Περί Μακεδονίας

Ο όρος “Μακεδονία” αναφέρεται σε μια γεωγραφική περιοχή στο νοτιοανατολικό άκρο της Ευρώπης, στα Βαλκάνια. Το νοτιότερο τμήμα-της είναι μέρος της Ελλάδας, το βορειοανατολικό είναι μέρος της Βουλγαρίας (“Πιρίν” όπως προτιμούν να το λένε οι Βούλγαροι), και το βορειοδυτικό είναι η χώρα που επιμένει να αυτοαποκαλείται σκέτη “Μακεδονία”, σαν να αντιπροσωπεύει ολόκληρη τη γεωγραφική περιοχή (ή σαν να επιδιώκει να την “καταλάβει” μια μέρα, για να μιλήσουμε με όρους που δεν αρμόζουν στον 21^ο αιώνα)· πρόκειται για το ίδιο κράτος που εμφανίζεται σαν F.Y.R.O.M. (Π.Γ.Δ.Μ., Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας) στα Ηνωμένα Έθνη, και είναι προς τους πολίτες-της που ο συγγραφέας της παρούσας σελίδας απευθύνει μια ανοικτή επιστολή, λίγο παρακάτω σ’ αυτήν τη σελίδα.

Η γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας υπάρχει από την αρχαιότητα, αλλά οι άνθρωποι που την κατοίκησαν έφτασαν εκεί κατά διαφορετικές εποχές. Οι Έλληνες και οι Αλβανοί ζουν στην περιοχή αυτή από τότε που υπάρχουν ιστορικά στοιχεία· οι Σλάβοι, οι Τούρκοι, και λοιποί, κατέφθασαν αργότερα (στη μετά Χριστόν εποχή). Επειδή σε πολύν κόσμο αρέσει να δηλώνει οτι η αρχαία Μακεδονία τους ανήκει αποκλειστικά, έφτιαξα τον παρακάτω χάρτη, που δείχνει το βασίλειο της αρχαίας Μακεδονίας τοποθετημένο πάνω από τα σύνορα των σημερινών κρατών. Η αρχαία Μακεδονία παρουσιάζεται σε δύο περιόδους: κατά την κλασική εποχή της Ελλάδας (~450 π.Χ., ροζ χρώμα), και κατά την εποχή του θανάτου του Μ. Αλεξάνδρου (323 π.Χ., πράσινο χρώμα). Στην τελευταία περίπτωση, μόνο ένα μέρος του βασιλείου φαίνεται (εκτεινόταν προς τ’ ανατολικά μέχρι τη σημερινή δυτική Ινδία)

.

Καμία επέμβαση με το χέρι δεν έγινε για να παραχθεί ο παραπάνω χάρτης (εκτός από τη λεζάντα και τα ονόματα των κρατών). Ένας χάρτης της Ευρώπης ήταν η αρχική πηγή, του οποίου τα χρώματα και άλλες λεπτομέρειες αφαιρέθηκαν μέσω αυτόματης επεξεργασίας εικόνας. Τα δύο σύνορα της Μακεδονίας στις δοσμένες περιόδους δημιουργήθηκαν από χάρτες που είναι διαθέσιμοι στον παγκόσμιο ιστό (αυτόν και αυτόν) και τοποθετήθηκαν πάνω στον αρχικό.

Μια ανοιχτή επιστολή προς τους βόρειους γείτονές μου

Αγαπητοί πολίτες που επιμένετε ν’ αποκαλείτε τους εαυτούς-σας — και μόνον αυτούς — “Μακεδόνες”:

Γιατί μου αρνείστε αυτό το δικαίωμα;

Είμαι Μακεδόνας. Τουλάχιστον έτσι θέλω να λέγομαι. Γεννήθηκα στην ελληνική Μακεδονία, συγκεκριμένα στην πόλη της Έδεσσας, και συνεπώς αυτοπροσδιορίζομαι ως ακολούθως: Εδεσσαίος, Μακεδόνας, Έλληνας, Βαλκάνιος, και Ευρωπαίος. Έχω αυτό το δικαίωμα; Μου επιτρέπετε να έχω αυτό το δικαίωμα;

Εσείς δεν είσαστε αυτοί που διατυμπανίζετε την ιδέα οτι οι λαοί πρέπει να έχουν το δικαίωμα να αυτοαποκαλούνται όπως θέλουν; Έτσι δεν είναι; Ε τότε γιατί μου αρνείστε το δικαίωμα να λέγομαι κ’ εγώ Μακεδόνας;

Μερικοί από σας (δυστυχώς πολύ λίγοι) μπορεί να ισχυριστείτε οτι όχι, δεν μου αρνείστε αυτό το δικαίωμα. Και όμως, το αρνείστε! Αλλιώς γιατί να θέλετε ν’ αποκαλείτε τη χώρα-σας σκέτη “Δημοκρατία της Μακεδονίας”; Γιατί αρνείστε να βάλετε ένα γεωγραφικό προσδιορισμό εμπρός από το όνομα της χώρας-σας, όπως “Δημ. της Άνω Μακεδονίας”, ή “Δημ. της Νέας Μακεδονίας”, ή κάποιον άλλον όρο που να δείχνει οτι δεν είστε οι μόνοι Μακεδόνες; Γιατί θέλετε να αποκλείσετε εμένα, υφαρπάζοντας τη δική-μου Μακεδονική ταυτότητα, όπως και πολλών συμπατριωτών-μου;

