιους χώρους: η κυρία με το μικρό κοριτσάκι (η κυρία είναι που φοράει το τζέρσεϋ, όχι το παιδάκι!), ο τύπος στο βάθος που συζητάει με τον άλλον, και η άλλη κυρία, επίσης στο βάθος, που φοράει κίτρινο τζάκετ.

Ορίστε και ένα κανονικό ταξί, όχι ποδήλατο. Φυσικά κίτρινο. (Αυτό δεν θα αλλάξει χρώμα αύριο.) Τα περισσότερα ταξί εδώ είναι τέτοια, μικρά - μικρούτσικα, με τέσσερις πόρτες μεν, αλλά κατηγορίας Α (γι’ αυτούς που είναι εξοικειωμένοι με κατηγορίες ενοικίασης αυτοκινήτων). Σπάνια να βρεις ταξί “σεντάν”, δηλαδή κατηγορίας C, όπως τα δικά-μας. Προφανώς για λόγους οικονομίας. Αλλά η Μαρικάρμεν μου είπε οτι θα απαγορευτούν αυτά τα μικρά στο μέλλον. Δεν καταλαβαίνω γιατί, αφού τη δουλειά-τους κάνουν οι άνθρωποι. Οι κυβερνήσεις είναι για να δυσκολεύουν τη ζωή των ανθρώπων.

Φυσικά και ο μοτοσυκλετιστής κίτρινο τζάκετ φοράει. (Σήμερα.) Α, και μια που είπα τζάκετ: βγήκα από το σπίτι με ήλιο για να πάρω τις φωτογραφίες, φυσικά χωρίς τζάκετ ή ομπρέλα, με το κοντομάνικο. Μέσα σε 10 λεπτά ο ήλιος είχε κρυφτεί πίσω από κατάμαυρο σύννεφο, κι άρχισε να ψιχαλίζει. Έφυγα άρον-άρον, κ’ έφτασα στο σπίτι ψιλο-βρεγμένος. Εδώ ο καιρός, λόγω του υψομέτρου μάλλον, είναι πολύ άστατος. Ξεκινάς με ήλιο, και σε λίγο βρέχει! Όποιο σύννεφο υπολογίσιμων διαστάσεων περάσει πάνω από το κεφάλι-σου, θα σε βρέξει, απαραιτήτως! Η Μαρικάρμεν (πάλι — η μόνιμη πηγή πληροφοριών-μου) μου έχει πει να έχω πάντα στη τσάντα-μου μια ομπρέλα. Αλλά εγώ, συνηθισμένος από την Αθήνα, δεν την άκουσα — καλά να πάθω.

Τελικά έχασε σήμερα η Κολομβία από τη Χιλή στα προημιτελικά, και αποκλείστηκε. Άρα “στο τσακ” τους πρόλαβα τους κίτρινους ανθρώπους.