Τί είναι αυτό που επιδιώκετε όταν αρνείστε να βάλετε ένα επίθετο εμπρός από τη Μακεδονία-σας, όπως Άνω, Νέα, κλπ.; Τί ακριβώς έχετε κατά νου; Μήπως θέλετε να μας πείτε οτι εμείς, οι Έλληνες Μακεδόνες, είμαστε “κατά λάθος” εδώ, σ’ έναν τόπο που “στην πραγματικότητα” σας ανήκει;

Αν όχι, αν ειλικρινά δεν έχετε βλέψεις στο να κάνετε τη γη μιας άλλης χώρας δική-σας, τότε πρέπει να δεχτείτε ένα γεωγραφικό προσδιορισμό μπροστά από το όνομα της χώρας-σας. Αλλιώς δεν είστε ειλικρινείς, αλλά υποκριτές.

Αν ναι, αν ειλικρινά πιστεύετε οτι είστε οι μόνοι, οι “αληθινοί” Μακεδόνες, τότε παρακαλώ σημειώστε τα παρακάτω:

Η λέξη “Μακεδονία” — ακριβώς το όνομα που πιστεύετε οτι συνοψίζει την εθνική-σας ταυτότητα — είναι ελληνικής προέλευσης. Η ετυμολογία-του είναι η εξής: Ο κάτοικος της αρχαίας περιοχής “Μακεδνόν”, στα αρχαία ελληνικά λεγόταν “Μακεδνός” (π.χ., βλ. Ηροδότου Ιστορίαι, βιβλίο 1, §56: «Μακεδνόν καλεόμενον»). Η ρίζα “Μακ-” προέρχεται από το “μάκος”, τον Δωρικό τύπο του Αττικού “μήκος” (που είναι και η νεοελληνική λέξη). Με λίγα λόγια, το “Μακεδνός” σήμαινε: “ψηλός άνθρωπος”. Στα νέα ελληνικά υπάρχει η λέξη “μακρύς”. Η ίδια ρίζα είναι η πηγή του αγγλικού προθέματος “macro-”, που προσδιορίζει αρκετές λέξεις ώστε να σημαίνουν μακρύ (macro·biotic, macro·instruction) ή μεγάλο (macro·cosm, macro·molecule).

Πώς είστε;

Το όνομα του Αλέξανδρου — μάλιστα, του ίδιου Αλέξανδρου (“του Μεγάλου”) του οποίου το όνομα βάλατε πρόσφατα στο διεθνές αεροδρόμιό σας — είναι επίσης ελληνικής προέλευσης. Το όνομα “Αλέξανδρος”, που σ’ εσάς ακούγεται εντελώς ακατάληπτο, αποτελείται από δύο μέρη στα ελληνικά:

• το “αλεξ-” είναι ένα πρόθεμα, που σημαίνει “προστάτης”· έτσι έχουμε τις νεοελληνικές λέξεις “αλεξίσφαιρο (προστατεύει απ’ τις σφαίρες), “αλεξικέραυνο” (προστατεύει απ’ τους κεραυνούς), και “αλεξίπτωτο” (προστατεύει από την πτώση).

• Και το “ανδρος” είναι η γενική της λέξης “άνδρας”. Ο Όμηρος αρχίζει την Οδύσσεια ως εξής:
  “άνδρα μοι έννεπε μούσα πολύτροπον...” κλπ. Στα αγγλικά η ρίζα “andro-” πέρασε σε λέξεις όπως “androgynous”, “android”, “Andrew”, και μερικές ακόμα.

Εν συντομία, το “Αλέξανδρος” σημαίνει: “Προστάτης των ανδρών” — στα ελληνικά όμως! Στη δική-σας σλαβική γλώσσα δεν σημαίνει απολύτως τίποτα, γιατί η λέξη είναι ελληνικής προέλευσης, όχι σλαβικής.

Θέλετε μήπως αναφορά σε πηγές που να εδραιώνουν τον παραπάνω ισχυρισμό; Επειδή το “ἀλέξανδρος” ήταν και λέξη της αρχαίας ελληνικής (όχι απλώς όνομα), υπάρχει λήμμα για τη λέξη αυτή στο Liddell & Scott’s Greek-English Lexicon, το πιο έγκυρο, τη “Βίβλο” όλων των αρχαιοελληνικών λεξικών. Ιδού το λήμμα για το “ἀλέξανδρος” στο Liddell & Scott’s. Τί λέει; «defending men = προστάτης ανδρών».

Αλλά και κάθε άλλο γνωστό αρχαίο Μακεδονικό όνομα είναι επίσης ελληνικής προέλευσης! Για παράδειγμα, πάρτε το όνομα Φίλιππος, του πατέρα του Αλεξάνδρου, που ξεκίνησε την επέκταση του αρχαίου Μακεδονικού έθνους. Κι αυτό ελληνικό είναι. Στα ελληνικά αποτελείται από δύο μέρη:

• Το πρόθεμα “φιλο-”, που σημαίνει “αυτός που του αρέσει”, ή τον “έχοντα φιλική σχέση με”. Αυτή η ρίζα πέρασε σε αγγλικές λέξεις όπως “philosophy”, “philanthropy”, και ακόμα και στις “Philadelphia” και “Philippines”.

• Και το επίθεμα “-ιππος”, δηλ. “άλογο”. Αυτή η ρίζα πέρασε στη λατινική σαν “hippo-” (το αρχικό h είναι η απόδοση της προφοράς της ελληνικής δασείας), κι από κει σε αγγλικές λέξεις όπως “hippopotamus” (ιπποπόταμος· κατά λέξη: “ποτάμιο άλογο”) και “hippocampus” (ιππόκαμπος).

“Αυτός που είναι φίλος των αλόγων”, νά τί σημαίνει “Φίλιππος” στα ελληνικά. Κι άμα θέλετε και αναφορές σε πηγές, ορίστε η σελίδα της αγγλικής Wikipedia για το λήμμα “Φίλιππος”, που λέει το ίδιο πράγμα. Εμπρός λοιπόν, εξηγείστε τώρα εσείς από πού προέρχεται το Филип της σλαβικής προέλευσης γλώσσας-σας.

Ή μήπως θα θέλατε να αναλύσω το όνομα ενός άλλου μεγάλου Μακεδόνα: του Αριστοτέλη, ενός από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους όλων των εποχών; Γεννήθηκε στα Στάγειρα, ένα χωριό της νότιας Μακεδονίας (της Χαλκιδικής συγκεκριμένα), για την περίπτωση που σας διαφεύγει. Θα θέλατε μήπως να γνωρίζετε οτι το όνομά του αποτελείται επίσης από δύο ελληνικά συστατικά, το “άριστον” και το “τέλος”; Ή θα θέλατε ν’ ακούσετε για άλλα ονόματα, όπως Αντίπατρος, Περδίκκας, και ούτω καθεξής, με το ίδιο μοτίβο για όλα τα αρχαία μακεδονικά ονόματα, τα γνωστά στην οικουμένη;

Κοιτάξτε, ξέρω τί ισχυρίζονται οι ανιστόρητοι ιστορικοί-σας: οτι η μακεδονική ήταν μια διαφορετική γλώσσα, όχι ελληνική, κι οτι ο Αλέξανδρος μιλούσε στους άνδρες-του σ’ αυτήν τη διαφορετική γλώσσα. Αλλά νομίζω οτι είναι καιρός να ενηλικιωθείτε και να κοιτάξετε κατάματα την πραγματικότητα: δεν υπάρχει ούτε ένα αρχαίο μακεδονικό κείμενο που να ξεθάφτηκε με την αρχαιολογική σκαπάνη και να μην είναι στα ελληνικά, ή που να παραπέμπει σε γλώσσα άλλη από την ελληνική. Όλα τα μακεδονικά ονόματα είναι ελληνικά, όπως προανέφερα. Ο κόσμος της αρχαίας Μακεδονίας καταλάβαινε την Αττική ελληνική διάλεκτο· αυτό το γνωρίζουμε γιατί, λόγου χάρη, θεατρικά έργα του Ευριπίδη παίζονταν στη Μακεδονία, και το κοινό που παρακολουθούσε εκείνα τα έργα προφανώς τα καταλάβαινε. (Δεν γίνονταν μεταφράσεις των έργων αυτών στην αρχαιότητα.) Τέλος, οι κατακτήσεις του Αλεξάνδρου διέδωσαν στην Ασία και τη Βόρειο Αφρική την ελληνική γλώσσα, κι όχι κάποια υποτιθέμενη διαφορετική μακεδονική γλώσσα, παρόλο που οι στρατιώτες του Αλεξάνδρου ήταν Μακεδόνες. (Δηλαδή τί λέτε, οι Μακεδόνες να μετέδωσαν μια γλώσσα ξένη προς αυτούς;) Ήταν λόγω του Αλεξάνδρου που η ελληνική έγινε η lingua franca (η “κοινή γλώσσα επικοινωνίας”) των λαών της Μεσογείου κατά τη λεγόμενη “Ελληνιστική εποχή” (τους τρεις τελευταίους αιώνες πριν από το Χριστό), και γιαυτό η Καινή Διαθήκη γράφτηκε στην ελληνική.

Σημείωση: Τελευταία (2009) μαθαίνω οτι σας έχει καταλάβει ντελίριο μετονομασίας πόλεων, δρόμων, γηπέδων, κλπ., από Σλαβικά σε Αρχαιοελληνικά, όπως “Φίλιππος”, “Αλέξανδρος”, “Αλεξάνδρεια”, κ.ά. Σας ευχαριστώ από την καρδιά-μου. Είναι πραγματικά διασκεδαστικό το οτι ενώ πολλοί από σας μισείτε τους Έλληνες και οτιδήποτε ελληνικό, μέσα στην άγνοιά σας εξελληνίζετε τον τόπο-σας!

Κάντε παύση μια στιγμή και σκεφτήτε: τί είναι η γλώσσα που μιλάτε; Πρόκειται για γλώσσα, ή για διάλεκτο; Γνωρίζετε μήπως πότε, σύμφωνα με τη θεωρία της γλωσσολογίας, μιλάμε για διαφορετικές γλώσσες, και πότε για διαφορετικές διαλέκτους; Δύο ομιλητές μιλούν διαφορετικές γλώσσες όταν αποτυγχάνουν να συνεννοηθούν μεταξύ-τους. Μιλούν όμως διαφορετικές διαλέκτους της ίδιας γλώσσας όταν καταφέρνουν να συνεννοηθούν, χρησιμοποιώντας ο καθένας το δικό-του τρόπο ομιλίας· και όσο καλύτερα μπορούν να συνεννοηθούν, τόσο κοντύτερα είναι η μία διάλεκτος στην άλλη. Τώρα, αναρωτηθήτε παρακαλώ: όλη αυτή την ώρα που διαβάζετε αυτή την “ανοιχτή επιστολή”, σε ποια γλώσσα τη διαβάζετε; [Σημείωση προς τον αναγνώστη: η παρούσα παράγραφος αναφέρεται στη βουλγαρική μετάφραση του παρόντος κειμένου.] Δεν ονομάζεται αυτή η γλώσσα βουλγαρική; Την καταλαβαίνετε αυτή τη γλώσσα; Ασφαλώς. Μπορείτε να επικοινωνήσετε με τους Βούλγαρους, ο καθένας χρησιμοποιώντας τη δική-του γλώσσα; Ασφαλώς. Αναγνωρίζετε λοιπόν τώρα οτι η γλώσσα-σας ικανοποιεί πλήρως τον ορισμό της διαλέκτου; Είναι μια δυτική διάλεκτος της βουλγαρικής, στην οποία το κομμουνιστικό καθεστώς της πρώην Γιουγκοσλαβίας εισήγαγε τεχνητά Σερβικές και άλλες λέξεις μη-βουλγαρικής προέλευσης, ώστε να κάνει τη γλώσσα-σας όσο γίνεται πιο διαφορετική από τη βουλγαρική. (Γιατί; Δείτε την εξήγηση παρακάτω, όπου αναφέρομαι στον Τίτο.) Και όμως, πάλι καταλαβαίνετε τους Βουλγάρους. Επομένως μιλάτε μια βουλγαρική διάλεκτο, η οποία επιπλέον δεν έχει καμιά σχέση με την ελληνική διάλεκτο του Αλεξάνδρου, εκτός από το οτι καί οι δυο είναι μέλη της Ινδο-Ευρωπαϊκής υπεροικογένειας γλωσσών.

Εσείς, αγαπητοί γείτονες, είστε κυρίως είτε Σλάβοι (64,2%), ή Αλβανοί (25,2%). Οι υπόλοιπες εθνότητές σας είναι λίγες κατ’ αναλογία (Τούρκοι 3,9%, Αθίγγανοι 2,7%, Σέρβοι 1,8%, και άλλοι: ορίστε η πηγή). Τώρα, οι Αλβανοί γνωρίζουν πολύ καλά από πού ήρθαν: βρίσκονται εκεί ανέκαθεν. (Ο Όμηρος αναφέρεται στην Κέρκυρα ως “Σχερίη”, που είναι λέξη Αλβανικής προέλευσης, όπως άλλωστε και το “Κέρκυρα”.) Για το λόγο αυτόν, οι Αλβανικής καταγωγής συμπατριώτες-σας δεν πολυσκοτίζονται για το όνομα “Μακεδονία”: γνωρίζουν πως δεν είναι δικό-τους, δεν ταυτοποιούν τους εαυτούς-τους με δαύτο. Αλλά όσοι από σας είστε Σλάβοι, προφανώς πρέπει να γνωρίζετε οτι οι πρόγονοί σας κατήλθαν από τη Βόρεια Ευρώπη και κατοίκησαν στην περιοχή κάποια εποχή μεταξύ του 6^ου και του 7^ου αιώνα μ.Χ. Δηλαδή 1000 ολόκληρα χρόνια μετά το θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου! Τί είδους μυστηριώδη συγγένεια μπορεί ποτέ να έχετε με τους αρχαίους Μακεδόνες;

Σχετικά με την τοποθεσία της χώρας-σας, μπορείτε να δείτε στον παραπάνω χάρτη (που οι πηγές-του είναι ανεξάρτητες της διένεξης του ονόματος, και κατασκευάστηκε χωρίς επεξεργασία με το χέρι), οτι μόνο ένα μικροσκοπικό κομμάτι γης της χώρας-σας ήταν τμήμα της Μακεδονίας των αρχαίων κλασικών χρόνων (ροζ χρώμα). Κι ακόμα και όταν η αρχαία Μακεδονία απέκτησε τη μέγιστη έκτασή της (για μια “στιγμή” μόνο της ιστορίας, όταν βασίλευσε ο Αλέξανδρος), δεν περιέλαβε ούτε την πρωτεύουσά σας, τα Σκόπια (το “Scupi” των Ρωμαϊκών χρόνων), όπου βρίσκεται σήμερα το 1/4 του πληθυσμού-σας. Η τοποθεσία των σημερινών Σκοπίων ήταν στην αρχαία Παιονία! Μετά, κατά τη Ρωμαϊκή εποχή, το Scupi ανήκε αρχικά στη Ρωμαϊκή επαρχία της Άνω Μοισίας (6 μ.Χ.), και αργότερα (από το 272 μ.Χ) της Δαρδανίας! (Ορίστε η πηγή.) Καμιά σχέση με Μακεδονία!

Λέτε οτι οι λαοί πρέπει να έχουν το δικαίωμα να διαλέξουν ένα όνομα για τους εαυτούς-τους. Συμφωνώ, αλλά με την προϋπόθεση οτι αυτό το όνομα δεν χρησιμοποιείται ήδη από άλλους, οι οποίοι προσβάλλονται από την επιμονή-σας να έχετε τα αποκλειστικά δικαιώματα του ονόματος αυτού. Η δική-μου απεριόριστη ελευθερία είναι η καταπίεση του γείτονά μου. Αν είμαι σε ένα λεωφορείο γεμάτο κόσμο, δεν έχω την ελευθερία ν’ αρχίσω να καπνίζω, για παράδειγμα, γιατί ο καπνός-μου θα ενοχλήσει κάποιους μη καπνίζοντες. Η ελευθερία-μου σταματά εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου. Το ίδιο και με τα έθνη, και την υποτιθέμενη ελευθερία-σας να διαλέξετε ένα όνομα: διαλέξτε ότι θέλετε στο Βαλκανικό Λεωφορείο-μας, αλλά όχι κάτι που καταπιέζει τους γείτονές σας, ή που τους κάνει να νοιώθουν οτι επιβουλεύεστε ένα τμήμα της χώρας-τους!

Φουσκώνετε σαν τα κοκόρια για το οτι ένας μεγάλος αριθμός άλλων χωρών σας έχουν ήδη αναγνωρίσει σαν “Δημοκρατία της Μακεδονίας”. Μα φυσικά. Πολύ που τις νοιάζει αυτές τις άλλες χώρες η ευαισθησία των Ελλήνων σ’ αυτό το θέμα, γιατί δεν αντιμετώπισαν ποτέ μια κατάσταση όπως η ακόλουθη:

• οι Αμερικάνοι, για παράδειγμα, ν’ ανακαλύψουν οτι η Μεξικανική χερσόνησος που είναι γνωστή ως Κάτω Καλιφόρνια (Baja California) ανακήρυξε την ανεξαρτησία-της από το Μεξικό, και αποφάσισε οτι το όνομά της θα είναι... (μαντέψτε): “Δημοκρατία της Καλιφόρνιας”· ή οτι κάποια άλλη άσχετη περιοχή του κόσμου ονομάστηκε “Δημοκρατία της Αμερικής”·

• οι Βρετανοί, να συνειδητοποιήσουν οτι ξαφνικά υπάρχει λαός που θέλει να ονομάσει τη νεοσύστατη χώρα-του “Δημοκρατία της Αγγλίας”·

• οι Γερμανοί, ν’ αντιμετωπίσουν την πιθανότητα κάποιας αυτόνομης περιοχής μιας άλλης χώρας να θέλει να αυτοαποκαλείται “Δημοκρατία της Βαυαρίας”·

• οι Γάλλοι, να υπολογίζουν τις συνέπειες του οτι κάποιο γειτονικό κομμάτι γης θέλει να λέγεται “Δημοκρατία της Βρετάνης”·

• οι Ιταλοί, να μένουν με ανοιχτό το στόμα μαθαίνοντας οτι κάποιος λαός αποκάλεσε τον τόπο-του “Δημοκρατία της Τοσκάνης”·

• οι Ολλανδοί, να αναλογιστούν το οτι ξαφνικά ένα έθνος θέλει να ονομαστεί “Δημοκρατία της Ολλανδίας”· (*)

• οι Κινέζοι, που δεν χρειάζεται να φανταστούν τίποτα, γιατί υπάρχει ήδη μια χώρα που αποκαλεί τον εαυτό-της “Δημοκρατία της Κίνας” — πιο γνωστή ως “Ταϊβάν”· απίστευτο πραγματικά το οτι οι Κινέζοι, στην άπειρη σοφία-τους, ήδη σας αναγνώρισαν σαν Δημοκρατία της Μακεδονίας·

• οι Τούρκοι, άλλος ένας λαός απύθμενης σοφίας, που έπραξαν όπως οι Κινέζοι, όμως μια μέρα μπορεί (αλλά στ’ αλήθεια) να έχουν ν’ αντικρύσουν τη “Δημοκρατία του Κουρδιστάν” στα νοτιοανατολικά σύνορά τους· ή τη “Δημοκρατία της Ανατολίας” κάπου αλλού (και μετά να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους γιατί η Ελλάδα έσπευσε να αναγνωρίσει το Κουρδιστάν!)·

• ...και ούτω καθεξής, πρακτικά για κάθε έθνος στον κόσμο.

(Σημείωση: η παραπάνω λίστα δεν υπονοεί οτι όλες οι αναφερόμενες χώρες έχουν αναγνωρίσει τη “Δημοκρατία της Μακεδονίας” ως τέτοια.)

Λοιπόν, τί νομίζετε; Είναι ο καθένας ελεύθερος να διαλέξει ένα όνομα για τον εαυτό-του, αγνοώντας τους άλλους;

Ισχυρίζεστε οτι είστε τα θύματα ενός υποτιθέμενου “Ελληνικού ιμπεριαλισμού”. Θα ήταν σωστό οτι είστε θύματα της ελληνικής πολιτικής αν είχατε δίκιο στον ισχυρισμό-σας οτι ολόκληρη η περιοχή της Μακεδονίας κατοικήθηκε αποκλειστικά από σας, που τώρα αυτοαποκαλείστε “Μακεδόνες”. Αυτό όμως δεν είναι αληθινό για δύο λόγους: 1) Είστε Σλάβοι, και οι Σλάβοι δεν υπήρχαν στη Μακεδονία πριν από τον 6^ο – 7^ο αιώνα μ.Χ.· και 2) Οι Σλάβοι που κατοικούσαν στη γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας πριν από το 2^ο Παγκόσμιο Πόλεμο ήσαν γνωστοί σαν Βούλγαροι. Θέλετε στοιχεία; Πόσο καλύτερα στοιχεία μπορεί να βρει κανείς από τα λόγια των ίδιων-σας των προγόνων; Ορίστε τί είχε γράψει ο Krste Misirkov το 1903 (βλ. Βικιπαίδεια):

“Μερικοί θα ρωτήσουν γιατί μιλώ για απόσχιση από τους Βουλγάρους όταν στο παρελθόν ονομάζαμε τους εαυτούς-μας Βουλγάρους, και όταν είναι γενικά αποδεκτό οτι η ένωση είναι που παράγει ισχύ, κι όχι ο διαχωρισμός. Και, εν πάση περιπτώσει, τί είδους νέο Μακεδονικό έθνος μπορεί να είναι αυτό, όταν εμείς, και οι πατέρες-μας, και οι παππούδες-μας, και οι προπάπποι-μας, ανέκαθεν ονομαζόμασταν Βούλγαροι;”

Πώς είπατε οτι είστε; Καλά, ε;

Αν θέλετε κι άλλα στοιχεία, κοιτάξτε τη Βυζαντινή ιστορία: ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Βασίλειος Β΄ είχε επωνομαστεί “ο Βουλγαροκτόνος” (και όχι “ο Μακεδονοκτόνος”) επειδή οι Σλάβοι που εξολόθρευσε στη Μακεδονία (στην τωρινή ελληνική περιοχή-της) ήσαν γνωστοί ως Βούλγαροι, όχι ως Μακεδόνες. Μακεδόνες ήσαν όλοι όσοι κατοικούσαν στη Μακεδονία: και Έλληνες, και Βούλγαροι, και Τούρκοι. Αντίθετα, ο Βασίλειος Β΄ — γηγενής ομιλητής της ελληνικής, και Έλληνας από κάθε άποψη — είχε προγόνους γνωστούς ως “η Μακεδονική δυναστεία” του Βυζαντίου, και ήσαν όλοι-τους Έλληνες.

Πριν απ’ το 2^ο Παγκόσμιο Πόλεμο, πρακτικά κανείς δεν μιλούσε για τους Μακεδόνες ως εθνότητα, εκτός από κάποιους επαναστάτες όπως ο Krste Misirkov (βλ. παραπάνω) που ήθελαν ν’ αποσχιστούν από τους υπόλοιπους Βουλγάρους κ’ έψαχναν απεγνωσμένα για ένα νέο όνομα, αλλά χωρίς να πείθουν την πλειοψηφία των προγόνων-σας, που θεωρούσαν τους εαυτούς-τους Βούλγαρους. Αν θέλετε να καταλάβετε από πού ξεπήδησε η ιδέα μιας Μακεδονικής εθνότητας στα μυαλά των γονιών-σας, ψάξτε όχι μακρύτερα από την εποχή της πρώην Γιουγκοσλαβίας, όταν την κυβερνούσε ο “ισχυρός ανήρ” και κύριος αρχιτέκτονάς της, ο Στρατάρχης Γιόσιπ Μπροζ Τίτο. Ήταν ο Τίτο που εισήγαγε μέσω διατάγματος την ιδέα οτι οι υποτιθέμενοι “Μακεδόνες” κατοικούν στο νότιο τμήμα της Γιουγκοσλαβίας, και το έκανε για τρεις λόγους:

1. για να σας αποκόψει από τους Βουλγάρους συγγενείς-σας, ώστε η Βουλγαρία να μη μπορεί να διεκδικήσει Γιουγκοσλαβικό έδαφος επί τη βάσει φυλετικής συγγένειας·

2. για να μπορεί αργότερα να έχει διεκδικήσεις επί ολόκληρης της γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας, καθώς (ισχυρίστηκε οτι, και οι γονείς-σας τον ακολούθησαν) “κατοικείται από Μακεδόνες”· και

3. για να βρει διέξοδο προς τη θάλασσα του Αιγαίου, εφόσον θα κατόρθωνε να ενοποιήσει όλη τη γεωγραφική Μακεδονία και να την κάνει επαρχία της Γιουγκοσλαβίας.

Ατυχώς γι’ αυτόν, πέτυχε μόνο στους δύο πρώτους στόχους-του. Οι γονείς-σας όμως, γαλουχημένοι στο καθεστώς κομμουνισμού του Τίτο, κατάπιαν το δόλωμα αμάσητο, και πίστεψαν οτι είναι “Μακεδόνες”, κι όχι Βούλγαροι. (Όχι πως τους κατακρίνω· η αντίσταση σε κομμουνιστικά καθεστώτα είναι γνωστό οτι βλάπτει την υγεία.) Κ’ εσείς, τα παιδιά-τους, μεγαλώσατε μαθαίνοντας από τα μικράτα-σας οτι είστε “Μακεδόνες” και μόνον αυτό. Η τάση του κομμουνισμού ν’ αλλάζει το παρελθόν είναι πασίγνωστη. Αλλά η ανθρώπινη νοημοσύνη είναι ισχυρότερη από οποιαδήποτε ιδεολογία. Εσείς λοιπόν, σαν νοήμονες άνθρωποι που είστε, μπορείτε να κάνετε μια προσπάθεια να μελετήσετε την ιστορία-σας (αλλά από ανεξάρτητες πηγές) και να μάθετε πιο πολλά γι’ αυτήν. Τότε ίσως να καταλάβετε λίγο καλύτερα για ποιο λόγο οι Έλληνες γείτονές σας αισθάνονται οτι είναι προσβλητικοί, και ακόμη και καταπιεστικοί οι ισχυρισμοί-σας.

Ειρήνη υμίν,
Ένας απ’ τους νότιους γείτονές σας, Μακεδόνας εκ γενετής.

(^) Σημείωση για Έλληνες αναγνώστες: το επίσημο όνομα της χώρας είναι Nederland (αγγλικά: The Netherlands), κι όχι το “Ολλανδία” που λέμε εμείς. “Holland” είναι απλώς μια κεντρική περιοχή της χώρας που ονομάζουμε Ολλανδία.

Απόψεις αναγνωστών

Ένας αναγνώστης αυτής της σελίδας, νεαρός Ιταλός που φοιτεί μέσω σπουδαστικών ανταλλαγών στη Θεσσαλονίκη, παρανόησε τα κίνητρά μου για τη συγγραφή του παρόντος και μου είπε το εξής: «Αναγνωρίζω πόσο εσείς οι Μακεδόνες είστε εθνικιστές και μένετε προσκολλημένοι στο όνομά σας.» Ο νεαρός αυτός τύπος νόμισε οτι αυτό που με κινεί είναι ο εθνικισμός. Όχι αγαπητέ-μου, δεν είναι λόγω εθνικισμού που έγραψα το παραπάνω. Είναι λόγω το οτι αισθάνομαι αυτόματα αντίδραση όταν βλέπω ανθρώπους να είναι όχι τίμιοι, να χρησιμοποιούν ψέματα, και να παραποιούν την ιστορία προκειμένου να πετύχουν τους στόχους-τους. Αν διαβάσεις προσεκτικά την “ανοιχτή επιστολή” που έγραψα, θα δεις οτι αναφέρω, σημείο-προς-σημείο, το πώς όλες οι ιστορικές πηγές δείχνουν την έλλειψη σχέσης των κατοίκων της σημερινής Π.Γ.Δ.Μ. με την έννοια “Μακεδονία”, αλλά και τη σχέση-τους με την έννοια “Βουλγαρία”. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς ψεύδονται λογω άγνοιας, επειδή τους έγινε πλύση εγκεφάλου από τότε που γεννήθηκαν· αλλά μια μειοψηφία-τους είναι γνώστες των πιο πολλών γεγονότων που αναφέρω στο παρόν, και ψεύδονται είτε λόγω συνδρόμου άρνησης στην καλύτερη περίπτωση, είτε συνειδητά στη χειρότερη. Αυτό είναι που με ενοχλεί περισσότερο: το συνειδητό, εσκεμμένο ψέμα. Αν ήμουν εθνικιστής θα υιοθετούσα χωρίς κριτική σκέψη οτιδήποτε κάνουν ή έχουν κάνει οι Έλληνες. Δεν το κάνω αυτό όμως. Σε ένα άλλο άρθρο επικρίνω τους Έλληνες — αρκετά έντονα, και με μια δόση ειρωνείας — για τη στάση που κρατούν εναντίον των Τούρκων. Διάβασε το άρθρο εκείνο αν σ’ ενδιαφέρει, και πιστεύω πως θα συμφωνήσεις οτι δεν μπορεί να είναι έργο ενός εθνικιστή.

Έλληνες αναγνώστες του παραπάνω κειμένου διαμαρτυρήθηκαν οτι υποτίθεται πως πρέπει να επιμένουμε να μην υπάρχει καν ο όρος “Μακεδονία” ή παράγωγά του στην ονομασία του γειτονικού κράτους. Δεν συμφωνώ, όχι για λόγους αρχών ή ιστορικούς, αλλά για λόγους πολιτικούς. Για να το πω απλά, “όποιος ζητάει τα πολλά, χάνει και τα λίγα.” Όποιος επιμένει σαν τον ανεκδιήγητο πρώην αρχηγό της Πολιτικής Άνοιξης (και νυν της Νέας Δημοκρατίας) σε μια άκαμπτη στάση, στο τέλος θα εισπράξει τη μη κατανόηση της διεθνούς κοινότητας. Το αποτέλεσμα θα είναι το αντίθετο απ’ αυτό που επιδιώκουμε. Τί είναι καλύτερο: να επιμείνουμε στην αδιαλλαξία και να καταλήξουμε στο να ονομάζει τελικά όλος ο κόσμος τα Σκόπια “Μακεδονία”; Ή να προτείνουμε μια λύση που να γίνεται πιο κατανοητή ως “δίκαιη” από τρίτους (κι ας μην είναι δίκαιη για μας), ώστε αυτοί, οι τρίτοι, να συμφωνήσουν μ’ εμάς; Στο κάτω-κάτω, αυτό δεν είναι το ζητούμενο; το πώς θα το λέει το κράτος αυτό ο υπόλοιπος κόσμος, όχι το πώς θα το λένε οι Σκοπιανοί, ή εμείς οι ίδιοι; Επιμένοντας σε μαξιμαλιστικές απόψεις θα αποξενώσουμε τον υπόλοιπο κόσμο, και το αποτέλεσμα θα είναι μια de facto διπλή ονομασία: όλος ο κόσμος θα τους λέει “Μακεδονία”, κ’ εμείς “Σκόπια”, ή “Παιονία”, ή κάτι παρόμοιο. Αυτό δεν είναι που επιδιώκουν και οι Σκοπιανοί; — η διπλή ονομασία; Το να μας ενδιαφέρει μόνο το πώς θα τους λέμε εμείς, και να αγνοούμε επιδεικτικά όλον τον υπόλοιπο κόσμο, ταιριάζει μόνο σε κοντόφθαλμους, μικρόνοες, πολιτικά καθυστερημένους Έλληνες (σαν τους πολιτικούς αρχηγούς που ψηφίζετε). Καλές λοιπόν οι αρχές και άγιες, αλλά αν καταλήξουμε στο να χάσουμε τελικά το δίκιο-μας επειδή επιμείναμε άκαμπτα στις αρχές-μας, να μην αναρωτιέστε στο μέλλον γιατί τα παιδιά-μας θα μας θεωρούν όχι ακριβώς σαν φωστήρες της νοημοσύνης και της πολιτικής αντίληψης.

Στις 30 Μαρτίου 2008, ο Βαλεντίνο Νικολόσκι, πρώην εκπρόσωπος του Μπράνκο Τσερβένκοφσκι, σε μια συνέντευξη στην εφημερίδα Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία είπε το εξής:

«Δεν ζητάμε να αλλάξετε τα εθνικά σας αισθήματα, απλώς να σεβαστείτε και τα δικά μας.»

Μα κ’ εμείς το ίδιο ακριβώς ζητάμε, κ. Νικολόσκι. Δεν ζητάμε να αλλάξετε τα εθνικά-σας αισθήματα, απλώς να σεβαστείτε το δικαίωμά μας να λεγόμαστε κ’ εμείς Μακεδόνες! Όταν μας το αρνείστε, όταν θέλετε η χώρα-σας να λέγεται “Μακεδονία” σκέτη, μας αφαιρείτε το δικαίωμα του να ονομαζόμαστε κ’ εμείς όπως θέλουμε. Πώς πρέπει να το πούμε για ν’ αποτυπωθεί η ιδέα αυτή στο εσωτερικό του εγκεφάλου-σας;

Είπε επίσης ο κ. Νικολόσκι, στην αμέσως επόμενη πρόταση:

«Δεν έχουμε καμία βλέψη (γεωγραφική ή στρατιωτική) για τη χώρα σας.»

Αυτό, κ. Νικολόσκι, να το πείτε στους συμπατριώτες-σας που τυπώνουν τους γνωστούς χάρτες που δείχνουν ολόκληρη την Ελληνική Μακεδονία σαν τμήμα της χώρας-σας. Όταν λέτε «δεν έχουμε» σε ποιους αναφέρεται ο πληθυντικός; Σ’ εσάς τον ίδιο, είναι δηλαδή “πληθυντικός της μεγαλοπρεπείας”; Γιατί αν είναι προσωπική-σας άποψη το οτι δεν έχετε βλέψεις εναντίον της Ελλάδας, το καταλαβαίνω, αλλά πρέπει να το δείξετε αποδεχόμενοι γεωγραφικό προσδιορισμό στο όνομά σας. Αν δεν το κάνετε, συγνώμη, αλλά είναι δικαίωμά μου να σας θεωρώ υποκριτή. Όμως αν ο πληθυντικός αναφέρεται σε όλους τους συμπατριώτες-σας, τότε εξηγήστε τους χάρτες που τυπώνετε και που δείχνουν ολόκληρα κομμάτια της βόρειας Ελλάδας σαν τμήματα της χώρας-σας.